Bölüm 21- Sevgilimi Aldın Çabuk Olmama Gibi Bir Seçeneğim Var Mı?
Göz açıp kapayıncaya kadar, Cui Buqu beyaz elbiseli adamın eline düşmüştü. Beyazlı adam elini nazikçe Cui Buqu’nun omzuna yerleştirdi, yine de aynı zamanda eziciydi, Cui Buqu’nun omzunun yarısının uyuşmasına sebep olmuştu.
Boğazı kaşınıyordu; sanki bir tüy tekrar ve tekrar aynı yeri gıdıklıyormuş gibi hissediyor, içinde tutmasını imkansız hale getiriyordu, öksürdü. Öksürdüğünde, omuzları sarsıldı ve acı bütün vücuduna, midesi ve ayaklarına kadar yayıldı.
Beyazlı adam onun soğuk terler döktüğünü görünce, kendine engel olamadan onu tutmak için elini uzattı.
“Daha iyi misin?” Sesi sanki eski bir arkadaşıyla konuşuyormuş gibi yumuşak ve nazikti. “Yürüyüşüne bakılırsa, bunlar zehirlenmenin etkileri. Tch, Jiejian Bürosu’nun yeşimi aramasına yardım etmek isterken, böyle hastalıklı bir vücudu sürüklemenin ne yararı var? Neden bana katılmıyorsun? Zehri senin için etkisiz hale getirebilir, özgürlüğünü geri verebilirim. Bu seni seçim yapmak zorunda kalmanın talihsiz pozisyonundan kurtaracaktır.”
Cui Buqu başını kaldırdı, keskin bakışları geceyi ve peçesini delip geçiyor, gözlerinin içindeki düşmanına bakıyordu. Beyazlı adam bakışlarından kaçınmadı; ona nazik ve kibar bir gülümsemeyle içtenlikle baktı.
Diğer yanda, Feng Xiao ‘aiya’ diye bağırdı, “Hem astım hem sevgilim yakalandığına göre, ilk önce hangisini kurtarmalıyım? Bu beni kasten seçime zorluyor!”
Fo Er, konuşmasının dikkatini dağıtmasına izin vermedi. Birbiri ardına saldırıya devam etti, ölümcül bir aura taşıyarak Feng Xaio’nun etrafını sararak olası tüm kaçış yollarını kesti. Kendisine gelince, havaya sıçradı ve avucunun içi ile Feng Xiao’ya vurdu.
Yumruğu güçlü rüzgarlar ve yükselen dalgalar gibi geldi, karadaki insanların intikamını almak için geri dönen kıyı gibi. Bir kişinin geri adım atması ya da ondan kaçınması, onları çok önemli bir konuma getirmesi neredeyse imkansız olurdu.Önlerinde dipsiz bir uçurum vardı ve dünya arkalarında çöküyordu. O anda geri dönüşü olmayan bir çukura düşebilirlerdi.
Bu teknik, Fo Er’in dövüş sanatları ustası olduktan kısa bir süre sonra icat ettiği ilk teknikti ve aynı zamanda en ünlü tekniğiydi. Tekniğe ‘eşsiz’ anlamına gelen Qiluo adını verdi. Merkez Ovalarda birçok büyük ustayı yenen teknik Qiluo’ydu. Bugün, bu tekniği kullanarak, zafer kazanmaya ve Feng Xiao’nun hayatını almaya kararlıydı.
“Görünüşe göre, Lord Feng yardımınıza gelemeyecek.” Beyazlı adam gülümsedi, Cui Buqu’nun kolunu tutarak havaya kaldırdı. CuiBuqutüst bedeninde dalgalanan bir acı hissetti ve aniden havaya yükseldi. Bunu gören Gao Ning kısa bir süreliğine homurdandı, Pei Jingzhe’yi aldı ve uzaklaştı.
Fo Er’in avucunun Feng Xiao’ya yöneldiği anda, Feng Xiao kollarını kaldırdı ve savurdu, Zither havaya uçtu ve Fo Er’in elini havada tuttu. Çınlayan telin sesi duyuldu, zither şiddetle sarsıldı, yine de parçalanmadı; bunun yerine zitherin sesi Fo Er’in ilerlemesini yavaşlattı.FegnXiao, zither düşerken ki şansı kullanarak havaya zıplarken kollarına düşmesine izin verdi ve Fo Er’in önünde durarak yüzüne vurmak için zitheri kullandı.
Fo Er gafil avlandı ve hemen geri adım attı fakat zither sarsıcı bir fırtına gibiydi. Göz açıp kapayıncaya kadar, özündeki güç çözündü, uzuvları ve iç organları boyunca yayıldı, akan her türlü enerjiyi silip süpürdü. Fo Er ağzında bir tad hissetti ve aniden dudaklarının kenarından kan döküldü.
Kanı sildi ve rakibine soğuk bir şekilde baktı.
Feng Xiao herhangi bir hasar almamışa benziyordu.Sadece bu değil, Cui Buqu ve Pei Jingzhe’nin yönüne bir bakış bile atmamıştı. Eliyle kendini yukarı itmeye devam ettive bakışlarını Fo Er ile kilitledi.
“Dövüş sanatı beceriniz kötü değil; bir usta’nın seviyesi ile yarışabilecek derecede sayılır; ancak, bana rastlamanız gerçekten talihsiz bir durum.” Feng Xiao sinsice güldü, “Eğer herkesin kaderinde bir düşmanla kesişmek varsa, o zaman ben sizi denemek için Tanrı tarafından gönderilen kişiyim.Yetenekli olmanıza rağmen, benim gibi bir dahiyle karşılaştığınız zaman sadece kaderi kabul edebilirsiniz.Çimenlerle kaplı topraklarınıza geri dönün ve üç ila beş yıl daha antrenman yapın, belki daha yakın bir eşleşme yapabiliriz?”
Fo Er yavaşca nefes aldı. Şimdi, Feng Xiao’nun misillemesi ona bazı iç yaralar vermişti, şu an bile; göğsü hala ciddi şekilde ağrıyordu.Feng Xiao’nun da biraz yaralandığını biliyordu, ancak büyük olasılıkla orta derecede zayıf bir dış yaraydı. Eğer karşılaştırılırsa, bu maçı çoktan kaybetmişti.
O gece Feng Xiao’yu öldüremeyeceğini biliyordu.
İlk başta, herkes bugün geldiğinden ve geceyi rahatsız edecek başka insanlar olacağından, hedefi kolayca elde edilebilirdi; ancak bu insanlar sadece yeşim ile ilgileniyorlardı.Sadece kenarda durdular ve gözlemlediler, ya da durum onların lehine olmadığında, sadece ayağa kalkıp gideceklerdi, ya da başka bir durumda, sadece Feng Xiao’nuninsanlarını ele geçirecek ve onları rehin tutacaklardı; ama sonuçta hiçbiri Feng Xiao ile kafa kafaya savaşmak istemedi.
Sonunda, sadece kendini suçlamak zorunda kaldı — rakibi kadar güçlü değildi.
“Bir dövüşçünün kalbinde dikkat dağıtıcı bir şey olmamalıdır; ancak o zaman en yüksek düzeyde dövüş sanatlarına ulaşabilir. Ancak, bu gece, isteyerek savaşmıyorsun. Böyle bir rakiple savaşmayı reddediyorum.” Fo Er soğukça cevap verdi ardından dönüp uzaklaştı. Dövüş sanatları çoğunlukla yoğun ve patlayıcı olmasına rağmen, aynı zamanda hafif de olabilirdi. Bir göz açıp kapayıncaya kadar, çoktan kilometrelerce uzaktaydı, gece tarafından hızlıca yutuldu.Bu sözleri söylemesinin nedeni sadece gururunu kurtarmaktı. Göktürklerin Han İşbara’nın bir numaralı dövüş sanatçısı kesinlikle gururuna ihtiyaç duyuyordu.
Feng Xiao onu takip etmedi.
Diğerinin yüzündeki küstah ifadeyi gizleyerek görüş alanından kayboluşunu izlerken döndü ve hızla malikaneye koştu.
Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, Qiushan Malikanesi tam bir karmaşa içindeydi. Hizmetçiler hiçbir şey söylemeye cesaret edemeyerek kendilerini gizlemişlerdi.Feng Xiao’nun döndüğünü gördükten sonra, ancak o zaman titreyerek masanın altından dışarı çıktılar ve ona şikayet ettiler.”Lordum, az önce siz dışarıdayken, iki adam zorla içeri girdi ve her şeyi parçaladı.Ne bulmak istedikleri hakkında hiçbir fikrimiz yoktu, ama ayrıldıklarında, ellerinde hiçbir şey tutmuyorlardı, sanki onu bulmayı başaramamışlardı!”
Fenf Xiao bir ‘Hm’ ile cevap verdi. Belki de diğerleri sadece birkaç dakika önce yok edilen yeşimin sahte bir nesne olduğu sonucuna varmışlar ve bu yüzden gerçek yeşimi aramak istemişlerdi.
Gerçek Cennet Gölünün Yeşimi’ne gelince…
Feng Xiao’nun dudakları aşağı doğru kıvrıldı ve küçümseyici bir gülümseme sergiledi.
Güzel birinin yüzünde hangi ifade olursa olsun, şüphesiz diğerlerinden farklı olurdu. Hizmetçiler, korku ve şokla dolu olmalarına rağmen, başlarını kaldırıp ona bakmaya engel olamadılar.
꧁꧂ ꧁꧂ ꧁꧂
Beyazlı adam Cui Buqu’yu yanına aldı, ancak acele ile haraket etmedi. Cui Buqu omzunu yaralamıştı ve eski hastalığının ortaya çıkmasıyla, diğerinin hafifce dürttüğünü hissetti.
Çanın sesi uzaktan geldiğinde, her yerde küçük mumlar yanıyordu ve karanlık onlarla aydınlatılmıştı. Gecenin sıcaklığı yavaşça artıyordu ve Cui Buqu yeterince kıyafet giymesine rağmen hala üşüyordu, hapşırmasına engel olamadı.
“Sen Jianghu adamlarından değilsin.” Cui Buqu iki kez öksürdü, sesi kısıktı. İçinde ateşin yükseldiğini hissedebiliyordu, bütün vücudu hassas ve acı doluydu. Bir yatak aramaya ve bir süre uzanmaya ihtiyaç duydu.
Yine de dünya acımasızdı. Onun acınacak haldeki durumu — tanımadığı birini takip etmesi ve onunla oyun oynamasıydı.
Beyazlı adam gülümsedi, “Ben değilsem, sen misin?”
Cui Buqu sanki dediğini duymamış gibi cevapladı, “Bu gece kalabalık için geldin; doğal olarak yeşim içinde geldin. Yine de, Jianghu adamlarından değilsen, gücüne ihtiyacın yok. Seni ilgilendirmiyorlar. Senin gibi biri, dışardan hoş ve nazik; kibirli birisin, kimseye hizmet edecek biri değilsin. Ancak, buraya efendin adına gelmen, sadece arkandaki adamın oldukça güçlü olduğu anlamına gelebilir. Bu nedenle, yeşimi istemenin nedeni muhtemelen onu bu efendine geri götürmek.”
Beyazlı adam “Daha önce zeki insanların kısa hayatları olduğunu söyleyen oldu mu?”
Cui Buqu yumuşak bir şekilde cevap verdi “Bana bu kadar saçmalık söylemene gerek yok. Sadece dört kelime yeter: Normal insanlar dahileri kıskanıyor.”
Beyazlı adam güldü, “Taocu Usta Cui, sen de çok, çok ilginçsin. Keşke sen ve ben bu kadar uygunsuz bir zamanda tanışmasaydık, sanırım seni çay içmeye ve manzarayı izlemeye götürürdüm.”
Cui Buqu “O zaman ne o çayı içebilirim, ne de manzarayı görebilirim.”
Beyazlı adam cevap vermedi ama aniden, “Aç mısın? Bu saatte şehirde yiyecek bir şey var mı? Seni sıcak bir çorba aramaya götüreyim.”
Cui Buqu, “Omzum ağrıyor. Aç değilim.”
Beyazlı adam gülümsedi “Benimle gelmeyi reddedersen, omzun daha da incinir.”
Konuşma şekli en ufak bir öfke olmadan inanılmaz derecede kibardı ama teknikleri tanıştığı herkesten çok daha acımasızdı.
Cui Buqu, “Eğer seninle gelmeyi reddersem, sana başkası eşlik edecektir.”
Beyazlı adam gülümsedi, “Kim?”
“Tabii ki ben.”
Kelimeleri takip ederek, bir adam dışarı çıktı. Uzun boyluydu ve ayak sesleri oradan çok uzakta durdu, sırtı dik ve dümdüzdü.
“Lord Feng, ne kadar çabuk geldiniz. Göktürk’ün bir numaralı dövüşçüsü sizin tarafınızdan bu kadar kolay mı kovalandı?” Beyaz cüppeli adam şaşkınlıkla cevap verdi.
Feng Xiao, “Tabii ki değil. Sevgilimi aldın, nasıl daha hızlı davranmazdım?”
Önceki Bölüm ♡♡♡♡♡ Sonraki Bölüm
