Bölüm 29 – Nasıl Böyle Bir Duruma Düştüm
Feng Xiao dinlerken, gözlerinin köşesi gülümsüyormuş gibi yukarı doğru kıvrıldı ama aynı zamanda öyle görünmüyordu da.
“Ne kadar rahatsız edici. Zuoyue Bürosunun komutan Yardımcılarını daha önce görmüştüm-bir erkek ve bir kadın — bana onlardan biri olduğunu söyleme.”
Ses tonu, “Devam et, yalan söyle, hikayenin nasıl gittiğini görelim.” manasıyla doluydu.
Cui Buqu, “Gördüğün Zhangsun Bodhi’nin gerçek Zhangsun Bodhi olduğunu nerden biliyorsun?”
Feng Xiao, “Oh?”
Cui Buqu’nun ifadesi hiç değişmedi, saçmalamaya devam etti, “Kurnaz bir tavşanın üç yuvası vardır,* yani Zuoyue Bürosunu bırak; sık sık kimliklerimizi gizlemek zorundayız. Bir veya iki çift kullanmak çok normaldir. Ne de olsa, dövüş sanatlarında üstün olan ve istediği her şeyi yapabilen ikinci komutan Feng’in aksine, hayatımı korumak için sadece beynim var.”
* Ünlü dört karakterli Çin atasözlerinden biri 狡兔三窟 veya “kurnaz bir tavşanın üç yuvası vardır”. Bu, akıllı bir tavşanın bir avcıdan kaçmak için her zaman birkaç yolu olması gerektiği anlamına gelir; yani, insanların geri çekilecek birden fazla planı olmalıdır.
Feng Xiao, Cui Buqu’un kol ve bacakları sağlam olmasına rağmen basit fikirli bir adam olduğu için onunla alay ettiğinden şüpheleniyordu, ancak Cui Buqu’un tonu çok doğal ve sakindi, ne düşündüğünü anlamak imkansızdı.
“O zaman Zuoyue Bürosunun Komutanı kim? Soyadı ve adı ne?”
“Ben bile onu görmedim. Kendini asla göstermez. Her seferinde, bizimle bir perdenin arkasından konuştu. Sesi yaşlı biri gibi geliyordu; belki de zaten yaşlı bir adamdır.”Cui Buqu gevezelik etti, sanki söyledikleri gerçekten doğruymuş gibi konuştu.
Feng Xiao’nun alnı düşünürken buruştu; kalbinde şöyle dedi: her zaman İmparatoriçe’nin yanında duran ve güvenini taşıyan General Zheng olabilir mi?
“Sesi asil ve korkutucu muydu?”
CuiBuqu, “Yaşlı bir ses dışında, sesinde başka özel bir şey yoktu.”
Feng Xiao iç çekti, “Taoist Usta Cui, sen eşsiz bir zekaya sahip çok zarif ve umut verici bir adamsın. Bir başkasının altında olmanız ve kontrol edilmeniz çok üzücü, sonuçta, sorumlu olan siz olsaydınız daha iyi olmaz mıydı?”
Böyle bir durumda olmalarına rağmen, sözlerle birbirlerini dürtmekten kendilerini alamadılar.
Cui Buqu, “Değil mi? Tıpkı Lord Feng gibi, Adalet Bakanı da senin üstünde.”
Feng Xiao gülümsedi, “Adalet Bakanı sadece göstermelik. Sonunda, Jiejian Bürosu Zuoyue Bürosu’ndan farklı. İmparator ve İmparatoriçe İkiz Kutsallar olarak övülse de sonuçta bu ülke İmparator’a ait. İmparator’dan veya İmparator’un karısından emir almak arasında hala keskin bir fark var. Beni dinle, Komutan yardımcın bir hiç. Jiejian Bürosu’na gel ve dördüncü komutan olmana izin vereyim, sana imparatorluk kararnamesinden önce harekete geçme yetkisi vereceğim. Jiejian Bürosu, Zuoyue Bürosu’nun sana verebildiklerinin yanında, Zuoyue Bürosu’nun veremediği şeyleri de verebilir.”
Cui Buqu ciddi bir şekilde sordu, “Eğer Jiejian Bürosu’na kaçarsam, o zaman Zuoyue Bürosu’ndaki komutanın altında olduğum gibi hala senin altında olurdum, peki bu konuda bu kadar farklı olan nedir?”
Feng Xiao, “Bu tabii ki farklı.Yaşlı bir adam benim gibi zarif, güzel, eşsiz bir yetenekle nasıl karşılaştırılabilir ki?”
Cui Buqu, “……”
Feng Xiao, “Her gün bana baktığında, ruh halin iyi olacak. Ruh halin iyi olursa ilaçlar olmadan sağlığın iyileşir. En büyük yararı bu değil mi?”
Sessiz bir andan sonra, Cui Buqu aniden konuştu, “İkinci Komutan Feng, sen gerçekten gördüğüm en yakışıklı adamsın.”
Feng Xiao tek kaşını kaldırdı, “Söylemeye gerek yok, bunu sadece bugün mü kabullendin?”
Cui Buqu daha sonra dürüstçe ekledi, “Sen aynı zamanda gördüğüm en duygusuz adamsın.”
Feng Xiao güldü, “Hahaha! Bu dünyada büyük fetihler elde edebilenlerden kim duygusal ki? Gurur sadece seni kısıtlayan ve ilerlemeni engelleyen bir şeydir. Sadece Fo Er’e bak. Açıkça bana kaybetti, ama gururunu kurtarmak için dikkatimi vermediğim konusunda ısrar ediyor. İtibarı çok seven biri; Yani, güçler veya yetenekler üzerinde olsun, asla tam potansiyelini elde edemeyecektir. Emirlerini yerine getirmesi onun gibi birine sahip olan Kağan Ishbara içinse, onun da bir şey başarmasının zor olacağından korkuyorum.”
Cui Buqu, “Bildiğim kadarıyla Fo Er, Göktürk’ün bir numaralı dövüşçüsü olmasına rağmen, bu yıllarda Göktürk, hesabını tutamadığımız kadar çok sayıda yetenekli savaşçıyı da yetiştirdi. Ölen Hulugu’yu bir kenara koyarsak. Doğu Göktürk’ten Kağan Bagha’nın kendisi öyle. Kağan Apa bile Yelouhe adında narin ve güzel görünen, ancak son derece ölümcül hareket eden birine sahip. Bunlar küçümsenecek insanlar değil….”
Feng Xiao çok dikkatle dinliyordu, ama diğeri cümlesini bitiremeden öksürmeye başlamıştı.
Cui Buqu ağzını kapatmasına rağmen, öksürük sesi hala parmaklarının arasından sızıyordu ve kısa süre sonra onu bastırmayı başaramadı. Öksürüğü giderek daha şiddetli hale geldi. Yunhai Onüç Hikayesindeki suikastçılar, Feng Xiao tarafından daha önce ortadan kaldırılmasaydı, onları bulabilirlerdi.
Öksürüğünün ardından, kemiklerinden hafif sızı ve ağrı yayılmaya başladı, hızla vücudunun geri kalanına, parmak uçlarına ve tüm organlarına yayıldı. Şakakları bile acımaya başlamıştı.Bunlar, Naihexiang ilacının kendi içinde etkili olmasının belirtileriydi.Ve vücudu zaten hasta olduğu için, yaşadığı acı, sağlıklı insanlardan yüz kat daha fazla acı vericiydi.
Yine de, bu durumda bile, Cui Buqu acı dolu iniltiler dışında hiçbir şey söylemedi.
Jiejian Bürosu, Naihexiang ilacını daha önce başkaları üzerinde kullanmıştı. Feng Xiao bir keresinde son derece yetenekli bir dövüş sanatçısının uyuşturucuyla gözyaşlarına boğulduğunu kendi gözleriyle görmüştü. Biri ona ne sorduysa cevaplamıştı. Zehir etkisiz hale getirildikten sonra bile iradesinin yarısı ezilmişti. Vücudu da yavaş yavaş kötüleşmeye başlamıştı. Henüz engelli değildi, ama öyle görünüyordu.
Yine de dövüş sanatları bilmeyen Cui Buqu, şimdiye kadar zehri taşıyarak Altı El Zanaatları Şehri’nin yarısını dolaşmıştı.
Sonunda, Cui Buqu, Zuoyue Bürosu’ndandı; onlar ölümlü düşman değillerdi, ilacı Cui Buqu üzerinde kullanmak onlar için çok fazla değil miydi?
İkinci Komutan Feng, hayatında ilk kez, birkaç nefeslik süreyi aşkın yaptıkları üzerine düşündü.
Ama çok hızlı bir şekilde bu işe yaramaz duyguları bastırdı, kendi de yaralandığı ve zehirlendiği için diğer adama acıdığına kendini inandırdı.
“Yanımda biraz Naihexiang var.” Cui Buqu’a söyledi.
“…ihtiyacım yok.” CuiBuqu soğuğu en aza indirmek için bir top haline geldi ve aynı zamanda daha fazla ısı topladı.
Naihexiang ilacı için hiçbir çare yoktu.Tek panzehir, süreç boyunca ona katlanmak ve zehrin kendisini etkisiz hale getirip vücuttan dışarı atılmasına izin vermekti.Dövüş sanatları eğitimi almış kişiler, içsel güçlerini zehri bastırmak için kullanabilirdi ve bir başka yol da zehre karşı zehirle savaşmaktı, Naihexiang’ı bastırmak için daha fazla Naihexiang kullanılırdı; ama onu bir kez bastırdıktan sonra, bir dahaki sefere etkisini gösterdiğinde daha da acı verici olurdu.Ancak, zehirli kişi acılarını gidermek için Naihexiang’ı içerdi. Tercihen geçici, kısa vadeli rahatlık ararlar ve uzun vadede daha fazla risk alırlardı.
Feng Xiao, “Mağara soğuk ve nemli. Vücudun zaten zayıf, başlangıç olarak; etkisini göstermeye başladığında daha da acı verici olacaktır. Şimdi bu fırsatı değerlendir. Zehir bir dahaki sefere etki ettiğinde daha rahat bir yerde dinlenebilirsin.En azından şimdi olduğundan daha rahat edersin.”
Cui Buqu sadece ısındığını hissetti. Bilinci çoktan kaymaya başlamıştı; Feng Xiao’nun sesi bile neredeyse erişilmezdi.
“Bu ilk istisnaya izin verirsem, ikincisi de olur. Bunu bitirmek istiyorsam, en iyi yol, ilk istisnayı bile reddetmektir.” İnatçı ağrıyı dengelemek için gözlerini kapattı ve kaşlarını sıkıca çattı. Güldü, “Bundan daha acı verici şeylere katlandım …bu hiçbir şey.”
Feng Xiao’nun kaşları seğirdi. Tam ayrıntıları sormak istediğinde, dışarıdan uluma sesleri geldi. Bir süre önce hafif olan rüzgâr bir kez daha arttı, kar ve yağmurla mağarayı kasıp kavurdu. Aniden keskin bir soğuk ortaya çıktı. Ağzını açtıktan sonra, biri vücuduna soğuk bir hava dökülmüş gibi hissederdi.Omzundaki zehirli yarayla birlikte Feng Xiao, kendisinin de öksürmeye başladığını fark etti.
Öksürmeye başladığında, duramayacağını düşündü. Gece uzundu ve ikisi de birbirine yapışmıştı; Sanki bir tür şarkı söylüyorlarmış gibi birlikte öksürüyorlardı.
Kaplan dağlardan ayrıldıktan sonra, köpekler bile korkunç bir durumda onu zorbalığa uğratabilirdi. Şimdi tek eksikleri dışarıdaki kurtların sesiydi.
Bunu düşünürken, sanki sesleri duyuluyormuş gibi, Feng Xiao gerçekten uzaktaki karlı kayalıklardan gelen kurtların sesini duydu.
Dudaklarını seğirdi ve biraz uzakta oturan Cui Buqu’a baktı.
Feng Xiao, “Hey.”
Cui Buqu, vücudunda kalan tüm bilinçle zehirle savaşıyordu, bu yüzden ona dikkatini veremedi.
Feng Xiao iki kez öksürdü, “Ben de yaralandım. Yaklaşmak ister misin? Birlikte oturabilir ve birbirimizi ısıtabiliriz.”
Cui Buqu zar zor gözlerini açtı ve bir an düşündü; ancak o zaman sözler beyninde bir etki yarattı.
“Defol git.” Söyledi.
Feng Xiao, “???”
Cui Buqu’un hiç hareket etmediğini gördü, böylelikle diğerinin fazla gücü kalmadığını tahmin etti, bu yüzden haysiyetini bir anlığına bırakıp diğerini kollarının arasına çekti. Kalbinden küfretti, Nasıl böyle bir duruma düştüm?
Düşündüğü gibi, hepsi tek bir kişi yüzündendi.
Pei. Jing. Zhe.
……
Pei Jingzhe, Lu malikanesinin kapısında durdu ve tek seferde üç kez hapşırdı.
Nezle olup olmadığını ya da birinin bir olayla karşılaştığı için ona sövüp sövmediğini anlayamadı.
❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀
TW CR: @bingchuu
Şu çizimin tatlılığına bakın (*￣3￣)╭ çok güzelsiniz
