炎炎炎
Ruhani enerji aşılanmış pençeler aniden geri çekildi ve geride büyük miktarda parlak kırmızı kanlar bıraktı.
Nangong Liu’nun dudakları defalarca açılıp kapandı, uzun süre tek bir kelime söyleyemedi. Sanki Xu Shuanglin’in, sırtında bir delik açacağını hiç beklemiyormuş gibiydi. Bir süre sonra koca bir ağız dolusu kan tükürdü ve yere diz çöktü.
“Baba–––!!!!” Nangong Si’nın çığlığı gökleri delip geçmişti.
“Sekt Lideri!!”
“…!” Herkes şok içindeydi.
Xu Shuanglin sakince çömeldi ve kayıtsızca Qiankun Kesesi’nden bir meyve çıkardı. Nangong Liu’nun ağzına tıktı ve onu yutmaya zorladı.
Mo Ran’in gözleri keskindi ve ifadesi hemen değişmişti: “Lingchi1 Meyvesi mi?!”
Xu Shuanglin’in Nangong Liu’ya yedirdiği meyve, Şeftali Çiçeği Pınarı’ndaki kuştüyü kabilesi insanlarını canlı tutan Lingchi Meyvesi idi! Nangong Liu öyle acı çekiyordu ki ölmek istiyordu. Bir karides gibi yerde büzülmüş, şiddetli bir şekilde titriyordu. Xu Shuanglin ona baktı, gözleri alevleri yansıtıyor, gözlerinin sıcacık görünmesine sebep oluyordu.
“Sekt Lideri, sana acıyorum. Hayatının çoğunu geçirmiş olsan da nihayetinde hâlâ başkaları tarafından manipüle olan bir çöpsün.”
Ye Wangxi korkuyla, “Yifu?!” dedi.
“Baba… Bırak babamı! Bırak onu!” Sonuçta et tırnaktan ayrılmazdı. Nangong Liu böyle berbat bir durumda olsa da Nangong Si onu böyle sefil bir durumda görmeye dayanamamıştı. Öfkeyle Xu Shuanglin’e saldırdı ancak Xu Shuanglin onu engellemek için tek eliyle bir savunma bariyeri kurdu.
Xu Shuanglin gözlerini devirerek ona soğukça baktı.
“Büyükler konuşurken küçükler ne cüretle onları böler. Diz çök!”
Konuşurken parmağını havaya doğrulttu. Nangong Si, sırtına bin kilo düşmüş gibi hissetmişti ve ayakta duramıyordu. Dişlerini sıktı ve ağır bir şekilde diz çökmeden önce bir an için dayandı.
“A-Si.” Ye Wangxi, onu korumak için hemen Nangong Si’nin önünde durdu. Kılıcını Xu Shuanglin ile yüzleşmek için kaldıramazdı ama hiçbir şey yapmadan öylece durup seyredemezdi de. Bir an için ifadesi acı ve kafa karışıklığıyla doldu, “Yifu, onu incitme…”
“Kim onu incitmek ister? O bir hiçbir şey.” Xu Shuanglin geri döndü ve Nangong Liu’ya baktı. Ayağını kaldırdı ve Nangong Liu’nun kanlı yanağını tekmeledi, “Yıllar oldu. Artık tüm dünyadaki kahramanların önünde olduğumuza göre bu kişinin geçmişini anmadan edemem.”
Nangong Liu büyük bir ağız dolusu kan tükürdü, “Geçmişi anmak mı? Anacak ne var? Luo Fenghua’nın ruhunu Sonsuz Cehennem’den2 çağırdığım sürece, bana yaptığı lanetin bozulacağını söylemedin mi? İyileşecektim ve artık geceleri… Geceleri korkmayacaktım… Bana yalan söyledin… Sahiden bana… Bana yalan söyledin…”
Bunu duyan genç efsuncular henüz tepki vermemişlerdi ama Xue Zhengyong ve onun jenerasyonundan olanların yüzleri değişmişti. Xue Zhengyong genç adamın cesedine bakmak için döndü.
“Luo Fenghua mı?”
“Bu Luo Fenghua!”
Yerde yatan kişi, yıllar önce Nangong kardeşlerin Shizun’uydu, Sekt Lideri pozisyonunu ele geçiren kısa ömürlü Sekt Lideri. Rufeng Sekti’nin başka bir soyadına sahip tek yüce efendisiydi – Sekt Lideri Luo Fenghua!
“Kendini çok büyük görüyorsun.” Xu Shuanglin güldü, “Laneti bozmak mı? Onu kendi ellerinle öldürdün ve şimdi de onun kanını içip etini yiyorsun. Fazlasıyla zalimsin ama hâlâ laneti bozmak istiyorsun. Çok safsın.”
“Onun kanını içip etini yemem gerekmez mi?! Onun pozisyonunu ele geçirmek için onu erkenden ölümüne yollamış olsam da ölmeden önce Sekt Lideri yüzüğüne bir lanet bırakarak on yıldan fazla takmama izin verdi! Bir gün değil… öhö öhö, bir… Bir gece değil… Normal bir hayat sürebilirdim! Gerek… Gerekmez mi…”
“Tabii ki.” Xu Shuanglin ifadesizce kabul etti. “Elbette.” Sonra çömeldi, Nangong Liu’nun yüzünü kaldırdı ve “Çok iyi yaptın. Hiç kimse senden daha iyi, daha seçkin ve daha itaatkâr olamaz… Sekt Lideri, kimse senden daha aptal olamaz.”
Kötü bir şekilde gülümsedi ve “Çöp,” diyerek sözlerini tamamladı.
Xu Shuanglin konuşmasını bitirdikten sonra yavaşça ayağa kalktı, yüzünde ciddi ve nazik bir gülümseme vardı. Kollarını açarak herkese içtenlikle, “Değerli misafirler, ziyafet bitti. Ben de tatlı yiyorum, herkesi de tatmaya davet ediyorum,” dedi.
Biri öfkeyle bağırdı, “Xu Shuanglin! Tam olarak ne yapmaya çalışıyorsun?!”
“Aslında, pek bir şey değil. Sadece herkesi bazı ilginç şeyleri paylaşmaya davet etmek istiyorum. Rufeng Sekti yüz yıl boyunca efsun dünyasına tepeden baktı ve sayısız kötü kokulu skandalı var. Ve bunların arasında on yıldan fazla süredir beklediğim bir şey var ki bugün tüm dünyanın önünde açıklayacağım.”
Konuşurken sesi tizden naziğe döndü.
Ardından umarsızca, “Bu muhtemelen Rufeng Sekti’nin gizli tarihinin son kısmıdır,” dedi.
Bunu söylediğini duyan Nangong Liu, kalbinde kabaran güçlü bir korku hissetti. Dudakları öyle titriyordu ki konuşamıyordu bile. Tek yapabildiği, alev nehrinin tepesinde duran kişiye gözleri sabitlenmiş bir şekilde bakmaktı, “Sen…. Kim… Kimsin sen?!”
Xu Shuanglin başını eğip gülümsedi ama cevap vermedi.
Aniden, elinde bir ışık huzmesi parladı. Avucunda bir hançer belirmişti. Hançeri sıkıca kavradı ve etini keserek avucunun ortasından kan akıttı. Hançeri kana batırdı ve koluna bir düzen çizdi. Üzerine hafifçe üfleyip konuştu, “Batı penceresinden ufak kayık, seni düşlerine götürsün3.”
Sonra döndü ve gülümsedi. “Sekt Lideri, kim olduğumu bilmek istiyorsan, tüm bunları gördükten sonra çok net anlayacaksın.”
Mo Ran onu durdurmaya çalıştı ama Chu Wanning tarafından durduruldu.
“Shizun?”
“Bu bir lanet değil, Düş Yansıtma Efsunu. Şeftali Çiçeği Pınarı’ndaki kuştüyü insanlarının büyüsüne çok benziyor. Herkesin, anılarını görmesini sağlayan bir sihir. Bekleyelim, bakalım ne diyecek.”
Xu Shuanglin, düzenin ışığını rüzgâra üflemiş, düzen gittikçe yükselerek sürekli olarak genişlemişti. Düzenin altındaki tüm gölü anında sarmıştı. Anı parçaları gökten kum gibi düştü ve göl yüzeyi kısa süre sonra Xu Shuanglin’in anılarıyla kaplandı…
Şiddetli bir kar fırtınası zemini değiştirmiş gibi, düzenin gücü yayılmaya devam ederken, sahne değişmişti.
Herkes hâlâ gölün etrafında duruyor olsa da önlerindeki orman ve lav yavaş yavaş kayboluyor ve nihayetinde Rufeng Sekti’nin Yüksek Yeşim Platformu’nun4 görünümüne dönüşüyordu.
Bu illüzyonda, Yüksek Yeşim Platformu boştu. Sadece iki kişi vardı, biri ayakta biri oturuyordu.
Ayakta duran çıplak ayaklı ve rahat giyimli biriydi. Saçları düzgün taranmamıştı ve hatta tacı hafifçe yamuktu. Xu Shuanglin’di. Oturan kişi ise koyu kırmızı bir cübbe giyiyordu ve beyaz tenliydi. Nangong Liu’ydu.
Nangong Liu, yeşim gömülü Sekt Lideri yüzüğünü okşadı. Yüzü heyecan ve sabırsızlıkla doluydu.
“Beş Kutsal Silah hazırlandı mı?”
Xu Shuanglin tembelce, “Dokuz kere sordun. Bugün onuncu kez sorarsan, vazgeçerim,” dedi.
Nangong Liu duygularını kontrol edemiyordu. Bacakları kontrolsüzce sallanıyordu. “Tamam, tamam, o zaman konukların gelmesini ve Si’er’ın düğün gününü bekleyeceğiz… Bana kurban listesini tekrar göster. Kaç kişinin eksik olduğunu görmek istiyorum.”
Xu Shuanglin ona bir kitap fırlattı ve Nangong Liu hemen sayfalarını karıştırdı. Gözleri susuzluktan çıldırıp nihayet su içen bir adam gibi tutkuyla yanarken sayfaları yüksek sesle çeviriyordu. Tekrar saydı, ikna olmadı, sonra ikinci kez saydı, parmakları sayfada bir delik açacakmış gibi sayfaları dürtüyordu.
“Hepsi burada.” Xu Shuanglin kendi kendine ne kadar çılgınca mırıldandığını gördü ve konuştu, “Beş saf elementli yirmiden fazla kişi. Yıllar boyunca organize ettiğin beş elemental ruhani güç muhafızına ek olarak, bu kişilerin ruhani özleri bir araya getirilebilir. Kutsal Silahların yardımıyla, bu insanların gücü direkt olarak ruhani element özünü kullanmak kadar iyi olmasa da yeterli olacaktır. Sonsuz Cehennemin kapılarını açabileceğimize garanti veriyorum.”
Nangong Liu kitabı sıkıca kavradı ve başını defalarca salladı, “Tamam.”
“Ancak bu bizim son şansımız. Bir daha batırırsak, laneti kırman senin için daha da zor olacak.”
“Ben kıramam!”
Xu Shuanglin tembelce, “Söylemen gereken şey, ben kırmayacağım,” dedi.
“İyi, iyi, güzel. Ben kırmayacağım, kırmayacağım.” Nangong Liu duraksadı, “Shuanglin, hâlâ endişeliyim. Planı tekrar gözden geçirelim mi?”
“… Dage, zaten on mu yirmi kere mi ne geçirdin.”
Nangong Liu umursamadı. “Birkaç kez daha. Tedbirli olmak her zaman daha iyidir.”
Xu Shuanglin oldukça çaresiz görünüyordu. “Tabii, sana kalmış.”
Nangong Liu, “Si’er’ın düğünü öncesi, tüm konuklar Shile Salonu’na gelecek. Kura çekimi ayarlayacağım ve önceden belirlenmiş yirmi bir kura çekilecek,” diye hesapladı. Xu Shuanglin’e bakmak için başını kaldırdı. “Sonra senin sıran.”
“… Tamam, sana uyacağım.” Xu Shuanglin’in ona katılmaktan başka seçeneği yoktu, “Gür ormana girdikten sonra, kurbanları Ganquan Gölü’ne götüreceğim ve onlara Zhenlong satranç taşlarını ekeceğim, onların itaatkâr bir şekilde bana itaat etmelerini sağlayarak ruhani enerjilerini Kutsal Silahlara vereceğim. Bu mesele başarıyla tamamlandığında, herkesi havai fişekleri havaya fırlatması için kontrol edeceğim ve aynı zamanda cehennem yarığını yırtıp açacağım.”
“İyi iyi!” Xu Shuanglin’in tembelliğinin aksine, Nangong Liu çok heyecanlıydı. Kağıt üzerinde konuşmaya başladı, “Havai fişekleri gördükten sonra, beş muhafız mangasına liderlik edeceğim ve Semavi Yarık’ı bastırmak namında seninle buluşmak için av ormanına koşacağım. Daha sonra, beş muhafız mangasını da Zhenlong satranç taşına dönüştüreceğiz ve onları kurban olarak sunacağız!”
Xu Shuanglin başını salladı ve “Hiçbir hata olmamalı,” diyerek sözlerini tamamladı.
“Hata olamaz.” Nangong Liu, yüzüğün bulunduğu başparmağını sıktı ve yüzü maviye döndü. “Artık yeter. Bıktım…” Bir süre kendi kendine mırıldandı, sonra aniden Xu Shuanglin’e sormak için başını kaldırdı, “Shuanglin, saf ruhani öz elementi kullanmamanın gerçekten bir sakıncası yok mu?” Eğer Kutsal Silahların gücü yeterince saf değilse…”
“Endişelenme. Bu beş Kutsal Silah, en yüksek kaliteli. Dağları oynatma ve denizleri doldurma yeteneklerinin zirvesindeler. Kurbanlardan ruhsal enerjiyi emdiklerinde, kesinlikle başarılı olacaklar.”
“Ya olmazsa? Ya Sonsuz Cehennemin kapıları açılamazsa? Tıpkı Kelebek Kasabası’nda olduğu gibi, biri bizi engellemeye gelirse… Şu Chu Wanning’e bak!” dedi Nangong Liu, “Ne Ölümsüz Beidou’su, ne Gece Göğünün Yuheng’i? Başkalarının işine burnunu sokuyor! Kelebek Kasabası’ndaki son sefer, yanlışlıkla onu öldürmek aslında harika bir şeydi. Kim o kel eşek Huaizui’nin onu hayata döndürme kabiliyetinin olduğunu bilebilirdi? Lanet olsun!”
Mo Ran bunu gördüğünde aşırı derecede öfkelendi. O zamanlar Rufeng Sekti, kaosu yatıştırmak için Kelebek Kasabası’na çok sayıda efsuncu bile göndermişti. Rufeng Sekti’nin yüzden fazla öğrencisi de o kaotik savaşta ölmüştü. Bu ikisi bunu çok iyi biliyorlardı…
O zaman sahte Gouchen kimdi?
Nangong Liu mu yoksa Xu Shuanglin miydi?!
“Chu Wanning ölmeyi hak etmedi,” dedi illüzyondaki Xu Shuanglin, “O yetenekli bir adam. Bu kadar kolay ölmesi çok yazıktı.”
“Ne olmuş yetenekliyse? Kibirli yüzüne dayanamıyorum!”
“Ah, şimdi hatırladım. Ölümsüz Sekt Lideri, birkaç gün önce Chu Wanning’i gördün, değil mi? Ölümden döndükten sonraki ruhani enerjisi nasıldı?”
“Ruhani enerjisini bilmem ama öfkesi hiç değişmemiş,” dedi Nangong Liu nefretle. “Soğuk ve kibirli. Ben onun önünde çamurda yuvarlanan siktiğimin bir köpeği gibiyim!”
Xu Shuanglin güldü, “Sekt Lideri’nin benzetmesi oldukça ilginç.”
“Bahsetmesen sorun yoktu ama bahsettiğin için çok sinirliyim! Ben dünyanın bir numaralı sektinin Saygıdeğer Sekt Lideriyim. Chu Wanning’e el pençe boyun eğmek âlâ ama bir de müridini görmek zorundaydım. Müridi inanılmaz biri. Mo-zongshi’nın görgü kurallarından haberi yok. Karakteri Shizun’ununkinden bile kötü.”
Bir nefes verdi, gözleri kötülükle parlıyordu.
“Ne harika bir ağaç özü ruh tipi, keşke kutsal silahları kullanmaktan cayabilseydim. Hâlâ ilk planla aynı, etini ve kanını cennete kurban etmek için bir güç direği olarak kullanacağız! Sonsuz Cehennemin kapısı açılacak!”
“Jincheng Gölü, Şeftali Çiçeği Pınarı, iki kez başarısız olduk,” dedi Xu Shuanglin, “Daha sonra, beş yıl boyunca tek başına gezdi. Bu beş yıl içinde nerede olduğunu bulmamız zor oldu. Onu kandırıp tuzağa düşürdüğümüz tek anda Sarı Nehri’n Su İblisi tarafından başarıyla yaralandı. Ama o çocuk çok şanslıydı ve oradan geçen Jiang Xi tarafından kurtarıldı. Mo Ran’in kanatları büyüdüğüne göre, artık o on altı ya da on yedi yaşındaki çocuk değil. Hiçbirimiz ona dokunamayız. Ağaç elementali ruhani özü yolu işe yaramaz. “
“Sadece bekle!” dedi Nangong Liu öfkeyle, “Laneti bir kez bozduğumda gücüm büyük ölçüde artacak. O zaman geldiğinde hem Chu-zongshi hem de Mo-zongshi önümde diz çökmek ve emirlerimi dinlemek zorunda kalacak!”
Bunu duyan Xu Shuanglin sadece güldü ama cevap vermedi.
Nangong Liu gitgide sakinleşmeden önce bir süre öfkeli kaldı. Parmağındaki yüzüğe bakarken derin bir nefes aldı. Aniden konuştu, “Shuanglin, beş yıl önce ağaç elementali ruhani özlerini aramaktan vazgeçtin. Mo Ran’in dağdan ayrılıp seyahat etmesi yüzünden değildi, değil mi?”
“…”
Bakışlarını yavaşça yüzükten uzaklaştıran Nangong Liu devam etti, “Çünkü ağaç tipi ruh özünün Ye Wangxi olduğunu öğrendin, değil mi? Evlatlık kızından vazgeçmeyi göze alamazdın, bu dünyada sahip olduğun tek aile o… “
“Benim bu dünyada ailem yok.” Xu Shuanglin, donuk bir ifadeyle onun sözünü kesti, “Ayrıca, Sekt Lideri, ateş elementali ruh özünün senin oğlun olduğunun gayet iyi farkındasın. Ben Ye Wangxi’den vazgeçsem bile, sen Si’er’dan vazgeçebilir misin?”
“Unut gitsin.” Nangong Liu, morali bozuk bir ifadeyle elini salladı, “Madem Kutsal Silahlar yedek olarak kullanılabiliyor, o zaman söylenecek bir şey yok. Artık bunun hakkında konuşmayalım.”
“Peki ya Kutsal Silahlar yedek olarak kullanılamazsa?”
Nangong Liu şok oldu, “Ne demek istiyorsun?! Hiçbir şeyin ters gitmeyeceğini söylememiş miydin?”
“Sekt Lideri, gerilmene gerek yok. Sadece bir anda merak ettim. Sonsuz Cehennem’in kapısını başarıyla açmanın tek yolu, beş yaşayan ruhu ve Si’er’ı feda etmek olsaydı, Saygıdeğer Lord ne seçim yapardı? Lanetin acısını çekmeye devam mı ederdi, yoksa…” Ağzının kenarında bir alay izi vardı. Konuşmaya devam etmedi.
Nangong Liu da cevap vermedi. Uzun bir aradan sonra o kadar uzun zaman geçmişti ki, herkes anıların sona ermek üzere olacağını düşünmüştü. Nangong Liu yumuşak ve yavaş bir sesle konuştu, “Her koyun kendi bacağından asılır,” dedi.
“!”
Bunu söylediğini duyan herkesin yüzü çarpılmaya başladı, özellikle Xue Zhengyong gibi oğlunu canı kadar seven birinin. Nangong Liu’nun seçimini hiç anlayamamıştı ve öfkeyle, “İnanılmaz… Vahşi bir kaplan bile kendi yavrusunu yemez. Yaşam uğruna kendi oğlunu feda etmekten çekinmiyor musun? Büsbütün absürt!” dedi.
Nangong Si yüzünde kafası karışmış bir ifadeyle olduğu yerde dimdik durdu. Bunun dışında yüzünde başka bir ifade yoktu. Gözleri boştu…
Sahne karardı ve kristal gibi ışıltılı ve saydam anı parçaları bir kez daha yüzeye çıktı, birbirine çarpan rüzgâr çanlarının hoş sesini neşretti.
İllüzyon yeniden aydınlandığında, gökyüzü yüksekte ve bulutlar engindi. Devasa karlı dağ, kör edici beyaz ışığı yansıtıyordu. Birisi haykırdı: “Jincheng Gölü mü?!
炎炎炎
Dipnotlar
- 凌迟: Lingchi, birinin diri diri doğrandığı bir tür ceza şekli; bu, meyvenin durumunun, benzer canilikte olduğunu belirtiyor, meyvenin esasen yaptığı şeyi değil. İlk defa 76. bölümde bu meyveyi gördük. Romandaki tanımlaması: “Bu meyveyi ölümün kıyısındaki birinin ağzına koymak, son anlarını 365 gün daha uzatırdı. Diğer bir deyişle, o kişinin huzura ermesini engelleyip onun yerine ıstırap dolu, yavaş bir ölümle acı çekmeye zorlardı, kalbin durma anını uzatarak sonu gelmeyen bir işkenceye çevirirdi, bundan dolayı lingchi diye isimlendirilmişti.”
- 无间地狱, Budizmde Avicii Cehennem. Sekiz cehennem aleminin en alt ve en kötü düzeyi.
- Batı penceresi ve ufak kayık, ikisi de birer Tang Hanedanlığı şiirinden sanırım. Ayrıca ikisi de özlemi ve yalnızlığı simgeliyor. Ne kadar doğru bilmiyorum. Değişik bulduğum şeyleri daha derin bir anlamı vardır belki diye araştırıyorum ama kaynaklar Çince olduğu için anladığım kadarıyla yazıyorum.
- Yüksek derken havada, uçan demek ama Uçan Yeşim Platformu biraz komik.
