Yılın bu zamanı soğuk oluyordu; bu nedenle, Küçük Hanım Lu’nun iki gündür tabutta yatan bedeni hala çürümemişti. Bununla birlikte, ölüm ve yaşam tarafından ayrılmış cesedinin bir kez daha ışığı görmesine izin vermek için, geri adım atmayan Su Xing dışında,Lu ailesinin tüm üyeleri kendilerini geri iki adım atmaktan alamadılar; o bunun yerine tabutta uyuyan kişiye bakmak için ilerlemişti.
Bunu görünce Lu Hanım’ın gözleri aniden kıpkırmızı oldu.
Lu Ti pişmanlığını bastıramadı. Eğer bu kadar kör olmasaydı, bu sevgi dolu çift nasıl bu duruma düşerdi?
Kalbi hem acı çekiyor hem de pişmanlık duyuyordu ama onları dışarı atacak bir çıkış bulamıyordu, bu yüzden sadece Pei Jingzhe ve Cui Buqu’nun arkasından hiddetle baktı, öfkeyle onunla savaşmak istedi, ama kolayca bastırıldı.
Cui Buqu tabuta doğru yürüdü, iki gözü de kapalı yatan kadına baktı.
Yüzü çoktan temizlenmiş ve makyaj yapılmıştı; kıyafetleri de yeniydi. Nehirden çıkarkenki zavallı halini hayal etmek imkansızdı.
Herkesin bakışları altında CuiBuqu elini uzattı ve bir an için Küçük Hanım Lu’nun yüzüne dokundu, hatta yakasını açtı ve birkaç yeri daha incelemek için cesedi ters çevirdi.
Lu Ti’nin gözleri neredeyse yerinden çıkacaktı; eğer biri onu tutmasaydı, ileri atılır ve CuiBuqu’ya yumruk atardı.
Bunu yapamasa bile, Lu ailesi insanlarıyla birlikte onu gürleyen, öfkeli seslerle azarladı.
Cui Buqu başını bile kaldırmadı ama sabırsızlıkla “Lu Ti ve Su Xing dışında, gerisini susturun” dedi.
Lu Ti öfkeyle, “Bunun için minnettar olacağımı düşünme! Kızım çoktan öldü, huzursuz ölmesini mi istiyorsun?! Bu yanına kalmayacak,Jiejian Bürosu!”
Pei Jingzhe neredeyse boğulacaktı, iki kez öksürdü, “Bu Zuoyue Bürosundan Lord Cui; Jiejian Bürosundan değil!”
Cui Buqu’nun sırtı ona bakıyordu; yavaşça dedi ki, “Bunu duyduğuma üzüldüm; Feng Xiao bana soruşturma yetkisi vermemiş olsaydı, burada nasıl dururdum? Yaşlı Lu, bu suçu Jiejian Bürosu’na atmakta haklısın.”
Lu Ti, “Jiejian Bürosu mu yoksa Zuoyue Bürosu mu olduğu umurumda değil, nihayetinde bugün duyduğum utanç kesinlikle hatırlanacak!”
Cui Buqu, “Kendinizi aşmayın, Fanyang Klanı’ndan insanlar gelse bile; Jiejian Bürosundan olan ben, senden korkmazdım!”
Qiao Xian, Zhangsun Bodhi, “…”
Pei Jingzhe’nin dudaklarını seğirdi, Cui Buqu’nun cesedi “araştırma” tarzına haksızlık ettiğini hissetti; o bu fırsatı yalnızca Jiejian Bürosunun adını lekelemek için kullanıyormuş gibi geliyordu. Onu durdurmak istedi ama gözlerini genişletmekten kendini alamadı.
Cui Buqu eğildi ve Küçük Hanım Lu’nun ağzına bir elini soktu, parmaklarını boğazına kadar uzattı!
“Sen…”
Cui Buqu parmaklarını geri çekmeden ve sanki olağandışı bir şey olmuyormuş gibi ona bakmadan önce tiz bir sesle bir kelime söyledi, “Peçeteniz var mı?”
Pei Jingzhe istemeyerek kol yeninden bir peçete çıkardı ve Cui Buqu’a uzattı. Peçete, bir gün önce alışveriş yaparken sevimli bulduğu bir şeydi; başkasına hediye edebilmek için almıştı.
Cui Buqu peçeteyi aldı ve parmaklarını sildi.
Pei Jingzhe’nin, Cui Buqu’nun yağı peçeteye sildiğini görünce midesi bulandı.
Yine de Cui Buqu garip bir şey yokmuş gibi davrandı; bunun yerine Lu Ti’ye, “Kızınız boğulmadı, biri onu öldürdü” dedi.
Lu Ti’nin öfkesi çoktan ağzına kadar dolmuştu; az önce duyduklarına inanamadı, “İstediğin her şeyi söyleme!”
Cui Buqu elini uzattı; peçetenin üstünde sarı bir şey vardı.
“Küçük Hanım Lu ölmeden önce ne yiyordu?”
Lu Ti doğal olarak bilmiyordu, eşine döndü ve Li Hanım’da bilmiyordu. Onlar gibi varlıklı aileler genellikle çocuklarıyla birlikte yaşamıyordu; akşam buluşmaları dışında nadiren birlikteydiler.
O anda, Li Hanım, kızının bakıcısını ve hizmetçisini sorguya çağırdı.
Bakıcı 40 yaşlarındaydı, dürüst bir kadına benziyordu; hizmetçi ise 15-16 yaşlarında görünüyordu ve pembe giyen herhangi bir genç kadına benziyordu.Üzerinde herhangi bir makyaj yoktu ve süs eşyası da yoktu, ancak kıyafetlerinin üzerinde dikilmiş büyük bir nilüfer çiçeği vardı, bu onu parlatmak için yeterliydi.
Cui Buqu, Küçük Hanım Lu’nun öldüğü gece başına gelenler ve o anda ne yaptıkları hakkında konuşmalarına izin verdi.
Bakıcı, mutfakta onun için bir kuş yuvası çorbası demlediğini ve çorbanın en fazla iki shichen* zamanı boyunca kaynamaya ihtiyacı olduğunu söyledi; Uyumadan önce içmesi gerekiyordu, bu yüzden gece gelmemişti ve Küçük Hanım Lu’nun ne yediğini bilmiyordu.
**Shichen zaman- günün 12 saatlik dilimi anlamına gelir. İki shichen zamanı ise 24 saat yapıyor.
Hizmetçi, “O gece hanımım yeşil fasulyeli kek yedi; ona hizmet eden bendim.”
Küçük Hanım Lu, Lu ailesinin tek kızı olduğu için ona ‘hanımım’ diye hitap ediliyordu.
Cui Buqu, “Onda farklı bir şey var mıydı?”
Hizmetçi Lu Ti’ye baktı, “Sabah, Efendim hanımımı çağırdı, geri döndüğünde mutsuz görünüyordu, ben de nedenini sordum, konuşmayı reddetti; Efendi Su, onu çiçek görmeye davet etti, o reddetti ve evinde yalnız kaldı.”
Hizmetçi ekledi, “Nilüfer haklı, o sabah, hanımım her zaman yaptığı gibi sabah lordumu karşılamaya gitti, ama neredeyse iki shichen geçtikten sonra bile henüz dönmemişti, bu yüzden garip hissettim ve hatta onları çağırması için birini gönderdim, ama lordum hanımımın çoktan gittiğini söyledi.”
*lotus* Nilüfer hizmetçinin adı*
Az önce, Lu Ti öfkeyle kör olmuştu ve biraz başı dönmüştü ama hizmetçilerin konuştuğunu duyunca öfkesini bastırdı ve hatırlamak için mücadele etti, “Doğru. O gün kızım ve ben Taiyuan kraliyet ailesi hakkında tartıştık, kızım onunla evlenmeyi reddetti ve Su Xing ile birbirlerini sevdiklerini söyledi; ben… bunun olacağını bilseydim, onu zorlamazdım!”
CuiBuqu, “Tartışma ne kadar sürdü?”
Lu Ti, “Yaklaşık yarım shichen;* annesi barıştırmak için geldi, ben de geri dönüp kendi kendine düşünmesine izin verdim, kim bilebilirdi ki…”
*yarım shichen-6 saat*
CuiBuqu tekrar sordu, “Sizin malikanenizden onunkine, yolculuk ne kadar sürer?”
Cevap veren bakıcıydı, “Hizmetçiler daha hızlı, yarım bardak çaydan* daha kısa sürede ulaşabiliyoruz ama leydim oldukça yavaş yürüyor; bir fincan çaya ihtiyacı olacaktır.”
*Bir fincan çay 15 dakikaya eşittir.*
Cui Buqu, “Yarım Shichen zamanında tartıştınız, bir fincan çayı da eklersek, peki kalan yarım Shichen zamanında neredeydi?”
Herkes her zaman Küçük Hanım Lu’nun yanında olan ve kekeleyen hizmetçiye döndü, “Hanımım temiz hava almak istediğini söyledi, bu yüzden biraz daha yavaş yürüdü.”
Cui Buqu ona sordu, “Öyle mi? Başka bir yere gitti ve sen de nerede olduğunu söylemeyi red mi ediyorsun?”
Nilüfer, “Yalan söylemeye cesaret edemem!” diye bağırdı.
Cui Buqu soğuk bir sesle, “Bu malikanenin tüm hizmetkarlarını buraya getirin, onlara o gün Küçük Hanım Lu’yu kimin gördüğünü sorun, o zaman yalan söyleyip söylemediğini anlarız!” dedi.
PeiJingzhe, CuiBuqu’nun neden cesetleri incelemekten Küçük Hanım Lu’nun hizmetçi kızını sorgulamaya geçtiğini anlamıyordu. Nilüfer’in paniğe kapılıp kekelediğini görebiliyordu, sanki bir şey saklıyormuş gibi görünüyordu; bu yüzden onu durdurmadı ve sessizce izledi.
Nilüfer gerçekten boyun eğdi ve yere diz çöktü, “Küçük Hanım Lu, Genç Efendi Su’yu aramaya gitti!”
Lu Ti kaşlarını çattı, Cui Buqu’nun sormasını beklemeden kendi sordu, “Neden Su Xing’i aramaya gitti? Neden yalan söyledin?”
Su Xing,”Amca, ben resim yapıyordum ki kuzenim birden bire ağlayarak içeri daldı, bana senin onu başkasıyla evlendirmek istediğini söyledi, ben de onu ikna etmeye çalıştım, onu sakinleştirmem kolay olmadı ve sonra geri gitmesine izin verdim; İlk başta, çoktan üstesinden geldiğini düşünmüştüm, ama onun öylece… hiç beklemiyordum…”
Sözlerine devam edemedi, nefesi kasvetli ve iç karartıcıydı, yorgun ve cansız görünüyordu.
Lu Ti’nin gözleri tekrar kıpkırmızıydı ve gözyaşları neredeyse akıyordu, “İkinizi de hayal kırıklığına uğrattım…”
“Henüz umutsuzluğa kapılmayın.”
CuiBuqu sözünü kesti, “Nilüfer, Su Xing daha önce Lu malikanesinde yaşıyordu ve sık sık onlarla takılırdı. Küçük Hanım Lu ona söylemek istediyse, bunu yapması oldukça normaldi, o zaman neden gerçeği sakladın?”
Nilüfer kekelemeye başladı, bu yüzden Su Xing kendini itiraf etti, “Gerçeği saklamasına izin veren benim. Kuzenim ve amcam kavga ettiğinden, amcam beni aramaya geldiğini bilseydi, onu evliliğe karşı çıkmaya ikna ettiğimi düşünebilirdi, şüpheden kaçınmak istedim.”
PeiJingzhe yüksek sesle “Senin yüzünden babasıyla tartıştı ama sen kendini kurtarmak mı istedin?” demekten kendini alamadı.
Su Xing acı bir şekilde güldü, “Siz insanlar başka birinin çatısı altında yaşamanın zorluğunu bilemezsiniz. Kuzenim ve ben birbirimize aşıktık ama ben hiçbir başarısı, işi olmayan ve hayatta hiçbir şeyi olmayan bir adamım. Benimle karşılaştırıldığında, Taiyuan kraliyet ailesi ona benim olabileceğimden daha uygun. Amcamın yerinde olsaydım, ben de kızımın iyi bir aile ile evlenmesini isterdim!”
Lu Ti ne diyeceğini bilemedi ama yüzünde bir pişmanlık belirmişti.
Li Hanım’ın durumu daha kötüydü; başını eğdi ve acı acı ağladı.
Ama Cui Buqu kımıldamadı.
“Resim yaptığını söylemiştin. Ne çiziyordun?”
Su Xing, “‘Sonbahar Nilüfer’inin bir resmi.”
CuiBuqu, “Çizime bir bakmam için bana getir.”
Su Xing’in kaşları çatıldı, “Usta Taoist Cui, bunun kuzenimin ölümüyle ilgisi yok gibi görünüyor.”
Pei Jingzhe, Cui Buqu’nun sorusunun oldukça abartı olduğunu düşündü, ancak Cui Buqu kararlıydı, “Odandaki tüm sanat eserlerini bana getirin, Sonbahar Nilüferi bile, hepsini buraya getirin.”
Lu Hanım daha fazla dayanamadı ve “Usta Taoist Cui, kızım…” dedi.
CuiBuqu, “Kızınızın ölümüyle ilgili.”
Lu Ti ne düşüneceğini bilemedi, bu yüzden hizmetkarlara emirlerini yerine getirmelerini işaret etti.
Sanat eserlerinin hepsi hızla salona getirildi.
Sanat eserleri bütün bir sandığı doldurmuştu. Bunlar Su Xing’in normal günlerde çizdiği şeylerdi. Cui Buqu, QiaoXian’ın onları tek tek açılmasına izin verdi ve içlerinde çoğunlukla farklı nilüfer çiçekleri vardı, taze nilüferler ve hatta solmuş nilüferler vardı.
Pei Jingzhe sanata yabancıydı, ama durum böyle bile olsa; en azından biraz biliyordu.Su Xing’in sanatsal yeteneklerinin oldukça ortalama olduğunu söyleyebilirdi; Başka bir deyişle, biraz çekiciliği vardı, ama belki de o kadar yetenekli değildi. Aksi takdirde, bunca yıl Lu ailesinin çatısının altında olmaz, çoktan dünyada kendi yolunu çizmiş olurdu.
Tabutun merkez olmasıyla, ondan fazla farklı nilüfer çiçeği parşömeni açıldı, ancak Küçük Hanım Lu tabutta huzur içinde uyuyordu ve sahneyi olağanüstü bir manzara gibi göstermişti.
“Nilüfer.” Cui Buqu aniden, “Hanımınız size iyi davranıyor muydu?” diye sordu.
Hizmetçi şaşırmıştı; çabucak, “Leydi bana çok iyi davranıyordu” dedi.
Cui Buqu, “Öyleyse neden ona ihanet edip onu öldüren adamın bir sır saklamasına yardım ettin?”
Bunu söylerken, orada bulunan herkesin nefesi kesildi.
Lu Ti hayal kırıklığına uğramış bir şekilde, “Usta Taoist Cui, neden bahsediyorsun?” dedi.
Cui Buqu, “Leydinizin ölümü, pembe giymeniz için bir olay değil ve üzerlerine nilüfer çiçekleri dikilmiş pembe bir elbise giydiğinizi ve adınızın da Nilüfer olduğunu düşünürsek, Su Xing’in de nilüfer çiçeklerini boyamayı sevmesi bir tesadüf değil mi? Kendi adına konuş, bu kadarı tesadüfen olan bir şey olabilir mi?”
Su Xing soğuk bir şekilde, “Usta Taoist Cui, diline dikkat et! Nilüfer, nilüfer çiçeklerini sever, çünkü adı Nilüfer, bunun benimle ne alakası var!”
“Öyle mi?” CuiBuqu güldü ve kahyaya ve Lu Hanım’a sordu, “Nilüfer, Lu ailesinin hizmetkarı olmadan önce bile nilüfer olarak adlandırılıyor muydu?”
Madam Li başını salladı, kızının hizmetçilerine hâlâ çok değer veriyordu. “Kardeşleri arasında onuncu olduğu için ona On denirdi, ailesi fakirdi, bu yüzden altı yaşındayken satın alındı ve sadece iki yıl önce Küçük Hanım Lu, adını Nilüfer olarak değiştirdi.”
Cui Buqu, Su Xing’e döndü, “O zaman, iki yıl önce çoktan bu malikanedeydin.”
Su Xing, “Bu neyi kanıtlar?”
Cui Buqu, “Az önce parmaklarımı Küçük Hanım Lu’nun ağzına soktuğumda, öldüğü gece yeşil fasulyeli kek yemiş, ağzında bir kısmı kalmış. Boğulsaydı, ağzına ve burnuna su girer ve tüm o artıkları yıkardı, ama ağzında su ya da kir yoktu, yemeğinin artıkları bile hala oradaydı, bu suya atılmadan önce çoktan ölmüş olduğu anlamına geliyordu, bu yüzden ağzı ve burnu kapalıydı ve su giremedi.”
Lu Ti aniden mücadele etmeye başladı, Cui Buqu’nun emriyle gitmesine izin verildi. Lu Ti yere düştü ama tekrar ayağa kalktı ve bakmak için tabutun üzerine eğildi.
Cui Buqu, Su Xing’e döndü, “Feng Xiao’nun yeşimi müzayededen geri getirdiği gece tüm üst düzey dövüş sanatçıları Qiushan malikanesinde toplandı, siyah giyen ve karanlıkta saklanan sendin, değil mi? “
Su Xing soğuk bir şekilde, “Bana iftira atmak istiyorsanız, Usta Taoist Cui; elbette, her şeyi üzerime atmalısınız!”
Cui Buqu,”O yeşimi Linlang’a getiren sendin. Amacın herkesin tepkisini sınamak, suç ortağını dışarı çıkarmaktı, bu yüzden diğerleriyle aynı değildin; yeşim için orada değildin ama karanlıkta saklanıyor ve gözlem yapıyordun.Suç ortağının orada olmadığını anladığında hemen ayrıldın. Bir saniye bile durmadın. Seni nasıl tanıyabildim biliyor musun? Çünkü o gece o adam sağ elinin bileğini tutmak için sol elini kullandı, tıpkı senin şu an yaptığın gibi.Yüzünü gizleyebilirsin ama vücudunun hareketleri asla yalan söylemez!”
Su Xing, sözlerinden etkilenmedi, “Bunun nedeni çok sık resim yapmam ve bileğimi çok fazla kullanmam, bu yüzden bazen biraz acıyor. Alimler de çoğunlukla böyledir; bana inanmıyorsanız, herhangi bir alimi arayıp sorabilirsiniz!”
Konuşmayı bitirdiğinde Zhangsun hemen ona arkadan saldırdı; avucundan çıkan rüzgar sert ve tamamen güçle doluydu. Sanki Su Xing’i oracıkta öldürmek istiyormuş gibi gücünün yüzde seksenini kullandı.
Su Xing tehlikede olduğunu biliyordu, ama olduğu yerde kaldı ve hareket etmedi, Zhangsun’un istediğini yapmasına izin verdi, ama son anda Zhangsun avucunu geri çekti.
Su Xing doğru olanı yaptığını biliyordu. Sadece onu test etmek istemişlerdi.
Ancak Cui Buqu bugün onu o kadar kolay bırakmazdı, “Rol yapmaya devam etmene gerek yok, tam şimdi bundan kaçınmak istediğinde, dövüş sanatlarını bildiğini ve çok yetenekli bir dövüşçü olduğunu zaten kanıtladın.”
Su Xing soğuk bir şekilde güldü, “Yalnızca bana daha fazla suç atıyorsun. Siz insanlar tarafından küçük düşürülmek için neden burada kalayım? Güle güle!”
Kollarını çevirip ayrılmak için arkasını döndü ama Qiao Xian hareket etti, kılıcı sırtına doğru savurdu, hava öldürme niyeti ile doldu ve savaş alanına bin askerin gazabını getirdi.
Bu tür bir öldürme niyetini tespit etmek kolaydı ve Zhangsun Bodhi’nin saldırı yönteminden farklıydı. Su Xing artık rol yapmaya dayanamadı, bu yüzden sadece havaya sıçrayıp ondan kaçınabildi.
Hareket ettiğinde, dövüş sanatlarının bir uygulayıcısı olduğu gerçeğini çoktan ortaya çıkarmıştı!
Zaten açıkta olduğu için artık tereddüt etmedi, eli beline uzandı ve uzun bir bıçağı göz önüne çıkardı. Su Xing arkasını döndü ve Qiao Xian’a doğru döndü, ancak yönünü havada değiştirdi ve Lu Ti’yi rehin aldı, yumuşak bıçak Lu Ti’nin boğazına dayanıyordu.
“Buraya gelme yoksa onu öldürürüm!”
Cui Buqu başını salladı, “Peki ya onu rehin tutarsan? Benim Jiejian Büro’mun çözmek istediği her şey çözülecek; kimse önümüze çıkamaz!”
PeiJingzhe, “…”
İkinci Komutan, bu adam tüy kullanıyor ve ona kılıç gibi davranıyor, tüm suçu ve kötü itibarı Jiejian Bürosu’na yüklüyor; neden ondan yardım istedin? Jiejian Bürosu’nun henüz yeterince düşmanı olmadığından mı korkuyorsun?!
Yazarın notu:
Cui Buqu: Jiejian Bürosundanım, altın toplamaya çalışıyorum.
Pei Jingzhe: Bana yardım et.
==========================
