Yani… Demek öyleydi…
Müridi…
Mo Ran, insan ve hayalet arasında neredeyse kayıtsız olan bu yüce keşişin aslında Chu Wanning’in öğretmeni olduğunu asla düşünmezdi ve bir an için konuşamıyordu.
İlk tepki veren Shi Mei idi, resmi bir saygıyla hemen eğilerek ve saygılı bir tonda, “Büyük ustanın bu nedenle rahmetli ustamızla bağlantılı olduğunun farkında değildim. Bu alçakgönüllü kişi Huaizui-shizu’ya1 samimi selamlarını sunuyor.”
Ama Usta Huaizui, “Bana shizu demeye gerek yok, çünkü Chu Wanning bu alçakgönüllü keşiş tarafından uzun zaman önce klandan atıldı.”
“Ah!” Shi Mei’nin gözleri şaşkınlıkla biraz genişledi. “Anlıyorum…” Doğası gereği ihtiyatlıydı, bu yüzden meraklı olmasına rağmen, Usta Huaizui’nin ifadesindeki soluk özlemden bunun hakkında konuşmak istemediğini anladı ve bu yüzden sormadı.
Ancak Mo Ran’in aklı başka yerdeydi; şiddetle üsteledi, kalbinin diri diri kavrulduğunu hissederek, “Büyük usta, buraya Shizun için geldiğinizi söylediniz, peki… Shizun’u geri getirmenin bir yolu var mı?!”
“A-Ran…”
“Onu nasıl geri getireceğinizi biliyor musunuz? Bana gerçeği söyleyin! Siz… siz nasıl yapılacağını…” Kalbinin hızlı pompalanması ve aşırı çalışma günlerinden kaynaklanan yorgunluk onu sersemlemiş hissettirdi ve görüşü bulanırken, cümlenin geri kalanı boğazına takıldı, zorla çıkarması imkansızdı, ama gözlerinin kenarları kıpkırmızı olmuştu.
Usta Huaizui içini çekti, “Mo-shizhu, kendine iyi bak. Ama evet, bu yaşlı keşiş gerçekten de bu yüzden burada.”
Mo Ran’in aslen kağıt gibi soluk yüzü, bu sözleri duyunca renklendi. Usta Huaizui’ye sabit bir şekilde baktı, kansız dudakları konuşmayı beceremeden önce bir an titreyerek, “Si… Siz… gerçekten…”
“Bu yaşlı keşiş gecenin bu saatinde rahatsız edip sadece iki shizhuya şaka yapmak için gelmedi.”
Mo Ran hâlâ bir şey söylemek istiyordu; boğazı hareket etti, ama sadece boğulmuş bir hıçkırık çıktı.
Usta Huaizui konuşmadan önce uzun bir süre sessizlik içinde geçti, “Yeniden Doğuş Tekniği Cennetin iradesine meydan okuyarak kaderi değiştirir ve basit bir mesele değildir. Bu yaşlı keşiş gerçekten Chu-zongshiya çok şey borçlu, yoksa bu kadar ileri gitmezdi. Sisheng Tepesi’ni ziyaret etmek, günlerce düşündükten sonra alınan bir karardı.”
“Gökler’in iradesine meydan okuyarak kaderi değiştirmek…?” Mo Ran mırıldandı, kelimeleri dudakları arasında çevirdi, sonra sefil bir şekilde mırıldandı, “Gökler’in iradesine meydan okuyarak kaderi değiştirmek… Benim gibi bir günahkara bile Gökler’in iradesine karşı kaderimi değiştirme fırsatı verildiyse, o zaman kesinlikle onun gibi iyi birine aynısından verilmesi gerekmez mi?”
O anda yarı çılgın bir haldeydi, aslında “kaderini Gökler’in iradesine meydan okuyarak değiştirmesi” sözlerinin ağzından kaçmasına izin vermişti. Neyse ki belirsiz bir şekilde mırıldanıyordu ve hiç kimse sözlerinin arasındaki kendisinin de yeniden doğduğu imasını yakalayamadı.
Shi Mei, “Shizu, cennetin iradesine meydan okuyarak kaderi değiştirdiğinden ve Yeniden Doğuş Tekniğinin kendisi yasak bir teknik olduğundan, gerçekleştirilmesi son derece zor olmalı ve… başarılı olma ihtimâli kesin değil… Değil mi?” dedi.
“Doğru,” diye yanıtladı Huaizui. “Bu teknik yalnızca kullananı ve ölen kişiyi değil, aynı zamanda üçüncü bir kişinin gidip ölen kişinin ruhunun bütünlüğünü bulmasını gerektirir. Yeniden doğuş yolculuğu zorluklarla doludur ve en ufak bir hata, ebedi lanetlenmeye ve ruhun tamamen parçalanmasına yol açabilir.”
Shi Mei: “…”
“Bu nedenle, bu yaşlı keşişin başka kimseyi rahatsız etmesi gerekmez ve sadece Chu-zongshinın üç müridinden ateşe ve sele basmaya ve onun için anlatılmamış tehlikelerden geçmeye istekli olup olmayacağınızı sormaya geldi. Aksi takdirde, bu yaşlı keşiş yeniden doğuş kapısını açsa bile Chu Wanning yine de geri dönemeyecektir.”
Huaizui’nin açıklamasından önce bile, Mo Ran bunun çoğunu zaten tahmin etmişti.
Üç yasak tekniğin yasaklanmasının nedeni, sıradan tekniklerin aksine, belirli fedakarlıklar gerektirmesi ve belirli tehlikeler içermesiydi.
Son yaşamında, Shi Mei için hayatını vermeye razı olmuştu; bu hayatta, Chu Wanning’e olan borcunu geri ödemek için tereddüt etmemeye çoktan karar vermişti.
Mo Ran kalpsiz değildi. Sadece, son yaşamında, kalbini bölmeye ve Chu Wanning’e onun en küçük parçasını bile vermeye asla istekli olmamıştı.
Mum ışığının altında, doğrudan Usta Huaizui’ye baktı, “Büyük ustanın Xue Meng’a sormasına gerek yok. Shizun benim yüzümden öldü. Bu konuya başka kimseyi dahil etmeye gerek yok; Ben, Mo Ran, bu tekniğin tüm tehlikelerini tek başıma üstlenmeye hazırım.”
“A-Ran…” Shi Mei mırıldandı, sonra dönüp Huaizui’ye sordu, “Shizu’nun sözleri zaten ciddiydi; gerçek girişim nasıl olacak?”
Huaizui konuştu, “Mo-shizhu riskleri kendisi üstlenmeye istekli olsa da bu tekniğin ilk adımı için, riskleri almaya istekli olan ne kadar çok insan varsa, başarılı olma olasılığı o kadar artar. Öyleyse önce Xue-shizhu’nun buraya gelmesini bekleyelim ve sonra bu yaşlı keşiş bunu hepinize açıklayacak. Bu yaşlı keşiş zaten birinden buraya ilk geldiğinde onu aramasını istedi.”
Durdu, sonra Shi Mei’e gülümsedi.
“Başka bir uyarı olarak, lütfen bu yaşlı keşişten shizu olarak bahsetmemeyi unutmayın. Daha önce de belirtildiği gibi, bu yaşlı keşiş artık Chu-zongshinın shizunu konumunda değil.”
Mo Ran nihayet biraz daha sakinleştiğine göre, “Neden büyük usta… Shizun’umuzu klandan kovdu?” diye sordu.
Shi Mei’in nutku tutulmuştu: “A-Ran…”
Huaizui, “Ne olursa olsun, ağza alınmayacak bir şey değil,” diye içini çekti. “Gençken, bu alçakgönüllü keşiş bir zamanlar bir yardımseverin bakımını üstlendi. Ancak yardımsever talihsizdi ve bir felaket sırasında başkalarını koruyarak hayatını kaybetti. Bundan yüz yıl geçti, ancak bunun düşüncesi hâlâ bu alçakgönüllü keşişi tedirgin ediyor. Bu nedenle, klanımın en önemli kuralı, her zaman tüm müritlerin yalnızca efsun uygulamaya odaklanmaları gerektiğidir ve aydınlanmaya ulaşır ulaşmaz, dış dünyaya ayak basmaları ve bununla ilgili meselelere karışmamaları için, kendi hayatlarını tehlikeye atmasınlar diye yasaklanmıştır.”
Mo Ran bir süre düşündü, sonra “Shizun bunu yapamazdı,” dedi.
Huaizui, “Doğru,” diye zorla gülümsedi. O küçük müridim, yardımseverimle aynı mizaca sahipti. Tapınakta çok az deneyimle, ancak bol miktarda beceri ve yetenekle büyüdü. Tüm haklarına göre, olaysız bir şekilde yükselişe doğru efsun uygulayabilmiş olmalıydı. Ama reşit olduğu yıl cevher toplamak için dağa indi ve kaçan mültecilerle karşılaştı… “
Shi Mei iç çekti, “Bu durumda, Shizun kesinlikle orada durup seyretmekle kalmaz.”
Huaizui başını salladı. “Sadece orada durup seyretmekle kalmadı, mülteciler için bir yer bulduktan sonra, aşağı efsun diyarında işlerin nasıl olduğuna bakmak için izinsiz dağdan ayrıldı.”
“…”
Sisheng Tepesi daha yeni kurulmuştu ve aşağı efsun diyarındaki durum şimdi olduğundan çok daha kaotikti. Chu Wanning’in ne gördüğünü söylemeden geçti.
“Ve geri döndüğünde, bana efsun eğitimini askıya almak istediğini söyledi, böylece yaralılara yardım etmek ve hayat kurtarmak için dünyaya çıkabilecekti.”
Shi Mei, “Kabul ettiniz mi?” diye sordu.
“Hayır.”
“…”
“O zamanlar sadece on beş yaşındaydı, saf, basit bir doğası ve kızgın bir mizacı vardı; birisi tarafından aldatılması onun için çok kolay olurdu. Kendi başına gitmesine nasıl izin verebilirdim? Ayrıca, efsun gücü yüksekti, ancak bünyesi zayıftı ve dünyada her türlü tehlike ve tehlikeli karakterler var. Ustası olarak, bu alçakgönüllü keşiş gerçekten endişelenmekten kendini alamadı.”
Mo Ran, “Ama sonunda sizi dinlemedi,” dedi.
“Hayır, dinlemedi. Bunun için büyük bir kavga ettik. Sıradan insanlar gözlerinin önünde acı çekerken Shizun’un nasıl bütün gün gözleri kapalı halde orada oturup yükselmeye çalışabildiğini söyledi.”
“Ah!” Shi Mei şaşkınlıkla haykırdı.
Huaizui’ye karşı bu tür sözler başkalarından çok sert gelebilirdi, ama o sırada kendi müridi olan Chu Wanning’den gelmesi şaşırtıcı derecede uygunsuzdu.
Huaizui’nin ifadesi sabitti, ama orada bir hüznün izi vardı. “Bu alçakgönüllü keşişin duyguları üzerindeki kontrolü o zamanlar eksikti ve bir öfkeyle müridine dedi ki, kendini bile kurtaramıyorsun, başkalarını nasıl kurtarabilirsin?”
“Peki Shizun ne dedi?” Shi Mei sordu.
“Başkalarını kurtarmayı bilmiyorsan, kendini nasıl kurtaracaksın?”
Tüm salon bu sözler karşısında sessiz kaldı.
Çünkü bu sözler Huaizui’den gelmemişti, Mo Ran tarafından fısıldanmıştı. Aniden Chu Wanning’in söylediği şeyi söylediğini duyunca, Usta Huaizui’nin gözleri ışıkta önündeki genç adama sessizce bakarken parladı ve derin bir iç çekmeden önce uzun bir süre geçti.
“Size böyle mi öğretiyordu? O… Evet, gerçekten… Hiç değişmemiş, yolundaki hâlâ aynı sarsılmaz inanç.”
Huaizui’nin düşünceleri karmakarışıktı; Mo Ran daha sakin değildi.
Her zaman Chu Wanning’in sözleriyle alay etmişti, bunun sahte doğruluk ve boş sözler olduğunu düşünmüştü. Ama şimdi söylerken, kalbi alevler tarafından yutuluyormuş gibi bir ıstırap hissetti.
Huaizui’nin derin sesi Sadakat Salonu’nda bir kez daha duyulmadan önce birkaç dakika geçti.
“Bunu söylemem utanç verici, ama o gün öfkemi kaybettim ve ona inatçı olmakta ısrar ederse ve tapınak kapılarından bir adım atarsa, artık usta ve mürit olmayacağımızı, tüm bağların koparılacağını söyledim.” Geçmişin o parçasıyla boğulmuş gibi duraksadı, bunun hakkında ayrıntılı olarak konuşmak isterken, aynı zamanda da istemiyordu. Birkaç dakika tereddüt ettikten sonra başını salladı.
“Chu Wanning bağları kesip sonunda ayrılmayı seçtiğini tahmin ettiğinizden eminim. O zamandan bu yana uzun yıllar geçti. O ve ben farklı şeyler istiyoruz; bu yüzden ikimiz de bu ölümlü dünyada yaşıyor olsak da yollarımız o zamandan beri hiç kesişmedi.”
Shi Mei, “Bu Shi… bu büyük ustanın hatası değil” dedi.
Huaizui, “Doğru ve yanlış, gerçek ve yalan, bunlar o kadar kolay anlaşılan şeyler değil. Ama Chu Wanning bir zamanlar benim müridimdi ve bu alçakgönüllü keşiş, onun kanlı savaşta öldüğünü duyduğundan beri huzur bulamadı. Bu yüzden buraya gelip elimden geleni yapmayı, şansımızı denemeyi, Chu-zongshıyı geri getirip getiremeyeceğimize bakmayı düşündüm–––”
Kılang
Vermilyon boyalı kapılar zorla açıldı.
Xue Meng dışarıda duruyordu, geldiğini kimse duymamıştı ama o en önemli kısımları çoktan duymuştu. Ona sadece Usta Huaizui’nin burada olduğu söylenmişti, ama yaşlı keşişin buraya ne için geldiği hakkında hiçbir fikri yoktu, bu yüzden acele etmeden oradan oraya gitti, yürürken şifalı bitki ilacını kederli bir şekilde yudumladı.
Şimdi, Huaizui’nin söylediklerini duyduktan sonra, yerdeki kâse parçalara ayrılmıştı ve sıcak şifalı içecek her tarafına sıçramıştı.
Ama anka kuşunun oğlu haykırırken yandığını hissetmemiş gibiydi, “Geri getirmek mi? Geri getirmek mi? Shizun geri ––– geri gelebilir mi?!”
Koşarak odaya girdi ve gayri resmi bir şekilde Huaizui’yi yakaladı.
“Kel eşek, az önce ne dedin? Bu bir tür şaka mı?”
Shi Mei aceleyle, “Genç Efendi, bu…” dedi.
“Hayır… Bu bana yakışmıyor,” önündeki kişinin Chu Wanning’in ustası olduğunu bilmese de Xue Meng Shizun’un hayatını kurtarmak için burada olduğunu hatırladı ve aceleyle salıverdi. “Büyük usta, Shizun’u geri getirebildiğiniz sürece, gelecekte herhangi bir şeye ihtiyacınız olursa, Xue Meng kesinlikle cehennemden geçecek, sizin için hayatını ve uzuvlarını riske atacak. Lütfen… Lütfen bunun şaka olmadığını söyleyin.”
Huaizui, “Xue-shizhu, buna gerek yok. Bu alçakgönüllü keşiş, özellikle Shizun’unuz için gece geç saatte çağırdı.”
Pencereden gece göğüne bakmak için döndü, “Neredeyse zamanı geldi. Üç genç shizhu’nun hepsi burada olduğu için, lütfen bu alçakgönüllü keşişin size Yeniden Doğuş Tekniğinin ayrıntılarını ve zorluklarını açıklamasına izin verin.”
Shi Mei, “Lütfen anlatın, büyük usta,” dedi.
Ama Xue Meng şiddetle üsteledi, “Söylenecek ne var! Önce onu kurtarın! Acele edin ve önce onu kurtarın!”
Huaizui cevapladı, “Xue-shizhu anlaşılır şekilde endişeli, ama lütfen herhangi bir hatanın sadece shizhu’nun hayatına mal olmayacağını, aynı zamanda Chu Wanning’in ruhunu dağıtabileceğini de bilin. Eğer bu olursa, artık Reenkarnasyon Çarkına2 bile giremeyecektir. Bunu riske atabilir misiniz?”
“Ben…” Xue Meng’ın yüzü hemen kıpkırmızı oldu ve elleri kollarının etrafında sıkıca kapandı, ancak uzun bir süre sonra gevşedi. “Pekâlâ, büyük ustanın açıklamasını dinleyeceğim…”
Huaizui, kesesinden üç adet düz beyaz ipek fener çıkardı. Fenerlerin beyaz ipeği, ince altın ipliklerle girişik bir şekilde dokunmuştu ve merkezlerine on üç renk ipek ipliklerle karmaşık büyü desenleri işlenmiş, ayrılan ruhları yakalamak için bir örümcek ağı gibi daire içine alınmış ve birbirine geçmişti.
“Bunlar Ruh Çağıran Fenerler,” Usta Huaizui üç feneri üçüne de dağıttı. “Bunları alın ve bu alçakgönüllü keşişin bundan sonra ne söyleyeceğini çok dikkatli bir şekilde dinleyin.”
Mo Ran feneri aldı ve dikkatle elinde tuttu.
“Her insanın üç ruhani ruhu ve yedi bedensel ruhu vardır3. Üç eterik ruh, Dünya Ruhu, Bilişsel Ruh ve İnsan Ruhudur. Ölümden sonra, üç ruh bedeni terk eder ve her biri kendi yoluna gider. Bunların hepsini zaten biliyorsun, ama ölümden sonra her bir ruhun tam olarak nereye gittiğini bilmediğini tahmin etme tehlikesi var. “
Shi Mei, “Büyük usta lütfen bizi aydınlatın,” dedi.
“Dünya Ruhu ve İnsan Ruhu Yeraltı Dünyası’na ilerlerken, İdrak Ruhu bedende kalır. Ruhun yedinci günde geri döndüğü söylenir, ama gerçekte, idrak ruhu ile buluşmak için yaşayanların dünyasına geri dönen sadece İnsan Ruhu’dur. İnsan Ruhu genellikle yerine getirilmemiş bazı arzular nedeniyle geri döner; dileği gerçekleştirildiğinde, bedendeki İdrak Ruhu ile birleşecek ve birleşmiş ruh, tam bir ruha yeniden birleşmek ve reenkarnasyonu beklemek için Yeraltı Dünyası’na gidecektir. Birçoğu, inceliklerini tam olarak bilmeden Yeniden Doğuş’a teşebbüs etti, ancak sonunda ruhun yalnızca tamamlanmamış bir kısmını geri çağırdı, bu da doğal olarak kısa sürede yok oluyor.”
Shi Mei’in geçmiş yaşamındaki ölümünden sonra, Mo Ran de ruhunu geri aramaya çalışmıştı. Ancak, Huaizui’nin dediği gibi, soluk beyaz ay ışığı altında, o kişinin, anında ışık parıltılarına dönüşen çok soluk bir gölgesinden başka bir şey yoktu.
Mo Ran mırıldandı, “Anlıyorum…”
Huaizui devam etti, “Chu Wanning’in Bilinç Ruhu yine de vücudunda kalıyor, bunun için endişelenmenize gerek yok. Önemli olan İnsan Ruhunu ve Dünya Ruhunu bulmak.”
Xue Meng aceleyle sordu, “Nasıl yapılıyor?”
Huaizui, “Ruh Çağıran Feneri Kullanarak. Bu fener yalnızca ruhsal enerji kullanılarak yakılabilir, bu nedenle onu ruhsal enerjinizin bir akışı ile sürdürmeli ve onunla Sisheng Tepesi boyunca yürümelisiniz. Chu Wanning üç shizhu’yu reddetmezse, Ruh Çağıran Fenerin ışığı İnsan Ruhunu aydınlatabilir.”
Mo Ran’in bu sözler üzerine yüreği ağzına geldi. “O zaman ya Shizun bizi görmek istemezse?”
“İlk zorluk bu ve başarı şansının artması için, daha fazla insan onu aramaya istekli olmalı. Şu söylenmelidir ki, eğer bu dünyaya kalıcı bir bağlılığı yoksa ve çoktan ayrılmaya karar verdiyse,” dedi Huaizui, “O zaman Ruh Çağıran Fener onu aydınlatamayacak. Gördüğünüz gibi, Yeniden Doğuş Tekniğinin işe yaraması için her şey – zaman, yer ve insanlar – aynı hizada olmalıdır. Merhumun, onu aramaya giden insanlardan hiçbiriyle kalıcı bağları yoksa ve yaşayanların dünyasına geri dönmek istemiyorsa, o zaman kimse onu geri dönmeye zorlayamaz.”
“…” Mo Ran’in elleri fenerin etrafında farkında olmadan sıkılaştı.
Xue Meng hiç duraksamadan, “Shizun en çok bizimle ilgilendi, nasıl geri dönmeye isteksiz olabilir? Büyük usta, fenerlerle Shizun’un İnsan Ruhunu bulduktan sonra ne yapacağız?”
“İnsan Ruhunu bulduğunuzda, belirli bir yere gitmelisiniz.”
“Nereye?” Xue Meng sordu.
“Yeraltı Dünyası,” diye yanıtladı Huaizui.
Üçü de gerçekten Yeraltı Dünyası’na gitmek zorunda olduklarını tahmin etmedikleri için şok oldular.
Shi Mei usulca ah-ladı, sonra o güzel gözlerini hafifçe indirdi ve sessiz bir sesle sordu, “Um… Yaşayan bir insan nasıl cehenneme gider?”
“Yöntemlerim var, shizhu’nun bunun için endişelenmesine gerek yok.”
Huaizui ona ölçülü bir bakış attı ve devam etti, “Ama üçünüzden, Chu Wanning’in İnsan Ruhunu ilk kim bulursa bulsun, onun yaşayan dünyaya geri dönmesini ve kayıtsız şartsız yukarıdaki Cennetlere ve onun iyiliği için aşağıdaki Yeraltı Dünyası’na gitmeyi istemesini gönülden dilemelisiniz. İnanç gücünüz yoksa, Chu Wanning’in ruhu yarı yarıya dağılır ve bir daha toplanmanız imkânsız hale gelir.”
Shi Mei: “Um…”
Xue Meng, “Shizun’a duyduğum sevginin ve saygının derinliği ölçüsüz. Onu bulmak için Sonsuz Cehennem’e gitmem gerekse bile hiçbir şikâyetim olmaz.”
“… Shizun benim yüzümden öldü,” Mo Ran gözlerini kaldırdı ve “Ona çok fazla borçluyum ve ayrıca hiçbir şikâyetim yok,” dedi.
Huaizui, “Güzel. O zaman iyi dinleyin: Biriniz Chu Wanning’in İnsan Ruhunu bulduğunda, artık diğerleri tarafından algılanamayacak. Ve onu bulacak olana gelince, Ruh Çağıran Feneri gün doğana kadar hep yanık tutmalı ve ruhunu onun ışığının içinde tutmalısın.”
Xue Meng, “Kulağa zor gelmiyor” dedi.
Huaizui, “Zor,” dedi. “Üç ruh ayrıldıktan sonra, genellikle her birinde bir şeyler eksik olacaktır. İşitme, biliş ya da anılar olabilir… Basitçe söylemek gerekirse, şanssızsanız, tanıştığınız Shizun sizi dinlemeye pek istekli olmayabilir ve onu tatlılıkla ikna etmenin yollarını düşünmeniz gerekebilir.”
Xue Meng: “…”
Mo Ran, kalbinin tedirginlikle sıkıştığını hissetti. “… Onu tatlılıkla ikna etmek mi? Ama ya… Ya yanlış bir şey söylersek? Hayalet olduğuna göre, yaşarken tahmin etmesi zaten yeterince zordu…”
Bu konuda gerçekten endişeliydi, ama Xue Meng ile o kadar uzun süredir sürtüşme yaşanmıştı ki, Xue Meng, Chu Wanning’i alaya aldığını düşünmüştü ve bu yüzden öfkeyle ona döndü, “İkna etmenin nesi zor, sadece Shizun’un fenerin menzilinden çıkmasına izin vermemeyi unutmayın.”
Shi Mei, “Şafak söktükten sonra ne olur?” diye sordu.
“Şafak söktükten sonra, Chu Wanning’in İnsan Ruhu, Ruh Çağıran Fenere sürüklenecek. Bu alçakgönüllü keşiş o sırada hazırlanan bambu sal ile köprünün başında bekliyor olacak. Burası Hayalet Diyarı’nın girişinde yer alır ve Naihe Köprüsü’nün altındaki sular doğrudan Sarı Pınarlara4 akar. Sal, ruh parçasını bulanı Hayalet Diyar’a götürecek.”
Xue Meng: “Bambu bir sal üzerinde Hayalet Diyarına mı gidiyoruz?”
Shi Mei, “Sadece bir kişi mi gidebilir? Diğerleri yardım edemez mi?”
“Yapamazlar. Bu yüzden, Chu Wanning’in İnsan Ruhunu her kim bulursa, Dünya Ruhunu da aramak için Hayalet Alemine tek başına gitmek zorunda kalacak. Eğer o kişi yarı yolda pes ederse veya farklı düşünceleri olursa, Chu Wanning’in İnsan Ruhu, Ruh Çağıran Fener tarafından yutulacak, bir daha asla reenkarne olmayacak.”
Xue Meng irkildi ve neredeyse hemen başını Mo Ran’e çevirdi, “Sen dışarıda kal, sana güvenmiyorum!”
Mo Ran tartışmadan, şüphelerini omuzlayarak sessizliğini korudu.
Shi Mei durumu hafifletmeye çalıştı ve “Genç Efendi, A-Ran öyle geri çekilecek tipte değil, bu yüzden…”
“Nolmuş değilse?!” Xue Meng tersledi. “Shizun’u zaten bir kez öldürdü, neden ikinci kez yapmayacağına inanayım? O lanet bir bela!”
Shi Mei sessizce, “Büyük usta hâlâ burada, bunu nasıl söylersin?” dedi.
“Ve bunu neden söylemeyeyim? Haksız mıyım? Shizun onun yüzünden kaç kez yaralandı! Ne zaman etrafta olsa, her zaman sorun çıkarıyor.” Xue Meng’in gözlerinin kenarları kırmızılaştı ve konuşurken dudakları titredi. Tamamen titreyerek aniden kendini kaybetti ve Ruh Çağıran Feneri Mo Ran’in elinden almak için uzandı. “Feneri bana ver, Shizun’a daha fazla talihsizlik getirme.”
“…”
“Onu bana ver!”
Xue Meng ona küfretti. Mo Ran karşılık olarak hiçbir şey söylemedi. Hayatında ilk kez, Xue Meng’in haklı olduğunu hissetti.
Seremonilerin hayalet hanımından önce veya Jincheng Gölü’nün dibinde, Chu Wanning’in yaralarından hangisi ona bağlı değildi? Chu Wanning’in onun yüzünden kaç yara izi vardı?
Bir bela.
Heh…
Evet bu doğru.
Ama öyle olsa bile, Shizun’a kötü davrandığını bilse bile, Shizun’a Yeraltı Dünyası’ndan dönmesi için yalvarmaya layık olmadığını bilse bile, yine de elindeki Ruh Çağıran Feneri bırakmak istemiyordu. Ve böylece, Xue Meng onu lanetleyip paralarken ve ellerinin arkasında kanlı sıyrıklar görünse bile başı eğik dururken, o soluk beyaz fenere sıkıca ve inatla tutundu.
Nihayet, sert bir şekilde nefes alan Xue Meng, sonunda tutuşunu gevşetti ve kızarık gözlerle, “Mo Weiyu, daha ne kadar onu incitmeyi düşünüyorsun…”
Mo Ran ona bakmadı. Başını aşağıda tuttu ve sessizce o boş fenere baktı.
O kadar uzun süre sessiz kaldı ki, aniden usulca “Onu eve getirmek istiyorum,” dediğinde, herkes yanıt vermeyeceğini düşünmüştü.
Sesi çok kısıktı.
Utanç ve suçluluk duygusuyla alçalmıştı.
O kadar sessizdi ki, Xue Meng ilk başta tam olarak anlayamadı ve Mo Ran’in ne dediğini aniden fark etmeden önce bir duraksama oldu. Bir “hah,” ile alay etti.
“Onu eve getirmek mi istiyorsun?
“…” Mo Ran gözlerini kapattı.
Xue Meng ona tükürdü, her heceyi dişlerinin arasında parçalara ayırdı, “Hiç utanman yok mu?”
“Genç Efendi–––”
“Bırak beni. Bırak!” Xue Meng Shi Mei’in elinden kurtulurken kol yenini kopardı, Mo Ran’e acımasızca bakarken gözlerinde parıldayan keder ve kızgınlık vardı. Sesi, “Ne hakkın var,” derken berraktı.
Mo Ran’in elleri hafifçe titriyor gibiydi ve kirpikleri daha da aşağı indi.
Bir an için, sanki Chu Wanning hâlâ hayattaymış gibi bir tür tuhaf hezeyan hissetti, sanki bir sonraki anda, “Xue Meng, uslu dur,” diyecekmiş gibi.
Böylece onu her zaman koruduğu ortaya çıkmıştı.
Her şeyi sorgusuz sualsiz kabul eden oydu.
Mo Ran, son bardağı çaresizce kavrıyormuş gibi o feneri tutarken ne söyleyeceğini bilmiyordu.
Kafası hâlâ eğikti, tekrarladı, “Onu eve getirmek istiyorum.”
“Söyleyeceğin tek şey bu mu!! Sen–––”
“Bu kadar yeter, Xue-shizhu.”
Usta Huaizui nihayet artık izlemeye dayanamadı. İçini çekti ve “Mo-shizhu gitmeyi düşündüğünden, bırak gitsin. Bir şeyler gerçekten ters giderse, o zaman yeniden ayarlayabiliriz, ancak şu an itibariyle her şey henüz belirsiz, Xue-shizhu’nun bu kadar agresif olmasına gerek yok.”
Xue Meng’in ifadesi karanlıktı; o hâlâ bir şeyler söylemek istiyordu, ama sonunda Huaizui’yi düşünerek kendini tuttu.
Ama sonra tutuculuğu kaydı ve hırladı.
“Shizun’a bir şey olursa, onun için kurban olarak seni öldürürüm.”
Huaizui iç geçirdi, “Lütfen kinini başka bir gün hallet. Fazla zaman kalmadı, şu anda önemli olan İnsan Ruhunu bulmak.”
Mo Ran, “Büyük usta, lütfen başlayın,” dedi.
Mo Ran’in ruhani enerjiyle feneri yakmaya başladığını gören Huaizui, “Ruh Çağıran Fenerler çoktan büyülendi,” diye elini kaldırdı. “Shizhu, bir dakika.”
Xue Meng şiddetle bastırdı, “Yine mi bir şey var?”
“Bu alçakgönüllü keşiş, biri Chu Wanning’in İnsan Ruhunu bulursa, o kişinin Yeraltı Dünyası’na gitmekten geri dönemeyeceğini tekrarlamak istiyor. Bu alçakgönüllü keşiş o kişiye bir koruma büyüsü yapacak, ancak yaşayan bir kişinin ölüler diyarına girmesi yine de son derece tehlikeli olacaktır. Dikkatsiz hareket ederseniz, canlı olarak dönemeyebilirsiniz,” Usta Huaizui sırayla her birine ciddi bir bakış attı.
“Bahsettiğim tehlikeler boş bir tehdit değil. Chu Wanning’in Dünya Ruhunu Yeraltı Dünyası’nda bulmak çok zor olmayabilir, ancak işin zor kısmı tek başına Cehenneme girip bilinmeyenle yüzleşmek. Şanslıysanız, Dünya Ruhunu kısa sürede bulacaksınız, ancak şanssızsanız ve herhangi bir aksilikle karşılaşırsanız, o zaman…”
“Ölecek miyiz?” Shi Mei sordu.
“Ölüm en küçüğü olurdu. Korkarım ki bu olursa, hem Chu Wanning hem de shizhunun reenkarnasyon döngüsü feshedilecek.”
Huaizui devam etti, “Bu yüzden, yüreğinizde herhangi bir şüphe varsa, bana feneri geri vermeniz en iyisi olur. Bu dünyada hiç kimse bir başkası için ölmek zorunda kalacak kadar ileri gitmemeli, kendi hayatına değer vermekte utanılacak bir şey yok. Emin değilseniz geri dönmek için çok geç değil.”
“Eminim,” Xue Meng en hevesli ve en ateşli olanıydı ve hemen haykırdı. Mo Ran’a hiddetle bakarken, “Kim geri çekilirse çürümüş bir yumurta,” dedi.
Ama sonuçta Mo Ran’i gerçekten anlamamıştı. Bu kuzeni ona hiç benzemiyordu. Belki de çocukken yaşadığı tüm aşağılanma yüzündendi, ama Mo Ran’in sevgisi ve nefreti keskin pençelere dönüşmüştü; Biri onu incitecek olsaydı, onun içini dışına çıkarırdı, ama biri ona iyi davranırsa, birazcık bile olsa, asla unutmazdı.
Mo Ran bakışlarını Huaizui’ye çevirmeden önce Xue Meng’a yandan bir bakış attı, “Ben de eminim.”
Huaizui başını salladı ve “Pekâlâ. Hayalet Diyara vardığınızda, onun Dünya Ruhunu olabildiğince çabuk bulun. İnsan Ruhu ve Dünya Ruhu, Ruh Çağıran Fenerin içinde birleştiğinde, yaşayan dünyaya geri giden yolu aydınlatacaktır. Ondan sonra, gerisini bu yaşlı keşiş halledecek.”
Söylediği şekilde kulağa zor gelmiyordu ama hepsi sürecin her adımının tahmin edilemez ve tehlikelerle dolu olduğunu biliyordu. Özellikle Yeraltı Dünyası’ndaki kısım; Chu Wanning’in Dünya Ruhu bulunamazsa veya eksik biliş veya hatıralar varsa ve kaynaşmayı reddediyorsa, onu bulmak için aşağı inen kişi orada sıkışıp kalabilir.
Böylece, üçü Ruh Çağıran Fenerlerini yakmadan önce, Huaizui son bir kez yavaş, ciddi bir sesle sordu.
“Fenerler yandığında geri dönüşü yoktur. Bu gerçekten şaka değil, bu alçakgönüllü keşişin son bir kez sormasına izin verin: kesinlikle emin misiniz? Bir kez başladığınızda pişmanlıklara yer yok.”
Üçü tek bir cevap verdi, “Pişmanlık yok.”
“Güzel… Güzel…” Huaizui’nin yüzüne yarı gücenmiş, yarı memnuniyetli bir gülümseme yayıldı. “Chu Wanning, benden daha iyi bir shizun gibisin…”
Büyüyü sessizce okudu ve ruh fenerleri yanmadan önce iki kez hafifçe titreşti. Xue Meng ve Mo Ran’in ellerindeki fenerler arasında neredeyse aynı anda bir çift kırmızı alev parlayarak beyaz ipeğe canlı bir kırmızı renk verdi. Kısa bir süre sonra, Shi Mei’nin ellerindeki fener, suyun temel ruhsal enerjisinin rengi olan soluk mavi bir ışıkla canlandı.
“Git.”
Dedi Huaizui.
“Başarı ya da başarısızlık, geri dönüp dönmeme, hepsi bu gece kararlaştırılacak. Bu gece başarısız olursa… O zaman… İç çeker…”
Mo Ran, Chu Wanning’in hayattayken ona nasıl iyi davrandığını düşündü ve kalbinde zonklayan bir acı hissetti. Huaizui’nin söyleyebileceği şeylerin geri kalanını duymaya dayanamadı, bu yüzden, “Büyük ustanın daha fazlasını söylemesine gerek yok. Diz çökmem, emeklemem veya ölmem gerekse bile, Shizun’u kesinlikle yaşayanlar dünyasına geri getireceğim.”
Hâlâ istekli olduğu sürece.
Hâlâ… Yeter ki benimle gelmek istesin.
Sadakat Salonu’ndan ayrı ayrı çıkan üç ışık noktasının her biri çok geçmeden gecenin sınırsız karanlığında kayboluyordu.
Yazarın Notları:
Bugün hastanede çok insan vardı, sadece akşam 6’da eve gelmeyi başardım, yüzünü kavrar…
Son zamanlarda yorumları yanıtlamak için bir ila iki saat harcamam gerekiyor ve iş de meşgul, bu yüzden bazen hepsine cevap veremiyorum, lütfen gelişigüzel bir iş yaptığımı düşünmeyin, başını eğer.
Ek olarak, yorumları yanıtlarken gerçekten söyleyemeyeceğim bazı şeyler var, bu yüzden bunlara cevap vermek son derece zor. Dırdır etmek istiyorum, yazma standardım sınırlı olsa da yine de tatlı ve aptalca saf bir roman yazmak istemiyorum, bu yüzden süreç biraz zor görünecek, gerçekten üzgünüm hahahaha
Her neyse, bu romandaki bazı gerçekler çok derine gömüldü ve bazı karakterler tek bir maske takmıyor – herkes “Ah, bu küçük züppe nihayet gerçek yüzünü gösteriyor” diye düşündüğünde, gösterdiği şey şu olabilir: sadece ikinci maskesi. Bu yüzden, umarım siz arkadaşlar sabırlı olursunuz ve her karakterin yüzlerindeki boyayı yıkamasını, sonunda her bir gerçek özelliklerini ortaya çıkarmasını ve her gerçeği geri getirmesini beklersiniz ~
Ve yılın sonu olduğu için, arada yorumlara cevap vermezsem, bu gerçekten çok meşgul olduğum için T T veya önemli dönüm noktalarını daha sonra metinde yazmak zorunda kaldım ve ben duygularımın yorumlar bölümünden etkilenmesinden korkuyorum, bu yüzden bu tür bir senaryoda da cevap vermeyeceğim, lütfen anlayın! Teşekkür ederim!
İkincisi, dün yorumlar bölümündeki genç bir bayanın, Köpek’in neden Shi Mei’i sevdiğini anlamamış. Aslında çok basit.
İlk olarak, Shizun’un ölümünün Shi Mei ile hiçbir ilgisi yoktu.
İkinci olarak, Köpek yalnızca Shizun’un ona iyi davrandığını biliyor, ancak Shizun’un onu sevdiğini bilmiyor.
Üçüncüsü, Shi Mei’in gerçekte nasıl olduğuna bakılmaksızın, Köpek henüz onda herhangi bir değişiklik fark etmedi.
Kişiliğiyle ve yukarıda sıralanan üç koşulu sürdürerek bunu yakından düşünürseniz, Shi Mei’e karşı hisleri hakkında şüpheleri olur mu? Cevap apaçık hayır.
Bu, Köpek’in Shizun’un ölümü nedeniyle hedef değiştirdiğini ve Shizun’a aşık olduğunu yazarak ele alınırsa, o zaman karakteri tamamen parçalanır ve ölen birine aşık olan bir karaktere dönüşür. Köpek hissi nedir? Pişmanlık ve suçluluk, gecikmiş saygı ve koruyuculuk, bu aşamada aşk dışında her şeyi hissedebilir.
Başka bir deyişle, Shizun’a olan sevgisi, Shizun’un ölümü yüzünden uyanmadı. Böyle olsaydı, onun için ölen herkesi sevmez miydi? Bunun yerine bu, Shizun’a hakaret olur.
Köpek inatla Shi Mei’den hoşlandığını düşünüyor, Shi Mei herhangi bir şekilde değişmeden önce veya başka bir referans olmadan, Shi Mei’e karşı hissettiğinin aşk olmadığını nasıl anlayabilir?
Shizun’un ölümünün getirdiği değişiklik, dünya görüşünü ve hareketlerini buradan itibaren etkileyecek ve Shizun’u kendisine en yakın olan kişi olarak görmesini sağlayacak, ancak aşk hakkında düşünmesini sağlamayacaktır. Şu anda, geçmiş yaşamda Shizun’u vb. hapsetmenin son derece korkunç olduğunu hissediyor, bu yüzden bu noktada Shizun’u romantizm ve aşkla ilişkilendirmeye tamamen isteksiz. Sınırları aşmak ve Shizun hakkında hayal kurmak ya da onu romantik bir şekilde düşünmek için, bu aşamada Shizun’un ona karşı gerçek romantik duygularını bilmeyen Mo Weiyu, sadece Shizun’a saygısızlık ettiğini hissedecektir.
Ayrıca bir düşünün, Shizun onun için öldü, geçmiş yaşamlarının gerçeği ortaya çıkıyor, bu noktada bu kişi için en büyük şok ne? Ona samimi bir kalple davranan bu kadar iyi bir Shizun’u yanlış anlayabildiğinden, ana karakterin zihni haklı olarak büyük bir kaosa sürüklenmeli, burada herhangi bir netlikle düşünebileceği tek şey “nasıl olabilir? Böyle bir şey yaptım” “Lanet aklımı kaybediyorum” “Shizun bana samimi bir yürekle davrandı, bu kadar iyi bir Shizun’u nasıl yanlış anlayabilirdim, bu benim hatam” “Geçmiş hayatımda ne tür ahlaksız şeyler yaptım”
Bu noktada, “Shizun beni neden kurtardı? Benden hoşlanıyor olmalı, benden sonra özlem duyuyor, beni seviyor, bu yüzden beni kurtardı.” – Olmaz, böyle düşünüyorsa, o zaman beyninin izlediği yol gerçekten tuhaf, ne kadar kendine takıntılı olmalı.
Shizun’un daha yeni vefat etmiş olması, parçalanmış dünya görüşü ve kendini suçlayarak kendini yenmesi koşullarında, sevgiyi düşünmek, Shizun’un onu sevip sevmediğini tahmin etmek, fantezi kurmak için nasıl bu kadar kaypak olabilirdi, “Shifu benim için öldü. Benden hoşlandığı için olmalı” mı? O sadece, “Shifu benim için öldü, o en iyi Shifu, onu hayal kırıklığına uğrattım” diye düşünecek.
Shi Mei’ye olan ilgisini kaybetmeye gelince, bu da olmayacak, bu olayda Shi Mei, üçüncü bir kişi ona nasıl bakarsa baksın, çatışmanın girdabından zahmetsizce sıyrıldı, Shizun’un romandaki ölümü onunla doğrudan veya dolaylı bağlantı. Başka bir deyişle, Mo Ran ne kadar düşünürse ve pişman olursa olsun, bu kendisi ile Chu Wanning arasındadır ve üçüncü şahıslar dahil değildir.
“Shizun’un ölümü nedeniyle, Mo Ran aniden sevdiği kişinin Shizun olduğunu keşfetti ve Shi Mei’ye elveda diyor” – bu… bu gerçekten bir şey == Hahaha, eğer bu şekilde idare edildiyse, karakter tamamen üçüncü şahıs bakış açısından görülebilirdi, karakter artık kendisi değil, olup bitenin dışında bir gösteri sergileyen bir kukla.
Bu yüzden bazı arkadaşların çok kızdığını biliyorum, ama ben de yardım edemem. Okuyuculara ve yorumlara saygı duymak önemlidir, ancak romanı yazan kişinin yapması gereken ilk şey karakterlere saygı duymaktır. QAQ üzgünüm, üzgünüm.
Mevcut Mo Weiyu’nün tüm diğer bakış açıları paramparça oldu, ancak aşkla ilgili olan bir darbe henüz almadı.
Bu, Mo Weiyu’nün bakış açısına ve bunun sonucunda ortaya çıkan eylemlerine göre yazmak için en iyi çabamdır. Bu açıklama herkesi tatmin etmeyebilir ama… Açıklanması gerekenler açıklanmalı, burundan makas alır.
Sabır! Sabır! Sabır!
Bu roman yüze tokatlarla dolu!
Dün kaçınız Huaizui ve Shizun’u shipliyordunuz? Tokatlandın değil mi hahahaha. Huaizui, gerçek motivasyonları tahmin edilmesi en kolay olan ve gerçek yüzü romanın tamamında en hızlı şekilde ima edilen zavallı bir karakterdir ve ana ve yan karakterler kutusundaki bu sırada herkes birden fazla kartı kol yenlerinde saklayarak beklemektedir, oynanmayı bekliyorlar hahahahaha tamam yeterince dırdır ettim… Teyzenin dırdırını okuduğunuz için teşekkür ederim, sessiz ve gizlice kaçıp sırayla bölümleri yazmaya devam eder.
Dipnotlar
- 师祖 Shizu – büyük usta, yani ustanın efendisi
- 六道 轮回 “Reenkarnasyonun Altı Diyarı” – Yaşamın sürekli bir yeniden doğuş döngüsü olduğuna inanılıyor; Reenkarnasyon Çarkından kurtulmak için aydınlanmaya ulaşmak gerekir. Çark, her biri tam anlamıyla gerçek yerler olarak yorumlanabilen Altı Diyar’dan – Tanrılar Diyarı, Asuralar Diyarı, Aç Hayaletler Diyarı, Cehennem Diyarı, Hayvanlar Diyarı ve İnsanların Diyarı – birini temsil eden altı bölümden oluşur ya da mecazi olarak hayattaki durumlar olarak. Ölümden sonra bireyler, karmalarına göre Altı Diyar’dan birinde yeniden doğmak için Reenkarnasyon Çarkına yeniden girer. Aydınlanma ve çarktan kurtuluş ancak İnsan Aleminden mümkündür.
- 三 魂 七 魄 “üç ruhani ruh ve yedi bedensel ruh” – Üç ruhani ruh, “Hun” (“bulut-ruhu”) Yang ile ilişkilidir. Bunlar, ölümden sonra bedeni terk eden ve var olmaya devam eden biçimsiz, ruhsal bilinçlerdir; daha hafiftirler ve cennete doğru yükselme eğilimindedirler. Yedi fiziksel ruh, “Po” (“beyaz-ruh”) Yin ile ilişkilidir. Bunlar, ölümden sonra bedende kalan somut, özsel duyusal algılardır; daha yoğun / daha ağırdırlar ve dünyaya doğru batma ve geri dönme eğilimindedirler.
- 黄泉 “Sarı Pınarlar” namı diğer Yeraltı Dünyası
