Wen Bai onu o gece eve bırakmıştı. Geç saatlere kadar diğer çalışanlarla dışarıda bir dosya hakkında toplantı yapmışlardı.
Wen Qing biraz yorgundu ve Wen Bai onu eve bırakmayı teklif etmişti. Wen Qing şirkete dönüp arabasını almak için fazla tembeldi bu nedenle Wen Bai’nin arabası ile eve dönmüştü.
Arabadan çıkarken Wen Bai kapısını açtı. Wen Qing gülümsedi ve gitmeden önce kendisinden yarım kafa kadar uzun olan gencin saçlarını karıştırdı.
“Erken yat.” dedi Wen Qing.
“Tamam, sen de.” Wen Bai’nin gözlerinden Wen Qing’in çözemediği bir duygu parlamıştı.
—
Eve geri döndüğünde, Yan Han koltukta oturmuş haberleri seyrediyordu.
Wen Qing kravatını gevşetip yanına oturdu. Yan Han, “Akşam yemeği yedin mi?” Diye sordu.
Wen Qing kafasını salladı, “Yedim.”
Yan Han elini uzattı ve Wen Qing’in omuzuna attı. Kafasını eğip Wen Qing’in boynunu öptü. Boğuk bir şekilde, “Bu aralar çok meşgülsün.” diye mırıldandı.
Wen Qing’in boynu gıdıklanıyordu bu nedenle Yan Han’ın ısıraklarına fazla dayanamadı. Vücudu ürperirken cevap olarak sadece mırıldandı.
Daha sonrasında olanlar ise birbirine alışık iki insanın yaptıklarıyla aynıydı.
İkisi de yorulana kadar durmamışlardı. Yan Han, Wen Qing’in pelteleşmiş vücudunu banyoya taşıdı ve temizlenmesine yardım etti.
“Neden istifa etmiyorsun?”
Wen Qing gözlerini kıstı, “İstemiyorum. Para kazanabilirim.”
Yan Han bir an için durakladı, “Biliyorsun ki, kazandığın azıcık paraya ihtiyacımız yok.”
Wen Qing bir şey demedi. Yan Han sözlerinin Wen Qing’in gururunu biraz incittiğini düşündüğü için, “Küçük miktarlar için kendini yorma.”
Wen Qing cevap olarak belli belirsiz mırıldandı, “Sonra tekrar konuşalım.”
—
Wen Qing ertesi gün uyandığında, gecenin onu tahmin ettiğinden daha da hırpaladığını fark etti. Yürürken kalçası ve bacakları hafif titriyordu.
Ayrıca köprücük kemiğinde kırmızı bir iz vardı. Wen Qing tişörtünün** yakasını yukarı çekti.
Wen Bai ofisine elinde bazı dosyalarla gelmişti. Diğerinin imzalamasını beklerken Wen Bai aniden, “Kız arkadaşın mı var?” diye sordu.
Wen Qing kafasını iki yana salladı, “Hayır, neden?”
Wen Bai boynunu göstererek, “O halde erkek arkadaşın var.” dedi.
Wen Qing kalemini bıraktı ve Wen Bai’ye zoraki bir gülümsemeyle baktı.
Wen Bai’nin gözleri kararmıştı. Wen Qing’in imzalamayı bitirdiği dosyalarla ofisten çıktı.
Wen Qing, Wen Bai giderken arkasından baktı ve gözlerini kıstı.
