Lin Wei, “yakın” ve ”arkadaş” kelimesi birleştiği anda Cui Buqu’a düşmanca baktı.
Cui Buqu, Lin Wei ile ilgili söylentileri bildiği için, tabii ki neler olduğunu biliyordu. İki kere düşünmeden Feng Xiao’nun elini omzundan uzaklaştırmak istedi, ancak diğerinin elini sıkıca kenetlediğini kim bilebilirdi. Ne yaparsa yapsın, bir santim bile kıpırdatamadı.
Lu Wei’nin bakışları parladı ve gülümsedi, “Feng-er’in yakın arkadaşı olabilmek için Lord Cui’nin kesinlikle övgüye değer yeteneklere sahip biri olduğu gerektiğine inanıyorum. Lord Cui’ninBolingCui Klanından mı yoksa QingheCui Klanından mı olduğunu sorabilir miyim acaba?”
Cui Buqu ona boş boş baktı, “Hiçbiri. Ben önde gelen klanlardan olmayan sıradan bir insanım.”
Bu şekilde ne kadar çok konuştuysa, Lu Wei niyetini o kadar belirleyemedi.
Cui Buqu’un ayak sesleri zayıf ve hafifti; yüzü solgun ve soğuk görünüyordu, gözleri tükenmişti. Dövüş sanatları eğitimi almadığı gözlerinden bile belliydi. Bunun yerine hasta gibi görünüyordu. Onun gibi birinin Feng-er gibi birinin ilgisini nasıl çektiği şaşırtıcıydı.
Birkaç yıl önce, Lu Wei, Feng-er ile tanıştığında, Feng-er’in bu konuda daha hafif katı olma isteğine sahipti; bazı sıkıntılardan kaçınmayı başarmıştı.
O sırada sanki Feng-er cennetten inmişti ve gözlerinin kamaşmasına neden olmuştu. O andan sonra, başka kimseyi daha çekici bulamamıştı. Ancak Feng-er onunla aynı şekilde ilgilenmiyordu; ayrıca, dövüş sanatları yetenekleri benzersizdi, bu yüzden Lu Wei kendini ona zorlamak istese bile, bir fırsata sahip olamazdı. Bununla düzgün bir şekilde başa çıkamazsa, kendini kurtaramayabilirdi. Bu yüzden yapabileceği tek şey, onun bunu fark edebileceğini umarak, Feng-er için elinden geleni yaparken duygularını ve arzularını dizginlemekti, fakat Feng-er tahmin edilemez biriydi ve Lu Wei onun kimliğini çok az biliyordu. Onu aramak istese bile nereye bakacağını bilmiyordu. Yani onu böyle bir yerde görebilmek tatmin edici bir sürprizdi.
Lu Wei kendini yakışıklı ve centilmen biri olarak görüyordu, ancak Feng-er’in gözünde Cui Buqu gibi hasta bir insanla kıyaslanamayacağını düşünmek elbette üzücüydü.
Bir şey söylemek istedi ama Feng Xiao ona bu fırsatı vermedi. Cui Buqu’u içeri getirmeden önce, sadece gülümsedi ve “Devam edelim” dedi.
Cui Buqu sürüklendi ve koridora çekildi. Dıştan bakıldığında Feng Xiao çok samimi ve nazik görünüyordu, ama gerçekte ona isyan etme şansı vermezdi.
Linlang Loncasının Müzayede Salonu, veranda şeklinde ve iki kattan oluşuyordu. Merkezde müzayedenin yapılacağı yer vardı ve çevresinde teklif sahipleri için masa ve sandalyeler duruyordu. İkinci kattan aşağıya bakarak merkezde olan her şeyi görebiliyordu. Feng Xiao ve Cui Buqu’un koltukları ikinci katın güneyinde yer alıyordu. Sabah, birkaç çin mantısı ve çay servisi vardı. Çalışanlar da her zamanki gibi bağırıp konuşmuyorlardı. Yürüdüklerinde bile ayak sesleri sessizdi. Onları takip ederek, konuklar da yumuşak bir şekilde konuşur olmuşlardı. Lavta müzik aletinin melodisi salonu doldurarak yatıştırıcı bir kafiye yaratıyordu. Linlang Loncası’nın işlerini yürüteceği alışılmış bir yol gibi görünmüyordu, sanki bir bara girmiş gibiydiler.
Cui Buqu gözleriyle üstün körü etrafı taradı. Birinci katta oturanların en fazla tipik işadamları ve Boksörler olduklarını, ikinci katta ise ya İmparatorun akrabaları ya da İmparatorluk Mahkemesi memurlarının oğullarının olduğunu fark etti. İkinci kattan birinci kata kadar olan sessizliğe kıyasla, ikincisi çok daha sertti. Linlang Loncasının salonu iki katı ayırmasının sebebi, gereksiz sıkıntılardan kaçınmaya çalışmalarıydı.
Tam merdivenlerden yukarı çıkıp dönüş yaptıklarında, ekranın arkasına girip Lin Wei’nin görüş alanından tamamen çıktıklarında, Feng Xiao neredeyse bir anda elini serbest bıraktı ve sanki korkuyormuş gibi Cui Buqu’u yana itti. bir süre daha ona dokunmaya devam ederse, üzerine bir tür toz konacaktı.
Cui Buqu: ……
O, ifadesizce oturmadan önce Feng Xiao’ya kitabında sessizce bir başka işaret verdi.
Feng Xiao hiçbir şey hissetmiyormuş gibi davrandı, gülerek, “Görünüşüne bakılırsa, Lin Wei’nin tuhaf alışkanlıklarını bildiğine bahse girerim?”
Cui Buqu memnun değildi, “Onu aptal yerine koymak için beni kullanmanın nedeni bu mu? Anlaşmamız bu tür bir düzenlemeyi içeriyor mu?”
Feng Xiao masum bir ifadeye sahipmiş gibi durdu, “Ne olursa olsun, sizi bugün ender bir manzaraya tanıklık etmek için buraya getirdim, tazminat olarak, biraz fedakarlık yapmak size zarar vermeyecek. Benim huzurumda sana hiçbir şey yapamayacak. “
Cui Buqu sessizce yanıt verdi, “Lin Wei saçma biri olmasına rağmen aptal biri değil. Beni bahane olarak kullanmak, Pei Jingzhe daha inandırıcı olmaz mıydı?”
Sessizce çayını içen Pei Jingzhe aniden öksürdü.
Feng Xiao güldü, “İmkansız. O senin kadar yakışıklı değil. “
Sesi kesilirken Lin Wei’nin gölgesi ekranın arkasından ortaya çıktı.
“Aşağıdaki zemin ne kadar gürültülü, bir an sessizliğe ulaşılamaz hale getiriyor. Feng-er Lang(*1) senin için buraya gelmemin bir sakıncası yoktur umarım?”
(*1) Feng-erLang: Feng Xiao’yu samimi ve neredeyse flört etmeye çalışır gibi çağırmanın bir yolu.
Feng Xiao ile Cui Buqu arasında yalnızca bir adım mesafe vardı, ama Lin Wei’nin sesi duyulduğu anda Feng Xiao, ışık hızında Cui Buqu’un bileğini kavradı, vücudunun üst yarısı ona doğru eğildi ve bir ses tonuyla konuştu. çok samimi bir sesle, “QuQu, burnunda toz var. Gel de bunu senin için silmeme izin ver. “
Cui Buqu: ……
Lin Wei, yanacakmış gibi duran bir bakışla Cui Buqu’a baktı. Cui Buqu, hiç şüphesiz bakışlarındeki öldürme niyetini yakaladı, ancak diğeri, sanki sıra dışı hiçbir şey olmamış gibi hızla bakışlarını geri çekti.
Jianghu vilayetinde, Yandang Malikanesi sadece orta sınıf bir aile olmasına rağmen, Lin Leng’in açık kişiliği nedeniyle, herkes ona hoşgörü gösterir ve Lu Wei ile sohbet ederken ona yüz verirdi. Ancak, Feng Xiao’ya geldiğinde, bu pratik olarak işe yaramazdı.
”Özür dilerim, masamda yer kalmamış olmasından korkuyorum” Feng Xiao gülümsedi ama reddi açık ve netti.
Lin Wei kıpırdamayı reddetti. Sanki bir şey söylemek istiyormuş gibi görünüyordu ama Pei Jingzhe hemen sözünü kesti, “Genç Efendi Lin, bu taraftan.”
“O zaman daha sonra görüşürüz belki.” Lin Wei sadece gitti.
Feng Xiao’un gülüşünde hançer vardı.
Lin Wei’ye yüz vermedi, ama Lin Wei hoşnutsuzluğunu bile göstermemişti. Lin Wei’ye göre Feng Xiao, gizemli, büyük ve dünyevi bir figür gibiydi. Adını veya geçmişini bulamamıştı. Takip edilemeyen bir gölge gibi gelir ve giderdi. Tek başına bu özellik ile Lin Wei’yi bayıltmaya yeterliydi; aksi takdirde bu ana kadar onu unutamayacaktı.
Gitmeden önce Lin Wei Cui Buqu’a tekrar bakmaktan kendini alamadı. Diğerinin eli hala Feng Xiao tarafından tutuluydu; kaşları düşüktü. Ne düşündüğünü söylemek zordu.
Cui Buqu’un Feng Xiao için sadece geçici bir oyun olduğunu düşünüyormuş gibi hafif bir gülümseme sundu; kollarını çevirdi.
Feng Xiao’nun parmakları onun bileğini bıraktıktan sonra, Cui Buqu daha önce gösterdiği hoşnutsuzluğu göstermedi, aslında derin düşüncelere dalmıştı. Feng Xiao’nun Jiejian Bürosu’nun İkinci Komutanı olduğu pozisyonuyla, Feng Xiao’nun Lin Wei’nin duyguları konusunda bu kadar endişelenmesine gerek yoktu. Cui Buqu’u savunma mekanizması olarak kullanmak yararsızdı. Lin Wei’in onu bezdirmeye devam etmesine rağmen, Feng Xiao, Lin Wei ile bağlarını kesmeye hiç niyeti yokmuş gibi görünüyordu. Bu eylem tek başına kendi sebebini hak ediyordu.
“Ne düşünüyorsun? Endişelerinizi gidermene yardım etmemi ister misin?” Feng Xiao’nun sesi kulaklarında çınladı.
Cui Buqu bir olasılık düşündü, “Jiejian Bürosu Lin Wei’yi gizlice mi araştırıyor?”
Feng Xiao şaşkınlıkla gözlerini kırpıştırdı, “Sana bunu düşündüren nedir?”
Cui Buqu yanıt vermedi, onun yerine düşündü: Lin Wei, Khotan büyükelçisinin davasıyla alakalı olabilir mi? Hayır, bu kesinlikle doğru değil. Yandang Malikanesi, düzenli günlerde Altı El Zanaatları Şehri’nden bin mil uzaktaydı; Khotan krallığının da Linlang Loncası ile pek bir ilgisi yoktu. Lin Wei’nin buraya gelmesinin nedeni kesinlikle kalabalıktı. Diğer yandan, Lin ailesinin sattığı şeyler arasında ‘Gökyüzü Battaniyesi’ adı verilen bir ipek türü vardı. Güneyde üretilmiş ve gün ışığı renklerine sahipti. Bu ipek cama benzer ve müşterileri tarafından iyi karşılanırdı. Kısa bir zamanda haraç haline gelmişti. Lin ailesi her yıl ipeği saraya verirdi. Söylentiye göre, bu gerçek sayesinde Veliaht Prens’ine yaklaşmak istedikleri söylenir.
Feng Xiao, ona istediğini düşünmesine izin verdi ama aceleyle, “QuQu, senin yeteneklerine sahip bir adamın Zuoyue Bürosu’nda küçük bir hiç kimse olması büyük bir israf. İsterseniz, Jiejian Bürosunda şu anda üç Komutan var; Bir öneride bulunup sizi evin dördüncü Komutanı yapabilirim.”
Yandan, Pei Jingzhe gözlerini fal taşı gibi açtı. Sanki bir şey söylemek istiyordu ama bunu yapmaktan kaçınmıştı.
Jiejian Bürosu altı bakanlığı bile aşan bir güce sahipti; Ayrıca Feng Xiao, İmparatorluk Mahkemesi’nin onayına gerek duymadan karar alma ayrıcalığına da sahipti. Cui Buqu, büyük ihtimalle Zuoyue Bürosu’nun bir üyesi olmasına rağmen, şu an itibariyle, hala emin değildiler. Efendisinin Jiejian Bürosu’nun dördüncü Komutanlığını böyle teklif etmesi nasıl şaşırtıcı olamazdı? Pei Jingzhe, bir an için Feng Xiao’nun gerçekten yeteneklerinden dolayı işe aldığını düşünüyordu ya da sadece Cui Buqu’u test ediyordu.
CuiBuqu ifadesizdi, başını kaldırdı, “Zuoyue Bürosu? Neden bahsettiğinizi anlamıyorum? “
Feng Xiao elini tuttu, “Vücudun kırılgan. Şehrin etrafında böyle koşmak, bir sonraki hamlelerinizi planlamak ve yine de kimsenin umursamıyor olması sizin için zor olmalı. Sana acımıştım. Jiejian Bürosu’nun senin zekana ve keskinliğine sahip birine ihtiyacı var. Yalnızca başını sallarsan, Zuoyue Bürosu ile kendim ilgilenirim ve transferini garanti ederim. Ne dersin?”
Cui Buqu’a çok ciddi bir bakış attı, gülümsemesinin her yerinde samimiyet vardı. Sanki ölü ağaçlar çiçek açarsa ve çakıl taşları görürse ağlayacaktı.
Cui Buqu, yalnızca yakışıklı bir yüz kullanarak bu kadar inandırıcı bir şekilde yalan söyleyebilen biriyle ilk kez karşılaşmıştı. Birinin düşündüğü her şeyi bir kenara bırakıp bayıltmak için yeterliydi. Cui Buqu baştan çıkarılmamış olsa da, önündeki güzel manzaraya hayran kalmaması imkansızdı.
”Lord Feng, sözleriniz oldukça ikna edici olsa da, neden bahsettiğinizden emin değilim. Ben sadece bir Taoist olmakla ilgileniyorum. Bunlar bittikten sonra, sözünü tutman ve gitmeme izin vermen için yalvarıyorum.”
Baştan çıkarmanın başarısız olduğunu gören Feng Xiao, gülümsedi ve elini serbest bırakarak geriye yaslanıp normal duruşuna geri döndü.
”Ne zaman gitmene izin vereceğime söz verdim? O zaman sadece bunu düşünmeye istekli olduğumu söyledim, ama beni ikna edip edememen performansına bağlı.”
Feng Xiao’un şakacı, aşağılık görünüşü bile çok çekici olsa da,Cui Buqu kafasının içinde ona aşağılık olduğunu söylemekten kendini alamadı.
İkisi şakalaşırken, koridorlarda net bir ses çaldı. Genç bir adam salonun ortasına yürüdü ve zili çaldı.
Orada bulunan herkes bakışlarını aniden ona çevirdi.
Asıl gösteri başlamak üzereydi.
₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪
Çevirmen: Eve
Edit:Littleowlsekai
Önceki Bölüm ♡♡♡♡♡ Sonraki Bölüm
