1- Ben Bir Hayaletim
– Bölüm 1 –Ben bir hayaletim
1.
Ben bir hayaletim.
Ölmemin üzerinden sadece birkaç saat geçmişti.
Aslında, bu gerçeği kabul etmekle iyi bir iş çıkardım. Ama Naihe köprüsünden o pislik Su Yu’yu bulmak için öfkeyle döndüğümde… bedenimden geçmiş, kapıyı bir anahtarla açmış ve içeri girmişti.
*Naihe köprüsü Unutkanlık Nehri’ni kaplar. Sonunda Meng Po, unutkanlık çorbasını ruhlara teslim eder ve onların her şeyi unutmasına ve reenkarnasyona hazırlanmasına neden olur.
Bir an donup kalmıştım.
Siktir!
Haberleri duyduğumu ve Meng Po’nun çorbasını öfkeyle fırlattığımı ve arkamdaki herkesi korkuttuğumu hayal edin, şimdi sadece çok moralim bozuk.
….Bu orospu çocuğu beni göremiyorsa, neden geri dönme zahmetine girdim?
”
2.
Oh tabii, önce kendimi tanıtayım mı?
3.
Adım… Neyse bunu boşverelim. Ne olduğu fark etmez. Ben yepyeni bir hayaletim. Öldüğümde sadece 26 yaşındaydım. Ölümüm melodramatik bir olayın sonucu değildi. Bu bir hastalıktı, görünüşte önemsiz ama tedavi edilemez bir hastalıktı.
Naihe köprüsünün yanında birkaç saattir bekliyordum ve sonunda sıra bana gelmişti. Arkamdaki küçük şeytan* bana bir şey söylediğinde kaseyi Meng Po’dan yeni almıştım. O kadar sinirliydim ki Büyükanne Meng’in kahrolası çorbasını çöpe attım ve intikam duygusuyla arkamı döndüm.
*İmp-küçük şeytan- Tam olarak şeytan ve kötü ruh değil, yaramaz çocuk.*
Su Yu evleniyordu.
Tougi günümde.
*Bir kişinin ölümünden sonraki 7. gün.*
4.
Su Yu ile oldukça karmaşık bir ilişkimiz vardı.
Basitçe söylemek gerekirse, o benim lisede son sınıf üstümdü . Dürüst olmak gerekirse, o benim ilk aşkımdı.
Daha açık olmak gerekirse, bu baştan çıkarıcı köpek benim eski erkek arkadaşım.
Başka bir diyişle sex arkadaşıydık. Yani, bir Sugar Daddy olarak ona oldukça cömert davranmıştım. İlk açılan ve sesli söyleyen bendim. O köpek kaşlarını kaldırmış ve memnuniyetle kabul etmişti.
**Sugar Daddy- arkadaşlık ettiği genç kadına\adama bol para ve hediye veren yaşlı ve zengin adam**
Daha da yakından, hayatımın son günlerinde bana eşlik eden kişiydi.
Aslında, bu son arkadaşlığa dayanarak onu bulmak için geri dönmemeliydim. Evlenip evlenmemesinin benimle bir ilgisi olmadığını da anlıyordum.
Ama öfkeliydim. O kadar öfkeliydim ki var olmayan ciğerlerim patlamak üzereydi.
Ama neden?
Bu çözemediğim bir soruydu.
5.
Naihe köprüsünden döndüğümden beri bunu düşünüyorum. Bunun, dürüstlük ve adalet hayaleti olduğum için olduğuna inanıyorum. O, o kıza layık değil.
Ne de olsa, yemeklerini paylaşmıştı ve son birkaç yıldır benimle yaşıyordu. Onunla evlilik konusunu hiç açmamıştı bile. Nasıl bu kadar kötü bir koca olabilirdi?!
Bu çok fazla. Bu yüzden üzgünüm.
Öyle olmak zorunda.
6.
Su Yun çoktan eve girmişti. Etrafa bakındım ama Huang Quan’dan hiç iz yoktu. Acele ettiğimden çok sinirliydim ve yolu kaybetmiştim. Geri dönemezdim o yüzden köpeği eve kadar takip etmiştim.
** Huang Quan- Sarı Kaynaklar; Çin mitolojisinin yeraltı dünyası; Hades veya Cehennemin eşdeğeri**.
Burası benim evimdi. Su Yu’n sonradan taşınmıştı ve uzun süredir burada yaşıyordu.
O köpeğe ölmeden önce söylemiştim: Bu evi sana bırakacağım. Sonuçta uzun süredir burada yaşıyorsun. Çeyiz olarak sana bırakacağım.
Köpek zoraki olarak neşeli bir kahkaha attı: Uzun süredir seninla yaşadığımdan şimdi birilerini nasıl içeri alabilirim?
O sırada toz ilacımı karıştırıyordu. İlacın adını hatırlamıyordum tek hatırladığım acı olduğuydu.
Dolabın kapağını açtı ve meyve suyuyla karıştırdı, sonra ince, beyaz parmaklarıyla bardağı salladı ve yana uzattı: Bugün elma aromalı.
O tablo hala gözümün önündeydi. Gerçekten endişeli görünüyordu.
Ve şimdi verandada kontrolsüzce sallanıyor, değişmeyen eve bakıyordum.
——Kahretsin, bu köpeğin touqi’mde evleneceğini bilseydim, bu evi ona bırakmaktansa yakar ve içinde yaşardım.
* Bir hayaletin yakılan sunuları aldığına inanılıyor. Para vs yakılır diğer dünyada fakir kalmasın diye*
7.
Su Yu eve girdikten sonra saatine baktı. Beşe on dakika vardı.
Sonra içeri girdi ve ben bölgeyi koruyan, evin her köşesine koşan ve her köşeyi keskin bir şekilde koklayan süper bir Terrier gibiydim.
* Terrier-köpek cinsi*
Masada hala resmimiz duruyordu. Bu iyiydi. Nişanlısı ile değiştirmemişti.
Çok sevdiğim Xiaobai modelim hala zarafetle duvarın yanında duruyordu. Çok iyi, kızı korkutup kaçırmaktan korkmuyordu.
**Xiaobai- Kelimenin tam anlamıyla “Küçük Beyaz” anlamına gelir. Aynı zamanda “güzel çocuk” anlamına da gelir. Ne olduğunu bulmak için okumaya devam edin.**
Ev hala sevdiğim siyah, beyaz be gri tonlarındaydı. Harika. Duvarlara çifte mutluluk koymamıştı.
*Çifte mutluluk- Bu karakterler düğünlerde duvarlara yapıştırılır.*
Bekle bir dakika.
Daha önce masanın üzerine koyduğum kalemi neden yerinden oynatmamış?
Huh?
Uzun zaman önce açtığım patates cipsi torbasını neden atmamış?
8.
Gittiğimden beri değişmeyen odaya bakınca kafam karıştı.
Ve sonra aniden ve tamamen gerçeğe uyandım.
Su Yu’nun ailesinin hali vakti yerinde ve daha önce iyi bir şirkette çalışıyordu. Evimi düğün evi olarak kullanmasına gerek yoktu. Yer değiştirmeyen eşyalarıma gelince, belki de temizlerken onlarla ilgilenmediler.
Rahatlamıştım ama aynı zamanda biraz boş hissediyordum. Bir hayalet olarak, fazlasıyla depresif ve karamsardım. Bu yüzden dikkatimi başka yöne çekmeye çalışarak odanın etrafına baktım. Arkamı döndüğümde masanın üzerinde bir fotoğrafımız vardı.
Fotoğraf lise son sınıfta çekilmişti. İlk defa sıkıcı bir basketbol maçı izlemek için okulu asmıştık. Fotoğrafta aptal gibi gülümsüyordum. Su Yu’nun yüzü dondan donmuş gibi ifadesizdi.
Ama şunu söylemeliyim ki bu tip erkekler kadınlar arasında çok popülerdi. Liseden beri ona aşk mektupları ve hediyeler göndermeyi hiç bırakmamışlardı.
Fotoğraftaki iki kişi birbirine yakın duruyorlardı, soğuk yüzlü adam neşeli gülümsemeye sahip olan tarafından kucaklanıyordu. Sanki hiç ayrılmazlarmış gibi samimi görünüyorlardı.
Fotoğraftaki iki kişinin aynı anda aynı odada olduğunu ancak dünyanın en derin boşluğu olan ölüm kalım tarafından ayrıldığını kim tahmin edebilirdi?
Son nefesimi verdiğim andan beri kaderime çok razıydım ama bu noktada biraz üzülmeden edememiştim.
9.
Su Yu’nun telefonunun alarmı saat tam onda çalmıştı.
Tanıdık zili duyduğumda, açık mutfağa bilinçaltı bir bakış attım. Su Yu çoktan orada duruyordu.
Her zamanki gibi dolabı açtı ve adını tek nefeste söyleyemediğim ilacı çıkardı. Ilık suda eritti ve ardından dolaptan meyve suyunu alıp bire bir oranında karıştırdı. İnce, çekici parmakları bardağı salladı ve yana doğru uzattı.
Pekala, bugün Çarşambaydı, yani çilek aromalı olmalı.
Mutlu bir şekilde almaya gittim ama elim Su Yu’nun elinden geçti. Sis gibiydim ve hiçbir şeye dokunamıyordum.
Şaşkına dönmüştüm.
Su Yu sessiz kaldı. Her zamanki gibi “Yavaş iç” dedi ve bardağı sık sık huzursuzca oturduğum yere koydu.
Onun bana benzediğini varsaydım. Bu sadece bir alışkanlıktı ve kendini utandırmasını bekledim. Ancak iki dakika sonra bardağı tekrar aldı ve şöyle dedi: Hepsini içmene şaşmamalı. Çilek aromalı.
Tıpkı sayısız kez söylediği gibi.
İlacı daha sonra lavaboya döktü.
Yine şaşırmıştım.
Siktir.
Ölmemiş miydim? Kalbim neden bu kadar acıyordu?
Ve sınıf arkadaşım, bir kutu ithal ilacın on binlere mal olduğunu biliyor musun?
10.
Unut gitsin. İlaç pahalı olmasına rağmen, Su Yu’nun kendi başına içebileceği gibi değildi. İsterse döksün.
Sadece günün sonunda onunla bir arkadaşlığım vardı. Şimdi bu sınıf arkadaşımın akıl sağlığı konusunda endişeliydim.
Ölmeden önce ona ben öldüğümde ne yapacağını sordum.
O zaman endişeliydim çünkü biraz vicdanım kalmıştı. Benim için sugar baby olmaya alışsa ve ben öldükten sonra geçimini sağlayamazsa ne yapardı? İyi bir genç adamı mahvetmez miydim?
* sugar baby- parayı yiyen kız ve ya erkek*
Su Yu o sırada bir oyunla meşguldü. Sorumu duyunca başını kaldırdı ve ciddi bir şekilde düşünmüştü. Başka bir Sugar daddy bulacağını söylemişti.
İçtimden dövünüyordum: Ah hayır, onu mahvettim.
Ama Su Yu’nun göründüğü kadar parlak olduğunu düşünmüyordum. Okul sertifikaları, üniversite sertifikaları ve ödülleri bir araya geldiğinde insanları öldürme potansiyeline sahipti. Böyle parlak bir zekaya sahip biri, tüm servetiyle ve kısa bir ömürle kendisine destek olmak isteyen benim gibi çok fazla altın sahibi olmadığını anlamalıydı.
Daha sonra eski patronunun onunka konuştuğunu duydum. Sanki işine geri dönmesini istiyor gibiydi. Terfisi ve maaş artışı hakkında oldukça çok konuşuyordu.
Su Yu o sırada balkonda sigara içiyordu. Dumanla kaplıydı ve içinde büyük bir ölümsüzmüş gibi duruyordu. Boğuk sesi, boğucu yaz ortası esintisi ile geldi: Şu anda bunu düşünmek istemiyorum. Bunu sonra tartışalım.
“Şu anda” sözlerini duyar duymaz belli edeceğini biliyordum. Bu yüzden ona soru sormadım.
Ancak, düğün ve balayından sonra işe dönmeye niyetli görünüyordu.
Patronun teklif ettiği evlilik iznini reddetecek kadar aptal mıydı?!
11.
Onun sakin sırtına bakarken bir an düşündüm.
“Tatlı” ilişkimize başladığımızda uzun yıllar ayrılmıştık. “Nitelikli bir eski karşı tarafın adres defterinde ölür” ilkesinden yola çıkarak, aradan geçen yıllarda ikimiz de sanki hayatımızda hiç var olmamış gibi birbirimizle iletişime geçmemiştik.
Onu tekrar bulmak biraz utanç vericiydi. Belli bir yaşta ikiyüzlü bir adamdım. Göğsüne kötü “bakım” sözleşmesini vurdum, kaşlarımı kaldırdım ve çok havalı ve yakışıklı görünerek kibirli bir şekilde “kalbine değil böbreklerine ihtiyacım var” dedim.
**kalbine değil böbreklerine ihtiyacım var- Böbrekler cinsel dürtü ile ilişkilidir. “Ben senin vücudunu istiyorum, aşkını değil” diyor.**
Teşhisimi okuduğu için beni görmezden gelmişti.
Belirgin eklemlere sahip ince ve uzun parmaklar titriyordu.
O güldüm. Yirmili yaşlarındaki insanlar nasıl Parkinson hastalığına yakalanabilirdi?
Sessizce “sus” demeden önce başını uzun süre kaldırmadı.
Biraz vahşiydi.
Ayrıldığımızda o kadar vahşi değildi.
Tüh, sugar daddy’sine böyle mi hitap ediyordu?
Su Yu daha sonra bir kazan-kazan durumu olan kalitesiz anlaşmayı kabul etti. Yıllar boyunca çok para biriktirmemiştim, ama biraz vardı. Şehir merkezinde onun için önümüzdeki iki yıl için yıllık maaşını karşılayacak bir evim vardı.
O zamanlar özellikle iki kopya yapmak için fotokopi dükkanına gitmiştim. Hiçbir şeyi es geçmedim.
Su Yu her zamanki gibi buz gibiydi.
Su Yu bazen sert bir adam olabilirdi, ancak genel olarak sözünü bozmazdı.
Duygularımızın bir rol oynamasına izin vermemeye karar vermiştik. Karaciğere, dalağa, akciğere ve böbreğe girebiliriz ama kalbe giremezdik.
Bu yüzden öldüğümde ayrılmak beni oldukça rahatlatmıştı.
Ama şimdi kendime güvenmek için biraz erken olduğunu düşünüyordum.
Evleniyor ve hala bana ilaç veriyor. Benden tamamen kurtulması zor mu?
Chongxi böyle mi çalışıyor?
** Chongxi– Düğün gibi neşeli etkinliklerin düzenlenmesinin, kötü talihi uzaklaştırdığına ve ailedeki kritik hastaları iyileştirmeye yardımcı olduğuna inanılan batıl bir gelenek.**
12.
Su Yu ilacı temizlemeyi bitirdikten sonra oyun oynamaya devam etti. Evde başka birinin olduğundan tamamen habersizdi.
Oh, hayır, hayalet.
Oyun oynamayı bilmediğim için bilgisayarın başına geçemedim. Normalde, şu anda kanepede felçli bir şekilde tabletimde drama izliyor ve roman okuyor olmalıydım. Ama şu anda hiçbir şeye dokunamadığım için odanın içinde amaçsızca sallanabiliyorum. Bir süre sallanıp sıkıldıktan sonra oturma odasına koştum, Xiaobai’nin bana iri gözlerle baktığını gördüm.
Xiaobai, 180 cm boyunda duran, uzun ve güçlü ama zayıf bir iskelet gibi biriydi. Erkek bir modeldi ve benim hazinemdi.
Ben sapık değildim, doktordum.
Bir doktorun kendini kurtaramaması ironik değil mi?
Aslında tıp okumuş olmam ve ölüm konusunda çoğu insandan daha açık olmam iyi bir şey. Örneğin, hocamdan teşhisi aldığımda ellerim Su Yu’nun yaptığı gibi titrememişti.
Bu kadar genç yaşta Parkinson hastalığı. Tüh, o benden daha iyi değil.
Uzanıp iskeletin elmacık kemiklerini dürttüm: “Sonunda senden daha uzunum Xiaobai. Artık istediğim kadar uzun olabilirim. Şekil değiştirme yeteneğim var!”
Xiaobai beni görmezden geldi.
Tekrar dürttüm: “Her neyse, Xiaoye kadar yakışıklı değil.”
** Xiaoye- Genç efendi. Kendine hitap ediyor.**
“Zafer–!”
Kadının sesi gök gürültüsü gibiydi ve beni korkudan titretti.
Su Yu, bu köpek, oyunu kazanmış ve kulaklığı çıkarmıştı!
Bildiğim bir sonraki şey, tüm vücudum batıyordu, insan olduğumdan daha ağırdı. Boynuma bir şey bağlıydı. Kendimi süpermarkette asılı bir et parçası gibi hissettim.
Görüş açısı çarpıcı bir şekilde değişti ve görebildiğim şeyin yönünü değiştirdi.
Tepki vermeden önce yarım dakika afalladım.
—Ben bu iskelete aşığım!
————————
—————
———
❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀
Ana Sayfa ♡♡♡♡♡ Sonraki Bölüm
