Bölüm 32 – Birbirinizi Çok İyi Tanıyorsunuz
Cui Buqu, Lu Ailesi’nin hikayesini dinledikten sonra, derin düşüncelere daldı.
Qian Xiao gözlerindeki o bakışı yakaladığında, konuyla etraflıca ilgilendiğini biliyordu, “Lu Ailesi’nin olayına müdahale etmek mi istiyorsunuz?”
Cui Buqu, “Bu, Jiejian Bürosu’nun ününü yıkmak için olağanüstü bir fırsat.”
QiaoXiao onun Khotan Büyükelçisi’nin cinayeti üstüne bu kadar düşeceğini beklememişti ancak tek kelime bile etmedi.
“Ama Feng Xiao iyi bir tesadüf değil.”
CuiBuqu, “Sormama bile gerek yok,Lu ailesi ile karşılaştırıldığında, tabii ki, Cennet Gölü’nün Yeşimini alan en şüpheli kişi Qin Miaoyu, şu an en önemli şey bu. Şehirde Qin Miaoyu’yu aramakla meşgul olması gerekiyor; Lu ailesinin işine karışacak vakti yok. Ancak Feng Xiao, Pei Jingzhe’nin Lu ailesinin meselesiyle ilgilenemeyeceğini biliyor; kesinlikle Pei Jingzhe’ye yardımımızı istemesini emredecek.”
Konuşmayı bitirdikten sonra, aniden iştahının oldukça iyi olduğunu hissetti. Sadece tavuk çorbasını yiyip bitirmekle kalmamış, büyük bir kase Yangchun eriştesi bile yemişti.
O kâseyi yere bırakırken Pei Jingzhe’nin geldiği haberi geldi.
QiaoXian kabullenmekten başka bir şey yapamadı, “Komutanım, sizden hiçbir şey kaçmıyor!”
“Feng Xiao’nun bir şeyleri nasıl indireceğini bildiği kadar onları yükseltmeye de cesareti var; o büyük emelleri olan biri, Zuoyue Bürosu ile savaşmaya kıyasla – ona göre – davayı çözmek ve yeşimi bulmak onun en büyük önceliği.”Cui Buqu burada dururken bir şeyin biraz şüpheli olduğunu düşündü, “Bu erişteler, az öncekiler, neden Zuoyue Bürosunda yediklerime benziyor?”
Qiao Xiao gülümsedi, “Öyleyse, lezzetli mi değil mi?”
Yabancılar onun her zaman soğuk ve yaklaşması zor olduğunu düşünmüşlerdi; onun böyle nazikçe gülümsediğini görme fırsatına sahip olmayacaklardı.
Cui Buqu, “Tabii ki lezzetli. Zuoyue Bürosundan Yangchun erişteleri yemeye alışkın olduğum tek erişte.”
Zhangsun, “Qiao Xian yaptı.”
Cui Buqu şaşırmış gözüküyordu, “Ne zamandan beri yemek yapmayı biliyorsun?”
Qiao Xiao , “Yola çıkmadan önce şeften öğrendim. Dışarıda yiyemeyeceğinizden endişelendim, kim bilebilirdi sizin de…”
Cui Buqu’nun son günlerde yaşadığı şeyler aklına geldiğinde, gerçekten Feng Xiao’yu öldürmek istemişti.
“Ona bilerek yakalanan bendim, onun yanında kaldığımda, doğal olarak bunu bekliyordum.” Cui Buqu pasifçe yanıtladı.
Nadiren başkalarına niyetinin ne olduğunu söylerdi ama Qiao Xian ona tamamen sadık olduğu için; ona karşı fazlasını açığa vurmaya daha istekliydi.
Konuşmalarının ortasında, Pei Jingzhe hizmetçi tarafından içeri alındı.
QiaoXian’ın ona ne kadar soğuk bir şekilde baktığını gördüğünde kendini biraz değersiz hissetti.
“İyi günler, Lord Cui.” Pei Jingzhe onu kibarca selamladı. Feng Xiao’dan dolayı Cui Buqu’nun kimliğini zaten biliyordu ve geçen günlerde ona nasıl davrandıklarını hatırladığında kendini suçlu hissetmekten alıkoyamadı.
“Hediyeler nerede?” Cui Buqu elini ona doğru uzattı.
“Ne?” PeiJingzhe’nin kafası karışmıştı.
Cui Buqu tembelce cevapladı, “Yardımımı istemeye geldiğine göre, nasıl elin boş gelebildin? Jiejian Bürosu’nun yöntemi bu mu?”
Yardımını istemeye geldiğimi nereden biliyorsun? Bu sözler ağzına ulaştığında, onları geri yuttu ve gülümsedi, “Söylediğiniz gibi, Lordumuz sizin iyi olmadığınızı biliyordu ve bu kadar sıkıntıdan sonra şüphesiz ki dinlenmeye ihtiyacınız vardı, o yüzden bugün sizi ziyarete geldim. Hediyeye gelince, onu çoktan evinizdeki hizmetçilere ilettim.”
Qiao Xian ve Zhangsun Altı El Zanaatları Şehrine geldiklerinde, bir malikane satın almış ve iki üç tane sağır ve dilsiz hizmetçi tutmuşlardı. Zixia Taoist Tapınağı ve Beş Tat restoranına kıyasla burası daha huzurlu ve sessizdi, dinlenme yeri olarak kullanılabilirdi.
Ancak, Cui Buqu’nun Zuoyue Bürosunun Komutanı olarak gerçek kimliği Feng Xiao tarafından ortaya çıktıktan sonra, zekasıyla, bu malikanenin yerini kesinlikle tahmin edebilirdi.Hatta “Beş Tat” restoranının Zuoyue Bürosu’nun kalelerinden biri olduğunu bile öğrenmişti.
“Yorgunum, gönder onu.” Cui Buqu onun saçmalıklarını umursamadı ve sırtını dönerek uzanmaya başladı.
Pei Jingzhe öne çıkmak istedi, ancak Zhangsun Bodhi zaten bir adım öne çıkmış ve yolunu kesmişti.
“Sizden bir şey isteyeceğim.” Pei Jingzhe derisini kalınlaştırdı ve dürüstçe konuştu.
Qiao Xian ona soğuk bir şekilde baktı, “Yardım isteyen sen misin yoksa Feng Xiao mu?”
Pei Jingzhe, “Bir farkı mı var?”
Qiao Xian, “Fark oldukça büyük.”
Söylediğine göre, bu Pei Jingzhe’nin onlar için hiçbir şey olmadığı anlamına geliyordu; Eğer Feng Xiao onu göndermemiş olsaydı, o zaman çoktan onlar tarafından kovalanmış olurdu.
Pei Jingzhe birden bire köşeye sıkışmış hissetti, sanki kurt sürüsüne giren bir koyunmuş gibi, kendini savunamıyordu. Artık buraya gelmeden önce neden Feng Xiao’nun ona tamamen dürüst olmasını, hiçbir şeyi saklamasına gerek olmadığını söylediğini anlıyordu çünkü PeiJingzhe’nin Zuoyue Bürosu ile asla boy ölçüşmeyeceğini biliyordu.
Bu noktaya kadar düşündüğünde biraz hoşnutsuzdu ama “Doğruyu söylemek gerekirse ben buraya Lordumun emriyle geldim” demekten kendini alamadı.
Cui Buqu dönüp ona bakmadı bile, yatağında uzanırken sırtı hâlâ ona dönüktü.
Pei Jingzhesadece devam etti, “Lordum Lord Cui’nin Lu malikanesi meselesine müdahale etmesini, Qin Miaoyu’nun suç ortağını aramasını istiyor.”
Cui Buqu, “Peki, hediyeler nerede?”
Pei Jingzhe şaşırmıştı, şimdi diğerinin hediyelerle ne demek istediğini anlıyordu.
Eğer yardım istemek isterse, karşılığında bir şey teklif etmesi beklenirdi.
“Lordum bu sefer primi paylaşmaya hazır olduğunu söylüyor. Bu iş bittikten sonra, Zuoyue Bürosu’nun eşit katkıda bulunduğunu kanıtlamak için İmparator’a bir tebliğ gönderecek.”
Elbette Feng Xiao bunu bu kadar kibar bir şekilde ifade etmezdi; Dakikalar önce İkinci Komutan Feng’in ayağını masaya koyup anlamsız bir şekilde şunları söylediğini zihninde canlandırabiliyordu: O kadar kolay aldatılacak birine mi benziyorum? Şimdilik, primin yarısını ona ver; yakın zamanda kesinlikle bunu geri alacağım. Sadece içini rahatlat; iştahı aslan gibiyse ve sürekli pazarlık yaparsa, gelecekte iki katını geri alırım.
Bunun kulağa ne denli sahne oyunu gibi geldiğini dinleyen Pei Jingzhe, sözlerini yalnızca başka bir şekilde ifade edebilirdi.
Cui Buqu homurdandı, “Asla böyle konuşmaz; bunun yerine şöyle derdi: ‘Cui Buqu’nun yardım etmeye istekli olmadan önce ne istediğini gör; eğer tamamen açgözlüyse, gelecekte on katını ödeteceğim.”
PeiJingzhe’nin dudakları bunları duyunca seğirdi ve içinden ekledi, birbirinizi çok iyi tanıyorsunuz.
Cui Buqu, “Yardım edebilirim ama bir isteğim var. Fo Er’in başını kazığın üstünde istiyorum.”
Pei Jingzhe, “Bu…”
Cui Buqu, “Eğer reddersen birklikte çalışmayı unut; şimdi gidebilirsin.”
Pei Jingzhe aniden atıldı, “Lord Cui, lütfen sabırlı olun; Bunu Lordum adına kabul edeceğim!”
Lu ailesinin davası gerçekten acildi; biri Lu Ti’nin yardım almak için bir mektup yazdığını söyleyemeyebilirdi.Lu malikanesini kuşatmak sadece geçici bir çözümdü; ancak, daha fazla sorunun birikmesini önlemek için, sorunu olabildiğince çabuk çözmek yine de daha iyiydi.
“Daha önce kabul etmiş olsaydın, yemek yedikten hemen sonra uzanıptıkanmış hissetmeme gerek kalmazdı.”
Pei Jingzhe dudaklarını ısırdı, “Hepsi benim suçum!”
PeiJingzhe,CuiBuqu ve geri kalanını Lu malikanesine götürdü, yolda Pei Jingzhe Qiao Xian’ı gözlemlemeden edemedi, ancak Qiao ona sadece soğuk bir şekilde baktı, bu yüzden başını geri çevirdi.
“Lord Cui, bu hanımefendiye nasıl hitap etmeliyim?”
Cui Buqu gönülsüzce güldü, “Sen mi ilgileniyorsun yoksa Feng Xiao mu?”
PeiJingzhe, “Ne farkı var ki?”
Cui Buqu, “Eğer sen ilgileniyosan git ve kendin sor, eğer Feng Xiao ilgileniyorsa….”
Pei Jingzhe onun cümlesini bitirmesini bekledi ama özne aniden değişti.
“O zaman kesinlikle sana söylemeyeceğim.”
Pei Jingzhe, “…”
Nihayetinde Zuoyue Bürosundaki hiç kimsenin ona bir arkadaş gibi davranmadığını fark etmişti.
Ama tabii ki Lord’unun Naiheksiang’ı ilk buluşmalarında birinin üzerinde kullanacak kadar acımasız olmasını isteyen kimdi. İlk başta, Pei Jingzhe, Zuoyue Bürosu ve Jiejian Bürosu’nun birbirlerini yabancı saymayacaklarını düşünmüştü; ama şimdi, bu düşündüğünden daha da zordu.
Lu ailesinin üzerinde sefil bir gri bulut asılıydı.
Lu Ti’nin değerli kızı ölmüştü, aslında zaten üzgündü ve şimdi malikanesi yabancılar tarafından yoğun bir şekilde kuşatılmıştı; bu sadece yarasına tuz basıyordu.
Feng Xiao yönetimindeki Kartal Binicileriyeterli değildi, bu yüzden Bölge Sulh Hakimi Zhao’dan birkaç kişiyi almıştı – bölge yargıcı Zhao’nun oldukça isteksiz olduğunu fark etmemiş gibi davrandı – sadece Lu Ti’yi gücendirme riskini reddettiği için değil, aynı zamanda Feng Xiao’nun emirlerine karşı gelememişti. Bir çıkmazda mahsur kalmıştı. Bu yüzden tek yapabileceği davayı İlçe Yetkilisi Liu Lin’e vermek ve eğer yapabilirse biraz daha merhametli davranmasını söylemekti.
Küçük Hanım Lu’ya bir cenaze töreni düzenlemek için birkaç eşya satın almaları gerekiyordu.Liu Lin insanları Lu malikanesine getirmişti, ama Bölge Yargıcı Zhao’nun emriyle Lu ailesinin arka kapıdan çıkmasına da izin vermiş ve görmüyormuş gibi yapmıştı.Cui Buqu, Pei Jingzhe ve bir grup insanın onlara rastlayacağını kim bilebilirdi.
“Orada dur! Kim çıkmana izin verdi!” Pei Jingzhe hem şaşırmış hem de öfkelenmişti, onları durdurmak için öne çıktı.
Lu ailesinin hizmetçisi öfkesini bastırdı ve yalvardı, “Hanımımız vefat etti, bir cenaze düzenlememiz gerekiyor, onu öylece bırakamayız, lütfen bize biraz merhamet gösterin!”
Pei Jingzhe, “Liu Lin’in ne isterseniz satın alması için birkaç kişi göndermesine izin verebiliriz; ancak Lu ailesinden insanların evden ayrılmasına izin verilmiyor!”
En sonunda hizmetçi dayanamadı ve bağırdı: “Siz insanlar gerçekten küstahsınız! Hanımımız evlenmemişti bile ve şimdi böyle bir durumla karşılaştı. Hanımımız onun için daha abartılı bir cenaze töreni düzenlemek istiyor; yolda kendini yalnız hissetmemesini sağlamak için, her şeyin en iyisini istiyor.Dışarıdan bizim için satın almalarını istersek, ellerinden gelenin en iyisini nasıl yaparlar?!İnsanlarınız ölü birini bile ayıramayacak kadar kaçık mı?!”
“Ölüyü bırakmayanlar kendinizsiniz.” Cui Buqu, kahyanın arkasında duran, başı eğik bir kadın hizmetçiyi işaret ederken onlara soğukça baktı.”Kadın kılığına girmiş bir adam, onu tutuklayın.”
Pei Jingzhe şaşırmıştı, ancak Qiao Xian ve Zhangsun Bodhi iki kez düşünmeden hareket ettiler; Cui Buqu’nun sözleri havada dağılmaya başlarken, çoktan ilerlemiş, uzun boylu kadın hizmetçiyi tutmuşlardı.
Kadın hizmetçi başını kaldırmadan edemedi. Pei Jingzhe onun tanıdık göründüğünü fark etti ve onu hemen oracıkta tanıdı.Bu, Lu ailesiyle neredeyse evlenecek olan Küçük Hanım Lu’nun kuzeniydi- Su Xing.
Mevcut duruma geri dönersek, Su Xing’in kendisi oldukça resmi ve terbiyeli görünüyordu; bu sefer kahyanın arkasına ve birkaç uzun boylu hizmetçinin arasına saklandı.Uzaktan, hiç de bariz görünmüyordu; yolda karşılaşıp CuiBuqu tarafından ifşa edilmeseydi, kesinlikle fark edilmezdi.
Pei Jingzhe, “Su Xing?”
Su Xing açığa çıkmıştı ama yine de panik yapmadı. Yavaşça konuştu, “Lu benim kuzenimdi. Sevdiği veya nefret ettiği herneyse Amcam ve Teyzem bile bilmeyebilir. Aşağıda kendini yalnız hissetmesin diye ona sevdiği şeyleri alabilmek için kahyayı takip ettim, bunu yapamaz mıyım?”
Gözleri şişti, yüzü sıska görünüyordu, çenesinin altında kısa sakal kılları filizleniyordu, sanki sadece acı çekiyormuş gibiydi. Bu yüzü kim görse ona soğukkanlı diyemezdi; bunun yerine talihsiz olduklarını, yaşam ve ölümle ayrılmış olduklarını söylerlerdi.
Pei Jingzhe, “Neden kadın kılığına girdin?”
Su Xing, “Kuzenim ve ben bir zamanlar nişanlıydık; Henüz evlenmediğine göre, cenazesini almak için Lu ailesinin adını kullansaydım, bu onun adını kirletmez miydi? Kuzenim temizdi ve temiz ayrılmalı.”
Cui Buqu bir süre sessizce ona baktı ve kahyaya şöyle dedi:”İş bugün bitecek, ondan sonra özgürlüğünüzü iade edeceğim. Kendimin ve Lu malikanesinin kader tarafından rast düştüğünüdüşünüyorum, bu yüzden lütfen dualarımı Küçük Hanım Lu’ya sunmama izin verin.”
Kahya Cui Buqu’yu tanıyordu; Zixia Taoist Tapınağı sayesinde, tıbbi yetenekleri şehirde yaygınlaşmış ve müjdelenmişti. Hizmetçinin annesi, onun tarafından tedavi edilen kişilerden biriydi.
İç çekti ve “Bu taraftan” diyerek elini arkaya doğru uzattı.
Salon, Lu ailesinin üç neslini barındırıyordu.Lu Ti’nin hâlâ hayatta olan bir annesi vardı; geçen yıl, burada istirahat etmesine izin vermek için bir tabut yapılmıştı.Eninde sonunda onu kullanacak kişinin annesi olmadığını kim bilebilirdi; onun yerine kızıydı.
Tabut oradaydı ama anıt mezar, mum ve kağıt para yoktu. Lu hizmetçisinin onları satın almak için dışarı çıkmak istemesinin nedeni buydu.
Liu Lin, Pei Jingzhe ve diğerlerinin içeri girdiğini gördüğünde, Pei Jingzhe’nin dışarı çıkan insanları soracağından korkarak yüzünün rengi soldu.
Ama Pei Jingzhe ona hiç ilgi göstermedi ve Lu Ti’yi davet etmeden önce hizmetçinin onları salona götürmesine izin verdi.
Tabut çoktan kapanmıştı ve ziyaretçileri karşılamak için kullanılan salon artık bir cenaze salonuna dönüşmüştü. Kağıt para yakmak için kullanılan çömlek önceden hazırlanmıştı ama içinde hiçbir şey yoktu. Bayan Lu, Madam Li’nin her yeri beyazdı, salonda otururken perişan görünüyordu, tabuta kayıp bir ifadeyle bakıyordu. Yanında onu ikna eden iki kadın hizmetçi vardı ama o onlara aldırmadı. Lu malikanesi tamamen sessiz ve somurtkandı.
Cui Buqu eşiğin üzerine çıktı, tütsü çubuklarını kadın hizmetçiden aldı ve tütsü çubuklarını tütsüye yerleştirmeden önce tabuta doğru eğildi ve sonra Lu Hanım’ın önüne geldi.
“Huzur içinde yat.”
Madam Li günlerdir üzgündü, yüzü yıpranmıştı ve her zamanki görünümünü bile umursamıyordu.
Bu sözleri duyduktan sonra bile cevap vermedi, bu yüzden yanındaki yaşlı kadın onun yerine sadece, “Çok teşekkürler, Usta Taoist Cui” diye cevap verebildi.
Cui Buqu, “Tabuttaki cesedi incelemek istiyorum.”
Bu sözleri söylediğinde, malikanedeki tüm gözler onun üzerine çevrildi.
Sadece Lu ailesinin hizmetkarlarının nefesi kesilmekle kalmadı, düşüncelerinde kaybolan Madam Li bile ona bakmak için başını kaldırdı.
Hizmetçi öfkeyle bağırdı, “Buraya sadece dua etmeye gelmedin mi?!”
Cui Buqu, “Dua etmeye geldim ama aynı zamanda araştırmak için deburadayım, Küçük Hanım Lu’nun ölümünün intihar olmadığından şüpheleniyorum.”
Hizmetçi, “Usta Taoist Cui, Hanımımız için bir iyilik yapmış olmanıza rağmen, Jiejian Bürosunun bir köpeği her istediğini yapamaz!”
Pei Jingzhe sessizce içinden konuştu; Jiejian Bürosu’nun bu adama gerçekten de gücü yetmez.
Cui Buqu yeni uyanmıştı; henüz tam olarak iyileşmemişti, bu yüzden kendini yorgun hissediyordu. Hizmetçinin ona yer vermesini beklemeden oturacak bir yer bulmaya gitti.
“Saçmalamayı kes, aç dediğimde tabutu kendim mi açmam gerekiyor?” Pei Jingzhe’ye sabırsızca söyledi.
“Tabutu açmak için önce cesedimi çiğnemelisin.”
Lu Ti salona koşarken Cui Buqu’nun son cümlesini duydu ve öfkelendi; O anda Cui Buqu’yu dövmekten başka bir şey istemiyordu.
Qiao Xian bunu gördü ve hemen Lu Ti’yi itmek için ilerledi. Beyaz cüppeler havada uçuştu, görünüşte hafif ve ağırlıksızdı, yine de bir şekilde Lu Ti’yi beş ila altı adım geri itmeyi başarmıştı; Lu Ti, yerinde kalabilmek için duvara tutunmak zorunda kaldı.
Cui Buqu onlara aldırmadı fakat iki kelime söyledi.
“Tabutu açın!”
Pei Jingzhe gelmeden önce Feng Xiao ona Cui Buqu’nun tüm emirlerine uymasını emretmişti. Pei Jingzhe, Cui Buqu yardım etmeyi kabul ettiği sürece, istediği ne olursa olsun, onun emirlerini tam olarak yerine getirecekti.
Şu anda karşı taraf konuştuğu için, kulağa çok uğursuz gelse de, Jiejian Bürosu’nun Lu ailesiyle zaten gergin bir ilişkisi vardı, bu yüzden onları bir kez daha gücendirmeyi daha az umursayamazlardı.O anda tereddüt etmedi; tabuta doğru yürürken gücünü topladı ve kapağı hemen itti.
Küçük Hanım Lu’nun ebeveynleri bu sahneyi izlerken ağlamaktan kendilerini alamadılar.
Cui Buqu ve Feng Xiao. Çizerin twitter hesabı @ moroposquare
