>>Biraz kanlı
Chu Wanning asla kibar bir öğretmen modeli olmamıştı ve Mo Ran de onun ilk dersinde, beş yaşında değildi; böyle abartılı bir soruya cevap vermeye gerek bile yoktu, bu yüzden Chu Wanning’in kirpikleri alçaldı ve görmezden geldi.
Hız arttırıcı rüzgâr büyüsüyle yolladığı haitang çiçeği, tüm Şeftali Çiçeği Pınarı’nı hemencecik dolaşmıştı. Kısa bir süre sonra altın bir tılsım havada süzülerek avcuna kondu.
“Ata Uçurumu mu?”
Ata Uçurumu, her gün tüy yolmak için gittikleri, kızgın baykuşların yaşadığı yerdi. Kuştüyü halkı önceden, uçurumun dibinin gürleyen alevlerle kaplı olduğunu ve eski zamandan beri orada yaşayan kızgın baykuşlardan başka biri oraya kayıp düşerse, hiçbir şeyi kalmayana kadar eriyeceğini, söylemişti.
Chu Wanning, kuştüyü kabilesine yakalanmamak için ikisinin de üzerine gizleme bariyeri kurdu. Ata Uçurumu’na varıp aşağı baktılar. Uğursuz kırmızı bir ışık vardı ve sarp tepe duvarlarına tüneyen binlerce baykuşla beraber dibi gözükmüyordu, şu anda kafalarını kanatlarının arasına sokmuş uyuyorlardı, o kadar sıkış tepişlerdi ki uzaktan uçurumdaki bir sürü nokta gibi duruyorlardı.
Chu Wanning’in tahminine göre, Zhenlong Satranç Düzeni, aslında uçurumun içine kurulmuştu, bu yüzden kül bile bırakmayan hiddetli alevlerin hepsi sahte olmalıydı.
“Ama aşağıdaki ateşlerin gerçekten tehlikeli olmadığından nasıl emin olabiliriz?” Mo Ran aşağıdaki uğursuz ışığa uzun uzun baktı, mırıldanarak, “Bana oldukça gerçek görünüyor.”
“Önce aşağı bir şey fırlat.”
“O halde bir tavşan yakalayayım.”
“Gerek yok.” Chu Wanning el değmemiş cüppesinin çırpınışıyla yukarı sıçradı ve yakındaki şeftali ağacı ormanında gözden kayboldu. Kısa bir süre sonra, dokuzuncu cennetten sürülmüş bir ölümsüz gibi, elinde bir şeftali çiçeği dalıyla aşağı indi.
Mo Ran anlamıştı – şeftali çiçekleri tavşanlardan daha hassastı, bu yüzden şeftali çiçeği sözde “hiddetli alevler” e dayanabilirse, net bir şekilde insanlar için tehlike arz etmiyor demekti.
Chu Wanning bir parmağını hafifçe dalın üzerinde gezdirirken bir büyü mırıldanıyor, dalı hafif, şeffaf, mavi bir ışıkla kaplıyordu. Uçuruma doğru işaret edip: “Git,” dedi.
Şeftali çiçeği zarifçe aşağı süzüldü; bir metre, iki metre, üç metre, yüz metre.
Dal şimdi görülemeyecek kadar uzaktaydı ama Chu Wanning, yaptığı büyü sayesinde hala çiçeğin durumunu hissedebiliyordu. Gözlerini yumup, açmadan önce bir süre bekledi.
“Çiçekler iyi durumda. Gidelim.”
Chu Wanning kesin konuştuğundan, söylenecek başka bir şey yoktu, bu yüzden Mo Ran derhal onunla birlikte Ata Uçurumu’na atladı. İkisi de dövüş sanatlarında ustaydı ve rahatlıkla çabucak dibe vardılar. Ama Mo Ran, aşağıdaki manzarayı görünce zihinsel olarak kendini hazırlamış olmasına rağmen yine de omurgasında bir ürperdi hissetti.
Şimdi o uğursuz, kızıl ışığın ne olduğunu biliyordu.
Uçurumun dibinde binlerce çarmıh duruyordu, hepsinde de birer kuştüyü kabileli vardı, tamamen çıplak ve kana bulanmışlardı. Hepsinin ağzına tıkılmış bir lingchi1 meyvesi vardı, meyve delici kızıllıkta bir ışık yayıyordu. Bu binlerce meyvenin toplu ışığı yukarıdan kolaylıkla uçurumun içinde yanan alevler gibi görünüyordu.
Chu Wanning dehşete düşmüş görünüyordu; iyi eğitimliydi, bu yüzden bu meyvenin, bahsi geçince bütün efsuncuların betinin benzinin atmasına sebep olan yasak meyve olduğunu biliyordu. Bu meyveyi ölümün kıyısındaki birinin ağzına koymak, son anlarını üç yüz altmış beş gün daha uzatırdı.
Diğer bir deyişle, o kişinin huzura ermesini engelleyip onun yerine ıstırap dolu, yavaş bir ölümle acı çekmeye zorlardı, kalbin durma anını uzatarak sonu gelmeyen bir işkenceye çevirirdi, bundan dolayı lingchi diye isimlendirilmişti.
Mo Ran, kuştüyü kabilesinin yaşayan ölülerinin kalabalığına baktı, bir orman kadar yoğundu, mırıldandı: “… Ruh Bağlama Düzeni.”
Hala yaşayanları insan sütunu olarak kullanmak, dargın enerjiyi içerde tutar ve dışarı sızmasını önlerdi, binlerce ruh bile Zhenlong Satranç Düzeni’ne hapsedilirdi!
Zhenlong Satranç Düzeni’nin varlığını belirten habis enerjiyi birazcık bile hissetmemesine şaşmamak gerekirdi.
Mo Ran, Jincheng Gölü’ndeki sahte Gouchen’in gerçekten de Şeftali Çiçeği Pınarı’ndaki manzaranın arkasındaki kişi olup olmadığını merak ederken, ürpermeden edemedi.
Jincheng Gölü’nde yaşananlara dayanarak, sahte Gouchen, Zhenlong Satranç Düzeni’nin, yalnızca belli başlı temellerini biliyor gibi görünüyordu, sadece göldeki yaratıkları kontrol edecek kadar yeterliydi. Ama bu sefer, Şeftali Çiçeği Pınarı’ndaki bütün sahte kuştüyü kabilesi halkı, biraz aptal ve duygusal olarak donuk olmaları dışında, hemen hemen aslından ayırt edilemezlerdi, hatta kuştüyü kabilesinin eşsiz büyülerini bile kullanabilen varlıklardı – görünüşe göre yasak tekniği kavrayan, bu sefer en azından rahat bir şekilde uzmandı; sahte Gouchen gerçekten bu kadar çabuk mu uzmanlaşmıştı?
Chu Wanning, kristal bir sütunun durduğu, Ruh Bağlama Düzeni’nin ortasına yürüdü.
O kristal sütunda da bağlı bir kuştüyü kabileli vardı, sadece bu kişi ölüydü, ağzındaki lingchi meyvesi çürüyeli çok olmuştu, bedeni çürümeye başlamak üzereydi. Ama kimliği, giydiği, altın iple anka kuşu işlenmiş sarı cübbeden ve kaşlarının ortasındaki yıldız işaretinden net bir şekilde belli oluyordu.
“Bu…”
Mo Ran dona kaldı: “Gerçek Kıdemli Ölümsüz!”
“Doğru.” Chu Wanning insan sütunundan ormana baktı, gözünün görebileceği kadar uzağa uzandı ve kısık sesle konuştu, “Çok fazla kuştüyü kabileli Ruh Bağlama Düzeni’ne hapsedilmiş, bin kişi değilse bile en az sekiz yüz kişi var. Kıdemli Ölümsüz hala hayatta olsaydı buna kesinlikle izin vermezdi. Başta garip olduğunu düşünmüştüm, dışarıda Kıdemli Ölümsüz’le dövüştüğümde Kelebek Kasabası’ndaki hayalet hanım kadar bile güçlü değil gibiydi. Yanılmıyorsam… görünüşe göre Şeftali Çiçeği Pınarı’nın kuştüyü kabilesi çoktan yok edilmiş ve bu dışarıdakilerin hepsi Zhenlong Satranç Düzeni’nin kontrolü altında yürüyen cesetler.”
“!!!” Beklenildiği gibi! Chu Wanning de onunla aynı sonuca varmıştı! Mo Ran şoktan çıkar çıkmaz gitmek için döndü ama Chu Wanning kol yeninin dalgasıyla önünü kapattı.
“Nereye gidiyorsun?”
“Gidip amcam ve diğerlerine söylemeliyim. Durum buysa, burası çok tehlikeli.”
“Fazla aceleci olma.” Chu Wanning başını salladı, “Şu anda biz açıktayız ama düşman gölgelerin ardında saklanıyor. Şeftali Çiçeği Pınarı’nda bir sürü efsuncu var ve iplerin kimin elinde olduğunu bilmiyoruz, düşüncesiz davranmak her şeyi daha kötü yapabilir.”
“Hehe. Görüşmeyeli uzun zaman oldu. Chu-zongshi hala fazlasıyla temkinli.”
Yukarıdan küçük bir kıkırtı geldi ama sesin, Ata Uçurumu’nun derinliklerinde çakan şimşeğin sesinden farkı yoktu. Kan yüzlerinden çekilirken ikisinin de başı aniden kalktı, gördükleri tek şey uçurumun kenarından çıkıntı yapan bir dala oturmuş, kuştüyü kabilesinden ezilmiş bir çocuktu, bacaklarını sallıyordu. Ölü çocuk başını eğdi, bir çift, kanlı gözyaşıyla kaplı gözyuvarı, çukurlarında yuvarlanıp duruyordu, parlak bir şekilde onlara sırıttı.
Mo Ran: “Zhenlong Satranç Düzeni!”
Chu Wanning kısık sesle küfretti: “Başka bir beyaz satranç taşı.”
“Ehehe, bu doğru, başka bir beyaz satranç taşı.” Çocuk neşeyle alkışladı, dehşet vericiydi, “Ne, yoksa buraya kişisel olarak geleceğimi mi düşündünüz? Aptal değilim.”
Mo Ran: “Yani sen Jincheng Gölü’ndeki sahte Gouchen’sin! Ne istiyorsun seni kaçık?”
“Hehe, kim olduğunu sanıyorsun, isimsiz bir otsun, benimle konuşmak için uygun bile değilsin. Ustandan sormasını iste.”
“SENİ –––!”
Chu Wanning’in ince uzun parmakları, sinirden başından neredeyse dumanlar çıkan Mo Ran’i tutmak için geniş kol yeninden sallanarak çıktı. Kirpiklerini kaldırarak yukarı baktı, soğuk bir şekilde sordu: “Ne yapmaya çalışıyorsun?”
Çocuk bacaklarını sallamaya devam etti. Belli ki çoktan ölüydü ama yasaklı tekniğin kontrolü altındayken durmaksızın hareket ediyor, ipin ucundaki bir kukla gibi her türden jesti yapıyordu.
“Oh, gerçekten, çok bir şey değil.”
Chu Wanning’in sesi birkaç derece daha soğudu: “O halde neden müridimin peşindesin?”
“Planım çok önemli bir şey değil, yalnızca senin küçük müridinin ruhani özüne ihtiyacım var.” Çocuk ışık saçarak konuştu, “Öyle iyi bir özü olduğu için kendini suçlamalı. Seninkinden bile çok daha iyi. Çoktan Jincheng Gölü’ndeyken harikulade bir odun elementali ruhani özüne sahip olduğunu fark ettim; öyle olmasaydı, daha çok seninle ilgilenirdim, Chu-zongshi.”
Mo Ran, yetişkin tonuyla yalaka bir şekilde, çocuk sesiyle konuştuğu için öğürmek üzereydi. Kendini kaybetti: “Senin tarafından yakalanacak lanet olasıca bir bahtsızsam, siktiğimin özünü derhal kendim yok edeceğim, bu yüzden bana dokunmayı aklından bile geçirme!”
“Sana dokunmak istiyor değilim.” Çocuk o sinir bozucu baldan tatlı ses tonuyla konuşmaya devam etti, “Sadece seni takip ediyorum çünkü zorundayım. Bütün erkekler güzellikleri sever, shizunun senden daha güzel, ona dokunmayı tercih ederim.”
“SENİ!!!” Mo Ran’in saçları diken diken oldu, “Senin gibi çirkin bir şey mi, tüm gün boyunca beyaz satranç taşlarının arkasında saklanıp çirkin suratını göstermeye dahi korkuyorsun, shizunuma dokunmaya hakkın olduğunu mu sanıyorsun?”
Çocuk, sanki onun varlığından bıkmış gibi gözlerini devirdi ve Chu Wanning’e döndü:
“Chu-zongshi, Jincheng Gölü’ndeyken çoktan bu şeyi terk etmeni söylemiştim ama dinlemedin. Kalbim kırıldı~”
“Bu mesele ilgimi çektiğinden, şimdi Mo Ran’in peşinde olmayı kessen bile, hala bazı şeylerin altında yatanı bilmek istiyorum.”
“Pıft, böyle söyleyeceğini biliyordum.” Çocuk kısa bir süre sessiz kaldı, sonra tekrar sırıttı, “Neden doğrucu zongshi tiplerinin hepsi bu kadar inatçı? … Pekâlâ, Chu-zongshi bu meseleyi bırakmayacağından, sadece bekleyip görmemiz gerek. Kimin daha güçlü olduğunu görmek istiyorum, hangisi: senin Tianwen’in mi yoksa benim yasaklı tekniklerim mi?”
Chu Wanning’in kaşları, karanlık bir şekilde konuşurken çatıldı: “Amacına ulaşmak için daha fazla masumu öldürmek zorunda mısın?”
“Dünyadaki insanlar, HuaiNan’daki portakallar gibiler.”
“Ne demek istiyorsun?”
“Ekşiler.” Çocuk kıkırdamaya başladı, “Çok ekşiler. Bütün o değersiz insanlar ekşi, onlardan nefret ediyorum, onları ezmek istiyorum, üstlerine basmak istiyorum.”
Mo Ran: “…”
Chu Wanning’in sesi öldürme arzusuyla doluydu: “Sen kesinlikle iflah olmazsın.”
“Zongshi beni iflah olmaz olarak varsayıyor ama ben Zongshi’nın akıllanmaz olduğunu düşünüyorum. Bizim adalet duygumuz en baştan farklıydı, neden detayları kafaya takalım.” Çocuk başını bir aşağı bir yukarı oynattı, “Hadi münakaşamızı bir satranç oyunu olarak düşünelim. En son Jincheng Gölü’ndeki maçı sen kazandın, Şeftali Çiçeği Pınarı’ndaki içinse, Zongshi çoktan Ata Uçurumu’nu bulup benim beyaz satranç taşımı gördüğünden ve senin küçük müridini elde edecek numaraları tükettiğimden, bunu da senin kazandığını söyleyelim.”
Durakladı, sonra gülümseyerek gözlerini kıstı ama bunu yaptığında yalnızca daha fazla kan aktı.
“Ama dikkat etsen iyi olur. Bu sefer onu korumuş olabilirsin ama her zaman koruyup koruyamayacağını merak ediyorum.”
“…”
“Buradaki sır içinse, kendinize saklamanızı öneririm,” dedi çocuk, parmaklarının arasında kızıl ve altın rengi bir tüy tutuyordu.
Mo Ran telaşla belirtti: “Altın tüyler, Şeftali Çiçeği Pınarı’nda para olarak mı kullanılıyor?”
“Bu doğru,” gülümsedi, “Bu tüyler şimdiye her yerde dolaşmıştır. Siz ikiniz sessiz kalıp bu meseleyi kendinize saklarsanız, hiçbir şey olmayacak. Ama düzgün davranmaz ve beni açığa çıkarmaya çalışırsanız… Bu tüyler kuştüyü kabilesinin habis enerjisiyle dolu; o efsuncuları öldürmezler ama efsunlarının en iyi kısmını dağıtabilirler.”
Mo Ran sesinde öfkeyle konuştu: “Başından beri bunu mu planlamıştın?!”
“Elbette?” dedi çocuk şaşkınlık içinde, “Herkesin senin gibi aptal bir hayvan olduğunu mu sandın?”
Mo Ran: “…”
Çok sinirlenmişti!!! Bir şeyler yaparken oldukça basit olduğunu ve plan ve stratejiler hakkında çok bir şey bilmediğini kabul ediyordu ama bu küçük piç tarafından böyle açık bir şekilde söylendiği için gerçekten Jiangui’yi çağırıp onun canına okumak, gerçek aptal bir hayvanın ne demek olduğunu öğretmek istiyordu.
“Chu-zongshi, herkes için en iyi olanı bildiğinden eminim. Gerçeği öğrenseler bile, efsun güçleri büyük ölçüde zarar görürse, korkarım ki dürüstlüğün için sana teşekkür etmeyecekler.”
Chu Wanning soğuk bir şekilde cevap verdi: “Ve çoktan, gizlice dinlerken, şu an için onları uyarmayı planlamadığımı duyduğuna eminim.”
“Şu an için mi? Haha, yani Zongshi daha sonra söylemeyi planlıyor. Ama bunun da bir anlamı yok.” Konuşurken çocuğun yüzü neşeyle parladı, “Bu kişiler gidince, tıpkı Jincheng Gölü’ne yaptığım gibi, Şeftali Çiçeği Pınarı’nı da yok edeceğim. Hiçbir kanıtın olmadan birilerini inandırmaya çalışmakta iyi şanslar diliyorum.”
Chu Wanning’in bakışları buz gibiydi: “Kendin bu şekilde davranırken Mo Ran’e aptal bir hayvan diyecek cesaretinin olmasına etkilendim.”
Çocuk Chu Wanning’in hor görüşünü kesinlikle umursamadı. Ayağa kalktı ve birkaç kez yerinde döndü, sonra ayağında aniden bir ateş parladı ve yavaşça etini ve kemiklerini yaktı.
“Neden bunu beni yakaladığın zamana saklamıyorsun? Chu-zongshi, karakterine olan saygımdan, sana bir kez daha hatırlatacağım: buna karışma. Dinlemeyi reddedersen, o zaman biz… kesinlikle tekrar karşılaşacağız…”
Alevler bir patlamayla gökyüzüne gümbürdedi.
Kukla olarak kullanılan kuştüyü kabileli çocuk, ondan geriye hiçbir şey kalmayıncaya dek yandı. Şeffaf beyaz bir satranç taşı gökten yere düşerek birkaç kez fırıl fırıl döndü ve durdu.
Bir süre için sessizlikten başka hiçbir şey yoktu.
“…” Mo Ran bu kişinin boş tehditler savurmadığını biliyordu ama öylece oturmak da istemiyordu, bu yüzden sordu, “Shizun, gerçekten böylece bırakacak mıyız? Başka bir fikrin var mı?”
“Şu an için risk almamak en iyisi. Hadi, ilk önce Şeftali Çiçeği Pınarı’ndan gidelim.” Chu Wanning’in ifadesi de karanlıktı, “O kişi Ruh Bağlama Düzeni’ni kurup, diğerlerinin Zhenlong Satranç Düzeni’ni fark etmesini önlemekle uğraştığından, hala bir şeyleri gizli tutmak istiyor, en azından şimdilik. Klan Lideri’ne, düşmanı uyandırmadan, en kısa zamanda Xue Meng ve Shi Mei’i alıp gitmesi için haber göndereceğim. Senin içinse…”
Chu Wanning durakladı, sonra devam etti: “İki seferde de senin peşindeydi. Bu sefer seni suçlayıp yardımdan mahsur bırakmayı planladı. Bu konuda daha fazla bir şey yapmana gerek yok, Klan Lideri devreye girip çaresine bakabilir.”
“O halde ben ne yapmalıyım?” diye sordu Mo Ran, “Ben hiçbir şey yapmayarak elim kolum bağlı otururken diğerlerinin benim pisliğimle uğraşması doğru olmaz.”
“Bu durumda neyi kanıtlamaya çalışıyorsun? Belli ki bu kişinin peşinde olduğu şey –Jincheng Gölü’nde düşen kutsal ağaçtı, bu yüzden onun yerine seni arıyor. Sen bir odun elementali ruh özüsün, onun amaçlarına uygunsun ama sana ulaşamazsa, diğer en uygun şeyin peşinden gidecek ve onun yerine geçecek başka bir şey arayacak.” Chu Wanning devam etmeden önce durakladı, “Ve o şeyi bulduğunda, başka bir katliam olacak. Bu kişi durdurulmalı.”
“Yanılmıyorsun, ama shizun, ruh özleri kolayca bulunan şeyler değil. Yerine geçecek bir şey bulmak isterse, yapması gereken…”
Mo Ran aniden konuşmayı kesti ve başını kaldırdı, devam etmeden önce bir süre Chu Wanning’e gözünü dikip baktı: “Eğer o piç başka bir ruhani öz bulmak isterse, klan klan bakmak zorunda. Ama efsuncular nedensiz yere ruhani temellerini salmazlar, temel yalnızca yeni bir silah seçildiğinde ya da rekabet etmek için kristal arıtıldığında salınır. Yani özü test etmek için en kolay yol ya silah satmak ya da kristalleri arıtmak. Yani, ilerleyen günlerde klanların yakınındaki silah pazarlarını izlersek, o piçi ortaya çıkarmak için oldukça iyi bir şans elde ederiz.”
Bunları söyledikten sonra, Chu Wanning’in ona düşünceli bir şekilde baktığını fark etti ve doğruluğunu sorgulamadan edemedi.
“Uh… Doğru bir tahmin mi?”
“İyi bir tahmin,” dedi Chu Wanning yavaşça ama sonra, kısa bir an sonra, çok fazla şey bildiğini düşündü ve kuşkuyla gözlerini kıstı, “Mo Ran. Bana söylemediğin bir şey mi var?”
“Ne-neyi shizundan saklamam gerek ki?” dedi Mo Ran ama sırtındaki tüyler diken diken olmuştu ve Chu Wanning’in cam kadar berrak gözlerinin, bu yeniden doğmuş bedeninin içinden, doğruca, içindeki büzülmüş ruha baktığını hissediyordu.
Sessizlikle kısa bir süre geçti ve Chu Wanning neyse ki konuyu üstelemedi.
Kirpiklerini alçalttı, “Şu andan itibaren, benimle gizlice büyük klanları soruşturmaya geleceksin. Şimdilik Sisheng Tepesi’ne dönmüyoruz.
Yazarın Notları:
Şeftali Çiçeği Pınarı BOSS’u: Ben görünüşe bakan biriyim. Shizun’un senden daha iyi görünüyor bu yüzden ona karşı daha kibar olacağım.
Mo Ran: MMP2, yazar en iyi görünenin ben olduğumu söylemedi mi?
Meatbun: Evet, ama ilk olarak, hala fiziksel olarak gençsin ve görünüşün güzelleşmedi. İkincisi, boss açık sözlü bir arkadaş olabilir ama gay olsaydı, kişiliği sana benzerdi. Sence senin tipini mi daha çekici bulurdu yoksa shizununkini mi?
Mo Ran: Tamamen pasif enerjisi olan bir boss yok mu?
Meatbun: Var.
Meatbun (başını çevirerek): Xue Meng Meng, kuzenin seni boss olmaya davet ediyor!!!
Sıradaki, Shizun’un ve Köpeğin ana olay örgüsü, başlıyor~
Şu anda bıçak yok ama flashback gördüğünüzde dikkat edin, ne zaman bir flashback olsa yalnızca iki olasılık olur:
Bir, uçan hançerler.
İki, sokak yarışı.3
Artık 0.5 zamanlarına uyarı koymayacağım, o zaman şeridini gördüğünüzde, bu ikisi için hazırlıklı olun. 4
Dipnotlar
- Birinin diri diri doğrandığı bir tür ceza şekli; bu meyvenin durumunun benzer canilikte olduğunu belirtiyor, meyvenin esasen yaptığı şeyi değil.
- Sichuan argosunda bir kısaltma, anlamı: “Annen kendisini satıyor” [Orospu]
- araba=müstehcenlik
- Yazar burada geçmiş zamanı hatırlattığı kısımlar olursa bunun ya savaş ya da seks anlatacağını söylemek istiyor.
