Kantine gidip hızlıca yemeğini yedikten sonra Lin Feiran sınıfa döndü. Gece yurda döndüğünde rahat kalmak için ödevini şimdiden bitirmek istiyordu.
Bireysel çalışma sonrası öğrenciler akşam yemeği sipariş etmek için uzun bir mola vereceklerdi. Moladan sonra 8.00’e kadar bireysel çalışma yapacaklardı.
Koltuğuna dönen Lin Feiran matematik kitabını açtı. İki soruyu çözdükten sonra Gu Kaifeng’ın bir yığın kağıtla sınıfa girdiğini gördü. Görünüşe göre bir öğretmen onu koridorda yakalayıp kağıtları teslim etmesini istemişti.
Gu Kaifeng yakışıklı yüzünde herhangi bir ifade olmadan deneme kağıtlarını tek tek dağıttı. Lin Feiran etrafına baktı ve bunun edebiyat öğretmeni tarafından birkaç gün önce verilen deneme ödevi olduğunu gördü.
Lin Feiran dudaklarını büzdü ve ondan sadece bir metre uzakta olan Gu Kaifeng’a endişeyle baktı.
Kağıdı Lin Feiran’in önündeki öğrenciye verdikten sonra Gu Kaifeng’ın görüşü elindeki kağıttaydı. Kağıdın köşesini tutan el durakladı, gözleri en az üç saniye kağıda dikildi. Sonra Gu Kaifeng’ın dudaklarının köşesi hafifçe yukarı kalktı – gülümsemesi bir şekilde alaycı görünüyordu.
Lin Feiran’in kalbi tekrar tekrar çarptı.
Gu Kaifeng gülümsemesini bastırdı ve deneme kağıdını ciddiyetle Lin Feiran’in önüne koydu. Sonra başını çevirdi ve kalan kağıtları diğer öğrencilere verdi.
“…” Lin Feiran önündeki kırmızıyla yazılmış ’15’ notuna ve edebiyat öğretmeninin yorumuna baktı: “Konudan sapılmış.” Bu iki cesur kelime kağıdın arkasına yazılmıştı ve sayfalara nüfus etmişti. İki kulağı da kırmızı oldu.
Kurbağa yavrusu gibi dalgalı el yazısından bahsetmiyordu bile…
Edebiyat denemeleri Lin Feiran’in can sıkıcı noktasıydı ama diğer konularda çok iyiydi. Edebiyatta ezberlemesi gereken kısımları mükemmel bir şekilde ezberleyebiliyordu. Lin Feiran üzerine çalışılması gereken kısımları kavrayabiliyordu ancak küçüklüğünden beri deneme yazma konusunda her zaman kötüydü ve el yazısı her zaman iğrenç görünüyordu. Sekiz yüz küçük kareyi doldurmak derisini soymak gibiydi. Ne zaman yazsa karakter sayısını arttırmak için özenle birçok noktalama işareti kullanırdı. Bu dönem lise ikinci sınıf öğrencisiydi ama denemelerinin hâlâ ilkokul düzeyinde olduğunu söyleyebilirdi.
Gu Kaifeng neden bunu görmek zorundaydı.
Kim Gu Kaifeng’ın bunu bilerek yapmadığına inanırdı ki, en az üç saniye deneme kağıdına bakmıştı!
O sırada asıl suçlu Gu Kaifeng sınıf kapısının sağında bulunan beyaz tahtanın önünde oturuyordu. İfadesiz bir yüzle beyaz tahtaya bir deneme kağıdı yapıştırmak için manyetik pimi kullandı. Gu Kaifeng kaligrafiyi çok güzel yazardı ve edebi yeteneği de olağanüstüydü. Bu nedenle denemeleri genelde öğretmen tarafından beyaz tahtada model denemeler olarak görüntülenirdi, bu açıkça edebiyat öğretmeninin ona yaptırdığı bir şeydi.
Lin Feiran Gu Kaifeng’a tepeden tırnağa baktı, sonra Gu Kaifeng’ın üç saniye boyunca baktığı deneme kağıdını buruşturdu ve sırasına fırlattı. Sonra ayağa kalktı ve kapıya doğru yürüdü. Beyaz tahtanın yanından geçtiğinde, umursamaz gibi davrandı ve omzunu Gu Kaifeng’a çarpmak için kullandı.
Gu Kaifeng ona baktı ve hiçbir şey söylemedi.
Lin Feiran fırsattan istifade ederek kısık bir sesle, “Kapıyı engelliyorsun.” dedi.
Gu Kaifeng kaşlarını kaldırdı; sadece kızmamakla kalmamış, alaycı bir gülümseme sergilemişti. Üç gündür ilk kez Lin Feiran ile konuşuyordu. Açıkça şunları söyledi: “Bugün hava açıktı; gökyüzünde bulut yoktu, kabarık beyaz bulutlar…”
Birinci ve ikinci sırada oturan arkadaşları bunu duyup kıkırdamaya başladılar.
Lin Feiran’in yüzü yeşile döndü: “… Sen!”
Bu pislik!
Gu Kaifeng durdu. Ellerini ceplerine koyup en arkadaki yerine geçmeden önce tahtadaki denemesine hafifçe vurdu.
Lin Feiran bundan nefret ediyordu; sadece odanın karşı tarafına atılmak ve onu ölümüne ısırmak istiyordu.
Lin Feiran bela aramak istemediğini göstermek için kapıdan çıktı, erkekler tuvaletine gitti ve sınıfa dönmek için arkasını döndü. Sondan üçüncü sırada oturuyordu. Gu Kaifeng’ın çaprazındaydı ve aralarında sadece bir koridor vardı. Sandalyesine geri dönerken en arka sırada oturan Gu Kaifeng çenesini hafifçe kaldırdı, ellerini kavuşturdu ve ifadesiz bir yüzle Lin Feiran’e baktı. Uzun bir bacak sanki küstahça sondan üçüncü sıraya koridor boyunca uzanmak istiyormuş gibi uzandı. Bu ayakta Lin Feiran’in uzun zamandır imrendiği ancak elde edemediği sınırlı sayıdaki Nike basketbol ayakkabısı vardı.
Değerli, sınırlı üretim ayakkabılar şöyleydi: paran olsa bile onları her zaman alamazdın. Paran yoksa zaten alamazdın.
Lin Feiran öfkeyle Gu Kaifeng’a baktı. Gu Kaifeng kaşlarını masumca kaldırdı ve Lin Feiran’in bakışlarını takip ederek aşağı baktı. Gözü ayağındaki ayakkabılara takıldı.
Lin Feiran, “…”
Gu Kaifeng kasıtlı olarak ayaklarını sallayarak başarılı bir şekilde Lin Feiran’i kışkırttı. Lin Feiran’in geri çekilen dargın figürüne sevinçle baktı. Lin Feiran heybetli bir şekilde oturdu ve büyük bir gürültüyle sandalyeyi kırdı!
O anda bireysel çalışma zili çaldı. Gu Kaifeng güldü, sınav kağıdını açtı, aşağı baktı ve çalışmaya başladı.
Lin Feiran daha önce üzerinde çalıştığı matematik alıştırma kitabına devam etti. Yüzü oldukça sakin görünüyordu ama içten içe çok telaşlıydı.
Lise öğrencilerinin okulda genellikle okul üniforması giymeleri gerekirdi. Onları farklı gösterecek şey ayakkabılar ve saatlerdi. Lin Feiran’ın pahalı saatler alacak kadar gücü yoktu bu yüzden tek hobisi güzel spor ayakkabılar toplamak için harçlıklarını bitirmekti. Yatılı okula transfer olurken Lin Feiran’in spor ayakkabıları için ayrı bir bavulu vardı. İçinde altı çift pahalı, harika görünümlü ayakkabı vardı.
Lin Feiran’in yeni okul hayatının ilk gününde en sevdiği çifti olan NIKE GALAXY BIG BANG’i giymişti. Kendine güveniyle yeni oda arkadaşını karşılamaya hazırlanmıştı. Önceden hazırladığı “Ayakkabıları eBAY’dan aldım” cümlesini zihninde tekrarladı. Tıpkı geçmişte olduğu gibi karşı taraf fiyatını sorduğunda sakince biraz iddialı bir şekilde şu cümleyi kuracaktı: “Pahalı değil, dokuz binden biraz fazla on bin kadar değil.”
Bu doğru tam olarak böyle — inanılmaz derecede kendini beğenmiş çocuk!
Ayrıca oyunculukta da çok yetenekli!
Lin Feiran spor ayakkabılarını giydi. Gu Kaifeng, Lin Feiran’in spor ayakkabılarına baktığında su odasından yeni dönüyordu.
Çin yurt odalarında öğrencilerin içme suyunu, su odalarından almaları gerekiyormuş.
Kendini beğenmiş sınıf arkadaşı Lin, vücudundaki tüm hücreleri harekete geçirerek hareket etmeye hazırdı!
Ancak Gu Kaifeng’ın ifadesi bir an olsun tereddüt etmedi. Sanki sokakta görebileceği yüz yuanlık sıradan bir spor ayakkabı gibi gözlerini hareket ettirmeden önce sadece bir saniye baktı.
Lin Feiran “…..”
Bu kardeş — GALAXY BIG BANG’i tanımamış olabilir miydi?
Gu Kaifeng su kabını rafa koydu. Odanın köşesinde duran üç raflı büyük ayakkabı dolabını sessizce açtı; o ayakkabı dolabında en az yirmi çifte spor ayakkabı vardı. Lin Feiran, saniyelik baksa da kendisinin sahip olamayacağı sınırlı sayıda üretilen birkaç çift ayakkabıyı görebiliyordu – gülünç derecede pahalıydılar! Bunların arasında şu an giydiği GALAXY BIG BANG de vardı.
Lin Feiran yatakhaneye dün gece geldiğinden dikkatli bakmamıştı. Oda arkadaşının şaşırtıcı bir şekilde kendine özgü ayakkabı dolabı yapabileceğini nereden bilebilirdi? Gerçekten hiçbir şey yapmamasına rağmen ana karakter tarafından tokatlanan kötü adamın hissettiklerini hissetmekten kendisini alamamıştı.
Gu Kaifeng bir an ayakkabı dolabının önünde durdu ve Lin Feiran’ın giydiğinde farklı bir çift ayakkabıyı çıkardı.
Tüm bu zaman boyunca Gu Kaifeng koleksiyonunu hiçbir şekilde göz kamaştırıcı şekilde sergilememişti. Sadece dolabı açıp spor ayakkabıları almış ve giymişti. Bu kadar. Ayrıca Lin Feiran ile de aynı ayakkabıları seçmekten özenle kaçınırdı. Ama yirmiden fazla sınırlı sayıda basketbol ayakkabısının olması Lin Feiran’in küçük kalbini bıçaklamaya yetmişti. Temel olarak hiçbir şey göstermesine gerek bile yoktu.
Gu Kaifeng dikkat etmediğinde, Lin Feiran beş çift ayakkabısını yatağının altına iteledi. Yatağın altından kendini çekerken yanakları kıpkırmızıydı, bu son derece utanç vericiydi.
Daha sonra Lin Feiran, sınıf arkadaşlarından yavaş yavaş Gu Kaifeng’ın başarılarını duymaya başladı. Çoğunlukla onun ne kadar olağanüstü olduğu ve ne kadar içine kapanık bir erkek tanrı olduğu ile ilgiliydi. Bunu duymak kendisine haksızlık ediliyormuş gibi hissetmesine neden oldu. Önceki okulunda sınıf arkadaşları tenefüslerde Lin Feiran hakkında konuşurlardı ama şimdi o ve sınıf arkadaşları başka biri hakkında dedikodu yapıyorlardı. Aradaki boşluk çok büyüktü ve kahramanın halesine kapıldığı gerçeği kalbine yer edindi. Çabucak elden çıkmıştı.
“Ai…” Lin Feiran sorunsuz bir şekilde tamamladığı matematik alıştırma kitabını kapatırken inledi. 《 Lise öğrencisinin seçkin deneme seçimleri 》adlı başka bir kitap çıkardı ve kendini bakmaya zorladı.
Her zaman böyle utanç verici bir şekilde kaybedemezdi, ah!
Saat sekizde akşam bireysel çalışması bitti ve öğrenciler kendi odalarına dönmeliydiler.
Aynı odada yaşayan sınıf arkadaşları genellikle iyi bir ilişkiye sahip olurdu. Yurt odasına yürüyen iki kişi konuşur ve gülüşürdü. Sadece Lin Feiran ve Gu Kaifeng şöyleydi: biri sokağın sol tarafında, diğeri de onları ayıran bir nehir varmış gibi sağ tarafta yürüyordu. Lin Feiran sanki daha uzun görünmek istiyormuş gibi kaldırımın üstünden yürüyordu.
Her iki kişinin hızı başlangıçta benzerdi ancak yürürken Gu Kaifeng’ın adımlarını hızlandırdığını görmüştü. Lin Feiran kaybettiğini hissetti. Sonuç olarak asla kaybetmeyen kişiliğiyle Lin Feiran daha da hızlı yürüdü. Birkaç saniye içinde Gu Kaifeng’ın yanından geçti. Gu Kaifeng sanki bunun eğlenceli olduğunu hissetmiş gibi başını eğdi. Ayrıca Lin Feiran’i geçerek daha hızlı yürüdü. Lin Feiran kırgın bir şekilde daha da hızlı yürüdü.
Aniden, bu bir yarış haline geldi!
Ancak Gu Kaifeng’ın uzun bacakları vardı bu yüzden adımları doğal olarak üstündü. Lin Feiran peşinden koşamayacağını çabucak anladı. Yüzü kızararak yatakhaneye doğru koştu.
Gu Kaifeng Lin Feiran’in hızla uzaklaşan tavşan benzeri figürüne baktı. Alçak sesle eğlenmiş bir şekilde, “Siktir, çıldırmış mı?” dedi.
Gu Kaifeng’ın masa arkadaşı Wang Zhuo tesadüfen yanından geçiyordu ve sordu: “Ne var?”
Gu Kaifeng ve Wang Zhuo’nun arası iyiydi. “Oda arkadaşımın küçük bir aptal olduğunu yeni öğrendim.”
Wang Zhuo, “Neden küçük dedin?” dedi.
小 = küçük, bir sevgi terimi olabilir
Gu Kaifeng 180cm olan Wang Zhuo’ya bakmak için döndü ve şöyle dedi: “Vücudu küçük neden?”
Wang Zhuo alay etti: “Kulağa takma ad gibi geliyor.”
Gu Kaifeng dudak büktü: “Bir takma ad mı? O zaman sana öyle seslensem sorun olur mu?”
Wang Zhuo yüzünü buruşturdu: “Mümkün değil.”
Yurt odasına koşarken Lin Feiran az önceki hareketinin gerçekten aptalca olduğunu fark etti.
Utandığı için, Gu Kaifeng iki dakika içinde döndüğünde Lin Feiran’ın yüzü her zamankinden daha ifadesizdi.
Bu utancı gizlemek için poker yüz kullanmayı deneyelim!
Gu Kaifeng küçük aptalın hareketinden etkilenmedi. Dolaba yasladı ve Lin Feiran’e bakarak esprili bir şekilde sordu: “Ciddi yüzünün nesi var? Az önce kazanmadın mı?”
Lin Feiran: “…..”
»»——☠——« … »——☠——««
