“Nangong Xu!”
Henüz bir yere gitmemiş olan kalabalığın arasında, aniden tepki veren ve “Bu o mu?” diye haykıran bazı yaşça büyük kişiler vardı.
“Bu Nangong Xu…”
“Uzun zaman önce ölmemiş miydi?”
“Luo Fenghua onu o yıl bizzat öldürdü… Nasıl… Nasıl hâlâ hayatta olabilir?”
Ye Wangxi daha da şok olmuştu. Güzel yüzü son derece solgundu ve dudakları titriyordu. Bir süre sonra gözlerinde yaşlarla başını salladı ve geri adım attı, “Yifu……”
Xu Shuanglin, Ye Wangxi’ye baktı, sonra ona gülümsedi. “Küçük Ye Wangxi, yifu’nun yanına gel. Yifu’n sana zarar vermez.”
“Ona bir daha dokunamazsın!” Aniden biri bağırdı ve Ye Wangxi’nin bileğini tuttu. Arkasını döndüğünde, Nangong Si’nın gözleri sonsuz acı ve kanla doluydu, “Ye Wangxi, arkama geç.”
Xu Shuanglin gülümsedi. “Canım yeğenim, neden hiç babana çekmemişsin de annene çekmişsin?”
“Kapa çeneni! Annemden bahsetmeye layık değilsin!”
“Neden layık değilim?” Xu Shuanglin yavaşça konuştu, “Annenin en çok sevdiği kişinin baban değil de ben olduğumu biliyor muydun?”
“!”
Genç adamın yüzündeki çarpık öfke ve tiksintiyi ve gözlerindeki çılgın ve acı dolu bakışı gören Xu Shuanglin bundan gerçekten zevk almıştı. Sanki derinlere kök salmış bir nefretle besleniyor gibiydi ve gülmeden edemiyordu.
“Baban itibarımı mahvetti ve benden her şeyi çaldı ama ne olmuş yani? Gün sonunda Rufeng Sekti… Rufeng Sekti––––hâlâ elindeydi. Benden nefret et Si’er, benden nefret et… Dage! Hahahaha, zavallı Nangong Xu’nun o yıl öylece öldüğünü mü sanıyorsun? İtaatkâr bir şekilde bir mezara yatıp ikinizin bu Faniler Dünyası’nda özgürce ve memnun bir şekilde dolaşmasını izleyeceğimi mi sanıyorsun?”
Haykırırken gülümsemesi aniden çarpıldı.
“Rüyanızda görürsünüz!”
Konuşurken, ölümün kıyısında olup nefes almayı kesemeyen Nangong Liu’nun etrafından dolaştı ve tıpkı bir çamur birikintisini kaldırır gibi ağabeyinin kıyafetlerinin yakalarından tuttu.
“Böyle bir çöp parçasının elindeki muhteşem Rufeng Sekti ne işe yarar? Sekt Lideri… Heh, şaka gibi! Sekt Lideri olarak, onunla uzun yıllardır oynuyorum. Ona istediğimi söylediğimde, bir köpek gibi kıçını havaya dikip itaatkâr bir şekilde onu bana bulacak.” Gülümseyerek Nangong Liu’nun kanlı yanağını okşadı. Gülümsemesi çok samimiydi ama gözleri uğursuz bir ışıkla parlıyordu. “Ağabey, gerçekten işe yaramaz bir ödleksin. Hiçbir işe yaramayan bir kek1.”
Yan taraftan, Gu’yue’ye Sekt Lideri Jiang Xi konuştu, “Ekselanslarının amacı sadece Rufeng Sekti’nin yüz yıllık temelini yok etmek mi?”
Xu Shuanglin döndü ve gözlerini kırptı. “Yüz yıllık temel mi?” Bunun ne önemi var? Temeller yıkılırsa yeniden kurulabilir. Yetmiş iki şehir yanıp kül olsa, yeniden inşa edebiliriz. Ancak bir kişinin kalbi ölüp küllere dönüşür ve rüzgâr estiğinde dağılırsa, bu tatmin edici olur.” Bir an durakladı, parlak bir şekilde gülümsedi ve şöyle dedi:
“Hepinizin kalplerini yok edeceğim.”
Bu sözler ne açıktı ne de aşikâr bir şekilde söylenmişti. Parlak yüzüyle birleştiğinde, insanları korkudan titretiyordu. Diğerleri henüz tepki vermemişti ama Nangong Si artık kendini tutamıyordu.
Gözleri sonsuz intikam ateşiyle yanıyordu, umutsuzluk ve dumanla doluydu. Bu gözler sadece nefret ve delilik içeriyordu, en ufak bir yaşam arzusu yoktu. Yeşim flütün sesiyle, üç insan boyunda bir ruhani kurdun, rüzgârı kesen ve dalgaları kıran uluma sesi ormandan duyuldu ve Nangong Si’ya doğru sıçradı. Nangong Si, kurdun sırtına atladı ama daha doğru düzgün oturamadan, kurdun gölgesi çoktan kaybolup gitmişti.
“Mantuo2, gel!” Bağırmasıyla avucunda parlayan bir Kutsal Savaşçı Yayı belirdi. Nangong Si ruhani kurdu sırtından sıkıca tuttu. Kurdun sırtında otururken gövdesini doğrulttu ve elinde yeşim Mantou vardı. Yüzü çılgın bir nefretle doluydu, bir anda, Xu Shuanglin’in hayati noktalarını hedef alarak art arda başarıyla üç ok attı.
Xu Shuanglin güldü, “Si’er, çok yaramazsın.”
İki ok savuşturmuş ama üçüncü oku savuşturamamıştı. Ancak paniklemedi. Ansızın ağabeyinin gevşek, yarı ölü vücudunu yakaladı ve oku engelledi.
Sonuçta o kendi babasıydı. Karşı taraf ne kadar kalpsiz olursa olsun, bu onun için hâlâ kemiklerine kazınmış bir alışkanlıktı. Şakakları zonklarken vücudunu sıkmaktan kendini alamadı. Köpek dişleri çoktan dudaklarını delmiş, kanla kaplanmıştı……
“Hâlâ amcanla oynamak istiyor musun?” Xu Shuanglin çok arkadaş canlısıydı. Gülümseyerek “Amcan seninle oynayacak,” dedi.
“Nangong Xu! Seni öldüreceğim!”
“Sadece bir çocuksun, ne diye savaşmak, öldürmek hakkında bağrınıyorsun?” Sözleri gelişigüzeldi ama yeğeniyle dövüşmeye başladığında Xu Shuanglin’in hareketleri hiç de yavaş değildi.
Sadece birkaç hamlede, hızı, çevresindeki tüm efsuncuların şaşkına dönmesine neden olmuştu. Bazı insanlar şöyle düşünmeden edemedi––––Nangong Liu sekt lideri pozisyonunu devraldığında, küçük kardeş olarak tutumunun bozulmasına şaşmamalıydı––––bu iki kardeşin efsun ve ruhani enerjisi yer ve gök gibiydi. Bulutlar ve çamur arasındaki fark kadardı. Ağabey olan, küçük kardeşinin ayakkabısını dahi tutamazdı.
“Çok güçlü.”
“Nangong Xu o zamanlar ağabeyinin efsununu gizlice öğrenmemiş miydi? Nasıl böyle bir yeteneğe sahip olabilir?”
“Hemen hemen bir numaralı Zongshi ile aynı seviyede……”
Başta Nangong Si’nın ona saldırmasına yardım etmek isteyen birkaç kişi vardı ama o anda hepsi tek tek saldırılarını geri çekmişti. Ayrıca Rufeng Sekti’nin başına gelen felaketin artık çözülemeyeceğini düşünerek kaçmak için bu kaostan yararlanan daha akıllı olanlar da vardı. Bu zihniyet çok çabuk yayılmıştı. Kısa bir süre içinde, oradan ayrılmamış tüm efsuncular derhal kaçıp dağılmıştı. Hepsi, satranç taşı haline getirilmiş ve henüz duyularını geri kazanmamış olan diğer müritleri umursamadan ortadan kaybolmuştu.
Göz açıp kapayıncaya kadar, av ormanında sadece birkaç kişi kalmıştı. Mo Ran başını çevirdi ve ayrılmayan tek kişinin kendisi olduğunu gördü. Chu Wanning ve Ye Wangxi de henüz gitmemişti––––
Hayır, bir de Jiang Xi vardı.
Bu beklemediği bir şeydi. Jiang Xi, dünyanın en zengin adamı, Yağmur Çanı Adası’nın lideri ve dünyanın en yetkin işinsanıydı. Aynı zamanda Rufeng Sekti dışında, efsun dünyasındaki en büyük sektin lideriydi.
Böyle nankör bir durumu umursamasını beklemiyordu.
“Sekt Lideri Jiang……”
Hafifçe titreyen bir ses Mo Ran’i daha da şaşırttı. Bakmak için başını çevirdi, mandalina ağacının arkasına saklanan birinin olduğunu fark etmemişti. Yüzü solgun ve dudakları titriyor olsa da gitmemek için kendini zorluyordu.
Li Wuxin mi?!
Yukarı efsun dünyasının en düşük sıralı sektlerinden birinin lideri olan Li Wuxin yutkundu. Kalanlara kararsızlıkla bakarken, yağlı, sarı yüzü ter içindeydi, “Birlikte mi saldıralım?”
Jiang Xi hemen cevap vermedi. Kararlı bir şekilde konuşmadan önce bakışları hızla kalan insanları taradı, “Efendi Li, benimle gel. Ben gidip o uyuyan satranç taşlarını kurtaracağım. Sen de hepsini kılıcınla uçarak güvenli bir yere götürmekten sorumlu olacaksın.”
“İyi iyi iyi.”
“Chu-zongshi ve Mo-zongshi’ya gelince…”
Chu Wanning konuştu, “Mo Ran, git Nangong Si’ya yardım et. Ben Semavi Yarığı onarıp derhal sana yardıma geleceğim,” dedi.
Bu Semavi Yarık, Kelebek Kasabası’ndakinden farklıydı, etrafta dolaşan yüzlerce kötü ruh yoktu, sadece akan altın kızıl lavlar vardı, bu yüzden tehlikeli değildi. Ama yarık çok büyüktü ve Chu Wanning için onarması daha uygundu.
Mo Ran’in On Bin Tabut’u kaldırmasıyla satranç taşı olarak kullanılan yirmi küsur genç efsuncu yere yığıldı. Jiang Xi’nin yeşil kol yeninin bir hareketiyle, zayıf durumlarını dengelemek için yere binlerce şifalı toz saçılmıştı. Sonra başını Li Wuxin’e çevirdi ve “Sana zahmet verdiğim için üzgünüm,” dedi.
Li Wuxin, başını sallayıp koyu yeşil ışıkla parlayan ağır bir kılıcı çağırdı. Sessizce bir büyü söyledi ve sadece iki ya da üç kişiyi taşıyabilen ağır kılıç aniden düzinelerce ayak genişleyerek havada asılı kaldı. Jiang Xi, insanları tek tek kılıcının kabzasına taşıdı. Sonunda sıra Xue Meng’daydı ama Li Wuxin’in silahı onu destekleyemiyordu.
Li Wuxin, “Daha fazla taşıyamıyorum. Çok fazlayız, bu turdan dönene kadar bekle,” dedi.
Jiang Xi, çok uzakta olmayan savaşa baktı. Ateşler ve kıvılcımlar her yerde uçuyordu ve ruh enerjisi akışı giderek daha korkunç ve vahşi hale geliyordu. Çevredeki mandalina ağaçları birer birer sanki kuruyup çürümüş gibi devriliyordu ve savaşın kısa sürede bu alana da sıçrayacağı belliydi.
Yapabileceği hiçbir şey yoktu. Başını indirerek Xue Meng’a tiksintiyle baktı ve “Unut gitsin. Sen git. Geri kalan çöpleri ben alayım,” dedi.
Bitirdiğinde, alçak bir sesle seslendi: “Xue Huang3, gel.”
Aniden ayaklarının altında mavi ışıkla kaplı gümüş bir kılıç belirdi. Kılıcı “Xue Huang” son derece lüks ve zarifti, kılıcın kabzası inceydi ve süslemeler karşılaştırılamayacak kadar mükemmeldi. Ama belli ki ağırlık taşımada iyi değildi. Neyse ki iki kişiyi taşıyabiliyordu. Jiang Xi, baygın Xue Meng’ı kollarında tuttu. Bu kişinin daha önce onunla nasıl konuştuğunu ve kendisinin nasıl Wang Hanım ve Xue Zhengyong’un oğlu olduğunu düşününce, iğrendiğini gizleyemedi ve küçümsemesi yüzünün her yerine yazılmıştı.
Li Wuxin, “……”
Sekt Lideri Jiang’ı böyle görünce, kılıcın en yüksek noktasını seçip genç efendiyi Sisheng Tepesi’nden, bir kıymaya dönüşsün diye atmazdı, değil mi?
“Neye bakıyorsun? Acele et de git. Onları erkenden gönderip yardıma gelmemiz gerekiyor.” Jiang Xi, kasvetli bir yüzle konuştu, “Rufeng Sekti’nin bu şekilde yok edilmesine izin veremeyiz,” dedi.
İki kutsal silah, rüzgârla birlikte uçarak hâlâ ruhani akımda olan gençleri taşıyıp uzaklaştı.
Aynı zamanda Chu Wanning, Sonsuz Cehennem’in Semavi Yarığını mühürlemenin son aşamasındaydı. Bu sırada Mo Ran’in olduğu grup ile Xu Shuanglin arasındaki kavga doruk noktasına ulaşıyordu. Mo Ran’in gücü muhteşemdi ve Nangong Si’nın öldürme arzusu daha da kararlıydı. Xu Shuanglin’in Tao tekniği güçlü olmasına rağmen, ikisi tarafından kuşatıldığında hâlâ kendini savunamıyordu.
Zar zor idare eden4 Xu Shuanglin, Ye Wangxi’ye bağırdı, “Ye’zi, ne yapmaya çalışıyorsun? Yifu’nun başkalarının elinde ölmesini izlemeyi sahiden istiyor musun? Acele et de bana yardım et!”
Ye Wangxi parmaklarını yumruk yaptı, ifadesi acı doluydu. Tüm vücudu titriyordu ama ilerlemedi. Bunun yerine adım adım geri çekildi.
“Gerçekten de öylece durup izleyecek misin? Çocukken seni mandalina korusundan kimin getirdiğini, büyüttüğünü ve sana bir isim verdiğini unutuyor musun?”
“…… Hayır.”
Ye Wangxi çöküşün eşiğindeydi ancak küçüklüğünden beri güçlü olduğu için hem Sekt Lideri hem de kıdemliler onu bir erkek gibi yetiştirmişti. Şimdi böyle beklenmedik bir durumla karşılaştığında hâlâ ısrar ediyordu. Sırtı hâlâ dikti ve suratı kıpkırmızı olsa da sıradan bir kız gibi ağlamamıştı.
Ancak eti çoktan parçalanmış gibiydi. Şu anda, ona hafifçe dokunan birinin kaslarını ve etini, kemiklerinden ayıracak ve onları çamur olana dek ezecek gibi görünüyordu.
Onu böyle gören Xu Shuanglin sessizce küfretti ama onu daha fazla zorlamadı. Bunun yerine başını çevirdi ve diğer ikisiyle daha da şiddetli bir şekilde savaşmaya başladı.
“Tıngır!”
Elindeki kılıç aniden kulak delici metalik bir ses çıkardı. Kunlun Taxue Sarayı’nın birinci sınıf silahı daha fazla dayanamamıştı. Mo Ran’in salkımının gücüyle paramparça olup yere düştü.
Mo Ran soğuk bir şekilde, “Savaşmak için başka ne kullanabilirsin?” dedi.
Xu Shuanglin işlerin iyi gitmediğinin farkındaydı. Bu sırada ansızın başının üzerindeki uzak bir mesafeden bir gürleme duydu. Hemen başını kaldırdı ve Chu Wanning’in gökyüzündeki semavi yarığı tamamen onardığını gördü. Av Ormanı’nın üzerindeki gece göğü normal durumuna geri dönmüştü ve yeraltı dünyasının ruhani akışını kaybeden cehennem lavları, ormanda ateş böcekleri gibi süzülen altın kızıl noktalara dönüştü.
Gökyüzü yıldızlarla doluydu. Chu Wanning gece göğünden süzüldü. Koyu renkli tören cübbesi rüzgârda uçuştu, yüzü porselen kadar beyazdı, çehresi yakışıklı ve eşsizdi.
Ancak ne kadar yakışıklı olursa olsun, ondan yayılan öldürme arzusunu gizleyemiyordu.
“Lanet olsun.” Xu Shuanglin dişlerini gıcırdattı.
Sadece Mo-zongshi onun acı çekmesi için fazlasıyla yeterliydi. Şimdi bir de başka bir zongshi olan Chu-zongshi vardı. İkisi beraber olurlarsa, tüm efsun dünyasında kim onlara karşı teke tek savaşabilirdi?
Xu Shuanglin bir adım geriledi, sonra aniden bir bıçakla avucunu kesip biraz kan akıttı ve alnına bir lanet işareti çizdi. Yumuşak bir sesle, “Neden beni kurtarmaya gelmiyorsun? Bunu daha ne kadar uzatacaksın?!” dedi.
Sonra elini kaldırıp havayı yakaladı. Tırnağı aniden birkaç santim uzadı. Bir “pu” sesiyle, gölün yüzeyinde yatan Luo Fenghua’nın vücudunu paramparça etti. Kanlı ruhani özünü çıkarıp koynuna koydu. Sonra hızla geri sıçradı, yarı canlı olan ağabeyini yakaladı, ayağının etrafındaki bariyeri kaldırdı ve Ganquan Gölü’ne atladı. Bir anda doğruca gölün dibine dalmıştı……
Mo Ran hemen kendine geldi––––Sonsuz Cehennem’in Semavi Yarığını açmak için kullandığı kutsal silah “Bu’gui” gölün dibine saplıydı!
Xu Shuanglin harika bir yüzücüydü. Yalın ayakla yüzdüğünden çok hızlı yüzüyordu. Canlı bir cesedi sürüklemesine rağmen, göldeki simsiyah mo dao kılıcını5 hemen yakalamıştı. Ortaya çıktığı an, aniden gökyüzünde başka bir yarık belirdi.
Chu Wanning kaşlarını çattı, “Semavi Yarık mı?”
Emin değildi. Çatlak çok küçüktü ve sadece bir insan boyundaydı. Bu, hayalet diyarındaki normal semavi yarıktan farklıydı ve buradan yin enerjisi çıkmıyordu.
Xu Shuanglin suları savurup havaya sıçradı. Bir elinde ağabeyini taşıyordu ve diğerinde kutsal silah Bu’gui vardı. Kutsal silahla aşağı doğru bir kılıç enerjisi savurdu ve onu yakalamak isteyen üç kişiyi yavaşlamaya zorladı. Bu fırsatı kendini yukarı itmek için kullandı ve dar aralıktan aniden son derece güzel bir el uzandı ve Xu Shuanglin’in kolunu sıkıca kavradı.
“…… Yaşam ve Ölümün Uzay-zaman6 Kapısı!”
Chu Wanning’in gözleri aniden büyüdü. Her zaman sakin ve serin kanlıydı, bu yüzden Zhenlong Satranç Düzeni’ni görmüş olsa bile bu kadar şaşırmamıştı. Ancak şu anda yüzünün rengi bir anda solmuştu. Kol yenlerinin içindeki yumruklarını sıkıp donakaldı.
Mo Ran’e gelince, üzerine bir kova soğuk su dökülmüş gibiydi. Kafasını çevirdi ve “Ne?!” diye sordu.
Bu nasıl mümkün olabilirdi?!
Bu, yasaklı üç tekniğin en güçlüsüydü. Söylentiye göre zamanı ve mekânı yarıp farklı zaman ve mekândaki insanları aynı anda ortaya çıkarabilir, göklere ve yaşama karşı koyabilirdi––––bu, efsun dünyasında uzun süredir kayıp olan yasaklı teknikti––––
Yaşam ve Ölümün Uzay-zaman Kapıları!
炎炎炎
Dipnotlar
- 废物点心 Çok lezzetli görünen fakat yenilebilecek gibi olmayan atıştırmalık. İşe yaramaz insanlar için kullanılan bir deyim. Bizdeki “kek” argosu “saf”, “kolay kandırılan” demek olduğu için böyle dedim.
- 曼陀 Man Tuo: Bu kelimenin birçok anlamını buldum ama budizmle direkt ilişkili olan anlamı olduğunu düşünüyorum. Zihnin sakinliği, dinginliği anlamına geliyor. Ayrıca maha-mantra yani yüce, hüküm için kutsal ilahi: Maha-mantra, meditasyon yaparken söylenen bir mantra. Her gün söylenirse tüm problemlerin çözüleceğine inanılıyor. Diğer anlamların ise alakasız olduğunu düşünüyorum ama yine de yazayım. Mandola isimli bir enstrüman, boru çiçeği ve mandala boyamaları.
- 雪凰: Kar Ankası
- 捉襟见肘: Tam anlamıyla, yakaları çekip dirsekleri açıkta bırakmak deyimi. Zar zor idare etmek demek. Bizdeki ayağını yorganına göre uzatmak deyiminin tam tersi.
-
陌刀: Mo Dao kılıcı. Piyadeler tarafından kullanılan normal kılıçlardan daha uzun bir kılıç. Bu’gui, bu türden bir kılıç.
-
Uzayzaman: Bunun açıklaması için birçok kaynak kullandım ama romanda anlamanız için en basit şekliyle açıklamaya çalışacağım. İlk olarak Vikipedi tanımına bakalım: Uzay ile zamanı “uzay-zaman sürekliliği” adı verilen yapıda birleştiren matematik modeli.
Peki bunun romanda ne işi var? Evrimagaci.org sitesindeki kaynağa göre ilişkisi şu cümlelerle ilgili: Jean-Luc Lehners gibi astrofizikçiler, cep evrenlerin Enflasyon Teorisi’nin kaçınılmaz bir sonucu olduğunu ileri sürdüler. Buna göre evren, giderek hızlanan bir şekilde genişlediği için, hacminin büyük bir kısmı zamanın çoğunda genişlemektedir ve bu, “sonsuz enflasyon” denen bir durumu yaratır. Bu süreçte evren (ya da “uzay-zaman dokusu”), sonsuz sayıda evren yaratır ve bunların sadece belirli, önemsiz derecede ufak fraktal kısımlarında genişleme durur.
Bunun hakkında beyinsizler.net sitesindeki kaynaktaki örnek şu şekilde: Uzay ve zaman görecelidir yani gözlemcinin hızına göre değişir. Örneğin: Çok hızlı seyahat eden bir kişi, daha yavaş seyahat eden birisiyle kıyaslandığında zamanın daha yavaş ilerlediğini ve etrafındaki nesnelerin uzunluklarının daha küçük olduğunu gözlemleyecektir.
Uzay-zamanın ne olduğunu fizikle ilgilenenler ya da bilim-kurgu okumayı sevenler bilecektir ama ben yine de bilmeyenler için not düşeyim. Çoklu ve paralel evren teorileriyle ilişkili. Umarım anlaşılır olmuştur.
