Muted Bölüm 18: Mu Ran Devam 01
Yi Tian, çağrıyı aldığında bir toplantıdaydı.
Bu süre zarfında Wu ailesinin rüşvet skandalı patlak vermişti. Hatta Wu ailesinin arkasındaki güçler bile açığa çıkmıştı. Üst düzey yetkililerin ve özel şirketlerin birbirleriyle gizli anlaşma yapmaları nadir bir olay değildi. Açıkça söylemek gerekirse, her gün kendini halkın memuru ilan eden kişiler gerçekten temiz miydi? Birkaç insanı aşağı çektiklerinde sahne ışıklarını bekliyorlardı. Bu sorun değildi sonuçta herkes istikrar için mücadele ediyordu. Şu anda, Wu ailesi büyük bir sızıntı ile karşı karşıyaydı. Büyük projelerini ellerine almak için kullandıkları rüşvet, medya tarafından öğrenilmişti. Bu toplum adına bir kargaşaya sebep olmuştu. Wu ailesinin en tepesindeki kişi de farklı değildi, bu yüzden kabini terk etmek ve onu temiz tutmak zorunda kaldı.
Birçok kişi duvara toslamıştı. Ölümcül bir rakip olan Yi ailesi doğal olarak bu fırsatı kaçıramazdı. Genç jenerasyon açıkça tezgah ateşinde, bu kez Wu ailesini kökten düşürmemiş, tamamen yakmamıştı. Açıkça Yi ailesi durmayacaktı.
Yi Tian, şirketteki insanlarla üç gün boyunca toplantı yapmıştı, bu süreçte 6 saatten daha az uyumuştu.
Toplantıda telefona cevap vermedi, ancak numarayı gördüğü anda toplantının duraklatıldığını belirten bir rapor yazan kişiye karşı bir hareket yaptı ve konferans salonundan çıktı.
“Sorun nedir?” Yi Tian kaşlarını çattı ve Shen Sheng’e sordu.
“Yi Shao, bizden gözetlememizi istediğiniz kişi…” dedi adam. Ardından fısıldamadan önce uzun süre duraksadı “…müdahele için hastanede.”
Yi Tian dondu. Cep telefonunu tutan eli sıkılaştı. “Nerede?” Son kelimeyi soğuk bir sesle sordu. Yi Tian telefonu kapattı ve derin bir nefes aldı. Duygularını kontrol altına aldıktan sonra geri döndü ve toplantıyı bitirerek hastaneye geçti. Kalabalık arkasından birbirlerine bakıyordu. Olay, patronun yüzünün çok tuhaf olmasıydı. Luo Yu telefonu eline aldı ve boş bir şekilde ileriye doğru baktı. Azarlanmasa da patronunun sakin sesi onu daha çok korkutmuştu. Liao Fei’nin yanında, ona nasıl olduğunu sormadan bir sigara uzattı. Luo Yu sigarayı aldı ve burnuna perişan bir şekilde dokundu: “Bence bitirebilirim.” dedi. Liao Fei ona göz devirdi. “Birisi baktığında seni sigara içmeye kim getirdi?”
Luo Yu’nun bazı yakınmaları vardı, adamın göle atlayarak intihar edeceğini kim bilebilirdi ki? Bu adamı bir gün boyunca takip etmişti, ölü olan kişi için çiçek seçmesini izledi daha sonra parkta göl kenarında oturmuştu. Luo Yu çok sıkılmıştı. Önceki görevlerinin daha heyecan verici olduğunu düşünüyordu. Şimdi bir erkeğe, patronunun yatağına tırmanan bir erkeğe ve herkesin aşağı baktığı birini gözetliyordu. Daha sonra sigara almak için beş dakika yerinden ayrılmıştı. Geri döndüğünde adam yerinde değildi. Daha sonra göle atlayan adamı fark etmişti ve düşünmeden arkasından koşmuştu.
“Bu adam iğrenç değil mi? Ya gerçekten ölmüş olsaydı? Yi Shao bunu yapmazdı.” Diye düşündü Luo Yu ve biraz rahatsız edici bir şekilde Liao Fei’ye sordu. Liao Fei ona “kutsama işte” ifadesini verdi. Luo Yu saçlarını bir kuş yuvası gibi dağıttı.
Yi Tian hastaneye gittiklerinde hala müdahale ediyorlardı. Luo Yu yanına koştu ve iç çekerek açıkladı. Yi Tian ifadesiz bir şekilde dinledi ama daha sonrasında Luo Yu’ya sert bir tekme attı. Liao Fei yere düşen Luo Yu’nun önüne geçerek Yi Tian’a engel olmaya çalıştı. “Yi Shao, özür dilerim, bu sefer hata yaptık ama bir daha olmayacak.” Fei’nin söyleyecek pekbir şeyi yoktu ancak her zaman güvenli şeyler yapardı, insanlar da akıllıdır ve daha sonra herhangi bir kaza olmadan birkaç yıl yaşarlar, aşağıdaki insanlar ona teslim edilir. Şimdi olayları kendi ellerine almak için ileri adım attı, ayrıca Luo Yu’ya yardım için yalvardı, Yi Tian ona baktı, sonra döndü ve onu sorumlu tutmadı.
Ameliyathanedeki ışıklar hala yanıyordu. Yi Tian kapının önünde oturdu, çantasından bir sigara aldı ve parmaklarının arasına koydu. Onu takip eden özel asistanı Su Wenyang, sessizce yanında durdu.
“Çok mu ileri gittim?” Yi Tian yukarıya bakmadı, ama Su Wenyang kendine sorduğunu biliyordu.
“Eğer işler iyi gitmezse, cezalandırılmayı hak ederler.” Su Wenyang soğuk bir yüzle ve bir bakışla cevap verdi.
Yi Tian gülümsedi. Su Wenyang her zaman böyle bir karaktere sahipti. Bu konularda asla insan duyguları hakkında konuşmaz ve tartışmaya girmezdi. Aslında, hoş bir cevap duymak istemiyordu.
Dürüst olmak gerekirse, Luo Yu’yu, genellikle Mu Ran’a nasıl davrandığını ve altındaki insanların doğal olarak tutumunu suçlayacak nitelikleri yoktu. İçerideki kişinin şimdi ölmediğinden bahsetmemek gerekirse, kurtarılamazsa bile öfkelenmeyecektir ama sadece önemsiz bir kişidir. Ancak Yi Tian’ın ifadesi kararmıştı, neden bu kadar endişeliydi?
Operasyonun bitmesini ne kadar süredir beklediğini bilmiyordu. Doktor dışarı çıktığında kurtardıklarını söyledi, ancak şu anda uyanmak için çok zayıftı. Yi Tian, ameliyathaneden dışarı çıkarılan kişiye baktı, gözleri kapandı, yüzü solgunlaştı… Nefesi kesilmiş gibi görünüyordu. İleri adım atamadı, sadece bir süre orada durdu, sonra tek kelime etmeden geri döndü. Su Wenyang onu takip etti ve Luo Yu ve Liao Fei’yi geride bırakırken onunla ilgilenmelerini söyledi.
Yi Tian tamamen gittikten sonra Luo Yu nefes aldı, acı veren midesini ovuşturdu ve biraz merakla sordu: “Bu kişi önemli mi, değil mi?” Patron, gerçekten ölmekte olan birini öldürmek için bir süre bekledi. Kurtarmanın zamanı geldi ve bir saniye daha kurtarıldıktan sonra, daha uzun kalmak istemiyor. Luo Yu bunu gerçekten anlayamadığını düşündü.
“Onu önemsememen önemli değil. Patronun söylediği şey bunu nasıl yaptığımızdır. “Liao Fei başını iki yana salladı ve sadece kafasında küçük bir beyin ile doğan bir aptal olan Luo Yu’yu anlayamadı. Sevip sevmediklerini bilmiyorlar gibi, ama içerideki kişinin bugüne kadar yaşayabildiği için, o ve Yi Shao’nun o kadar basit olmadığından emin olabiliriz. Yi Tian kim? Kasten gitmesine izin vermeseydi, kim karışmış olurdu? Onu çok uzun süre, diğerleri söylemiyor, eğer o kişinin ilacı başkasına verilirse, kaç kez öldüğünü bilmiyorum.
Bu dersten sonra, ikisi umursamaya cesaret edemedi ve yatakta kaldığından emin olmak için odaya döndü. Luo Yu gerçekten korkmuştu. Bu adam uyandığında ve öldüğünde, bir binadan veya başka bir şeyden atladığını fark etmezken toplanıp memleketine geri dönebilirdi. Hayır, geri dönmek önemli değil.
Mu Ran uyandığında, Lu Yuzheng yemeğe gidiyordu ve bütün gün Mu Ran’ın peşinde olduğu için bir şey yiyememişti. Gece iyi uyuyamamıştı. Midesi bütün gece guruldamıştı. Sabah, Liao Fei dayanamadı ve ona biraz çörek almak için aşağı indi. Mu Ran uyanıp ona baktığında Luo Yu yağlı çörekleri ağzına atıyordu.
“Hey, uyanmışsın! Rahatsız mısın? Susadın mı? Aç mısın, değil misin?” Liao Fei bir çörek alarak Luo Yu’nun ağzına tıkadı. Yatağa doğru yürüdü ve kendini tanıttı. “Merhaba. Ben Liao Fei, oradaki Luo Yu. Seni daha önce görmüştük. Hatırla, Luo Yu seni kurtardı.”
“Hey, Yi Tian’ı aramak zorunda mıyız?” Mu Ran’ı beklemeden önce Luo Yu aniden homurdandı ve telefonu alıp dışarı çıktı.
Luo Yu ayrıldıktan sonra, Mu Ran bakışlarını Liao Fei’ye çevirdi. Konuşmadı veya başka bir tepki vermedi. Başını geriye attı ve uzun süre tavana baktı. Liao Fei yok sayılmaktan rahatsız olmadı. Yardım etmek için bir bardak su aldı. Mu Ran hala onu görmezden geliyordu ayrıca su gelmedi.
Liao Fei iç çekti ve bardağı başucuna koydu. “Ne zaman içmek istersen…” Luo Yu o anda umutsuzluk içinde yürüdü. Liao Fei’yi görünce, “Kimseyle nasıl iletişim kuramam?” diye mırıldanmaya başladı. “Ah!” Liao Fei ona cevap vermedi sadece doktor çağırmasını istedi. Su Wenyang, sabah ona Yi Tian’ın birkaç günlüğüne yurt dışına çıkacağını söyledi. Kısa süre içinde geri dönmeyecekti. İyileşmesi için hastaneye yatırmalarını söylemişti.
Liao Fei ayrıca Yi ailesinin Wu ailesinin işleri için her türlü aracı kullandığını biliyordu. Kardeşleri şimdi dışarıda koşuyor ve hiçbiri boşta değildi. Tam o sırada Küçük Luo aradı ve ağlayan kurt, gözlerini kapatmadan üç gün boyunca insanlara bakmak için oradaydı. Daha sonra kendisine ve en özgür ve kolay görevleri alan iki kişi olan Luo Yu’ya güçlü duygularını ifade etti. Şikayetler ve şikayetler. Liao Fei acı bir şekilde gülümsedi. En kolay görevi üstlendiler, ama aynı zamanda hata yapmaya en eğilimli olan görevdi.
“Adamın neye bakması gerektiğini anlamıyorum ve patronun Luo Yu ile gitmesine izin ver. Bu çok önemli ve kaynak israfı değil.” Liao Fei genellikle açık konuşurdu. Daha sonra sustu ve patronu takip etti.
“Tamam, sana göz kulak olan kişi. Sadece gelecek hakkında düşün ve ağzını kapalı tut, yakında doktor gelecek. Hiçbir şey söyleme, sadece telefonu kapat.”
“Hey, patron sensiz ah … Ben …” O tarafta Küçük Liu hayalet bir şekilde ağlamaya başladı, Liao Fei onu görmezden geldi, telefonu kapatmaya karar verdi. Doktor Luo Yu da iki malın Liao Fei’nin baş ağrısı olduğunu gördüğünü görünce… Bu grup endişelendiriyordu.
————————————————-
———————————–
—————-
Muted Bölüm 19: Mu Ran Devam 02
Mu Ran’ın yanlış bulduğu ilk şey Luo Yu idi.
Doktor o gün kontrolden sonra endişelencek bir şey olmadığını, sadece dinlenmesi gerektiğini ve zamana ihtiyacı olduğunu söylemişti. Ancak Mu Ran üç gün boyunca tek kelime etmedi ve uyumadı. İştahı da çok kötüydü. İkisi ilk başta çok fazla umursamadı. İkisini gerçekten uyandıran şey Luo Yu’nun nöbetinin dördüncü gecesiydi.
Luo Yu o gün biraz uykuluydu, çünkü bu günlerde yapacakları bir şey yoktu, aynı zamanda çok rahatlamıştı, hala esneme ile kanepede yatıyordu ve bir süre sonra uykuya daldı. Luo Yu uyandığında gece yarısıydı. Yıllarca süren eğitim uyurken bile uyanık olmasını sağlamıştı. Bu yüzden neredeyse çocuk hareket eder etmez gözlerini açmıştı.
İlk başta onun yataktan kalktığını gördü ve tuvalete gitmek istediğini düşündü, bu yüzden onu ciddiye almadı. Yavaş yavaş yanlış bir şey buldu. Mu Ran yataktan kalktıktan sonra bir dakika orada durdu, sonra odanın etrafında yürümeye başladı. Önce perdeleri açtı, sonra sandalyenin arkasında, yatağın altında, ve sonunda Luo Yu’nun önünde durdu ve ayağa kalktı ve doğrudan ona baktı.
Luo Yu’nun saçı dikildi ve hareket etmeye cesaret edemedi, bu yüzden karanlık odada ona baktı.
Yarım saat sonra Mulan aniden “Kim ağlıyor?” Diye sordu. Uzun sessizlik, sesini uç noktaya kadar kısmıştı ve bu kadar sessiz bir alanda daha da korkutucu oldu.
Luo Yu neredeyse ağlıyordu. Kahretsin, yalnızdı ve bir grup adamı seçerse çok korkmazdı. Uzun süre salladıktan sonra, Luo Yu fısıldadı, “Kimse ağlamıyor.” Yuttunduktan sonra, “İşte … burada sadece ikimiz varız.”
Bunu söyledikten sonra oda sessizleşti. Mu Ran hala önünde duruyordu, konuşmadan ona bakıyordu. Luo Yu soğuk terler dökmeye başlamıştı. Şimdi neredeyse hiç dikkat etmeden kaçmak istiyordu. Karar vermeden önce Mu Ran ondan önce davrandı ve kapıya doğru yürüdü. Luo Yu onu durdurmak için öne atıldı. “Ne yapıyorsun!” Konuşurken aynı zaman da kapının yanındaki düğmeye basarak ışıkları açtı. Bir an da ışık parladı.
“Kim ağlıyor?” Diye sordu Mu Ran titreyerek. Işığa kaşlarını çattı, gözleri boştu ve konuşurken Luo Yu’ya bakmadı. Kişi biraz tuhaf görünüyordu.
“Kimse ağlamıyor, uyumaya dönüyorsun.” Luo Yu ona biraz ürkerek cevap verdi, vücudu hala insanların dışarı çıkmasını önlemek için kapının önündeydi. Şaka yapıyorum, bu kişi şimdi tükenebilir mi, bir şeyler ters giderse kim sorumlu olacak?
Luo Yu, bu kişinin yarım günlük bir mola vermesi gerektiğini düşündü, sözlerini dinlemeyi bilen Mu Ran bir süre ona baktı ve sonra itaatkâr bir şekilde yatağa yattı, sadece birkaç dakika sonra, yorganı yukarı çekerek başını örttü, kişi kıvrıldı ve yarganın altında saklandı.
Luo Yu şimdilik umursamadı ve cep telefonunu çabucak açarak Liao Fei’yi aradı: “Üzgünüm ölüme korkacağın için üzgünüm!”
Liao Fei o anda uyukluyordu. Luo Yu’nun sesini duyduğunda, adam hemen ayılmıştı. Cevap vermedi. Telefonu kapattı, kıyafetlerini giydi ve hastaneye gitmek için acele etti.
Hastaneye geldiğinde ve Mu Ran’ın yatakta uyuduğunu gördüğünde rahatladı ve geldiğinden beri onu sıkıca tutan Luo Yu’ya: “Ne oldu?” Diye sordu. Luo Yu konuyu tekrar açıkladı, sonra yüzünü buruşturdu ve “Onunla ilgili yanlış bir şey var mı anne, bu tür şeyler ikinci kez tekrarlanamaz.” Dedi. Luo Yu, hayaletlerden korktuğu kadar hiçbir şeyden korkmazdı.
Liao Fei daha çok dinledi ve kaşlarını çattı, “Bu gece kalacağım, geri dön.” Luo Yu, onunla yaşayacağını ve öleceğini belirtmek için beline tutarak ayrılmadı. Liao Fei ona iyimser bir bakış verdi ve iki eksikliği kırmadan eve gitmeye cesaret edemedi.
Daha sonra Yi Tian, Liao Fei’den bir telefon aldı. Liao Fei’nin anlattıklarını dinledikten sonra, Yi Tİan uzun süre sessiz kaldı, eve dönmek için iki günü daha olduğunu söyledi. Telefonu kapattıktan sonra, Yi Tian bunu düşündü ve He Xudong’un telefonunu tekrar aradı.
Telefon düşer düşmez, karşıdaki kişi “Hey Xiao Yiyi, beni mi özledin?” Yi Tian onunla konuşmak için uğraşmadı, kısa keserek, “Eşini kullanmama izin ver.”
“Hasiktir, karımın onu kullanması mümkün mü, sen ve kardeşim aynı açık kasık pantolonunu giyerek büyümüş olsa bile, durum böyle değil, arkadaşımın karısı sana zorbalık etmemeli …”
“İki gün içinde Çin’e döneceğim ve sizi arayacağım ve telefonu kapatıyorum.” Yi Tian onunla gırgır geçme havasında değildi. He Xudong biraz sıkı ağızdı ve oldukça güvenilirdi. Biraz tedirgin oldu, telefonu masaya attı ve bir sigara yaktı, ofisteki yerden tavana kadar uzanan pencerenin yanına yürüdü. Mu Ran uyandıktan sonra insanların haklı olmadığını düşündü, bu yüzden Liao Fei ve Luo Yu’nun ona bakmasını istedi ama Mu Ran’ın gerçekten intihar edecek kadar cesur olmasını beklemiyordu.
Su Wenyang, o gün uçakta onunla ne yapacağını sordu. Cevap veremedi, bilmiyordu. Adamdan açıkça tiksiniyordu, neden tekrar tekrar kurtarıyordu? Acıyor muydu? Yi Tian ne zaman bu kadar şefkatli hale gelmişti, kendisine inanmadı. Sadece ölmesini istemediğini biliyordu, ama aynı zamanda neden ölmesini istemediğini de bilmiyordu, belirsiz bir çember gibiydi, açıklanamaz bir şekilde kendini içine koyuyordu, en saçma olanı ise, bu çemberi çizen kişinin kendisi olmasıydı.
Mu Ran’ın o gece yanlış olduğunu keşfettikten sonra Liao Fei ve Luo Yu, 120.000 ruhu olan insanlara baktılar. Ama dikkatli ve dikkatliydiler, ya da bir şeyler ters gitmişti.
*en anlamdıramadığım cümlelerden biri..
O gün öğle saatlerinde, Mu Ran her zamanki gibi öğle yemeğinden sonra uyudu. Liao Fei, gözleri kapalı olan, yatakta huzur içinde uyuyan kişiyi izlediğinde rahatlamıştı. Kanepede oturdu ve bir kitap okudu ve ara sıra zayıf metin mesajlarından şikayet eden Xiao Liu’ya geri döndü. Liao Fei bir şeylerin yanlış olduğunu fark etti ve yorganı kaldırmak için hızla hareket etti, Mu Ran o kadar iyi bir psikolojik kaliteye sahipti ki neredeyse geri dönemiyordu.
Mu Ran, elinde saklanan bir cam parçasını nerede bulduğunu bilmiyordu. Sol bileğinde kan ve açık yara ile kesilmiş etler çoğunlukla kırmızıydı. Yorgan bile çok fazla kanla lekelenmişti. Liao Fei aceleyle cam parçasını tutup fırlattı. Sonra, acil durum zilini çaresizce bastırırken, çarşafları topladı ve Mu Ran’ın bileğindeki yaraya bastırdı.
Mu Ran aklını kaybetmişti ve Liao Fei onu tutarken cevap vermedi. Sadece tavana baktı, gözleri biraz açık, yorgun ve uykuya dalmak üzereydi.
Doktor içeri girdiğinde, yatağın üzerindeki kanı gördü ve panikledi. Konuşmaya zahmet etmedi ve ilk yardıma başladı. Liao Fei elinde kanla kapıdan çıktı. Cep telefonu çaldı ve Su Wenyang ona burada olduklarını söyledi. Liao Fei kalbine acı bir şekilde gülümsedi ve olayı sonunda nasıl açıklayacağını bilmiyordu.
Su Wenyang telefonu kapattı ve şu anda dinlenmeyen Wu Qing’e bakmak için döndü ve içini çekti ve bir şeyler söyledi. Başlangıçta, bu kez yurt dışına çıkmak Wu ailesinin işlerini sona erdirmekti. Görevleri tamamlandı ve takip çalışmaları Yi ailesinin diğer gençlerine verildi.
İyice dinlenmek için Çine dönmeyi düşünüyordu. Anavatan toprağının kokusunu hissetmek için zamanım olmasını beklemiyordu.
Yi Tian hiçbir şey söylemedi, valizi doğrudan Su Wenyang’a attı ve önce şirkete geri dönmesini istedi. Yürüdü ve He Xudong’u aradı. Su Wenyang sessizce patronunun arkasını izledi ve içini çekti. Neden önsezisi olduğunu bilmiyordu. Sorun şimdilik bitmemişti.
————————————————-
——————————–
———-
Dibin dibi not slhgdg
*Grass-Çim- yetkilileri birinin yanlışları hakkında bilgilendirmek anlamına geldiği söyleniyor
şu olay vardı ya pebbles sağolsun dvuhsuıdf bulduk orayı 🙂 küfürmüş…
——————————–
———-
Muted Bölüm 20: Mu Ran Devam 03
He Xudong, Yi Tian’dan bir çağrı aldı. Sesi o kadar soğuktu ki şaka yapmaya cesaret edememişti. Telefonu kapattı ve Xu Ran’a hastaneye gideceklerini söyledi. Hastaneye geldiklerinde Liao Fei ile buluştu. Durumu anladıktan sonra He Xudong şaşırmıştı. “Aman tanrım, Yi Tian neyden bahsediyor?” “Kapıdaki çocuk mu?”
“Evet.” Liao Fei başını salladı.
He Xudong neredeyse sessizdi. Yi Tian’ın sesini duyduğunda bir şeylerin yanlış olduğunu düşünmüş ve hemen hastaneye gelmişti. Yi Tian’ın bu çocukla ne işi vardı? Eğer ölmek istiyorsa sadece izin vermeliydi. Öldüğünde dünya temizlenmiş olacaktı. Neden kurtarmak istiyordu? Yi Tian ile her görüştüklerinde böyle korkunç bir insanı düşünmek zorunda kalmayacaklardı. Her ne kadar Yi Tian şakalarını, kardeşlerini görmekten çok mutlu olsalar da, şakaların başka bir şey olduğunu görmek isterlerdi, diğerlerinin onu şaka malzemesi yapmasını değil.
He Xudong hala merak ediyordu. Kısa saçları olan Xu Ran kulaklarını kaşıdı ve alayla gülümsedi. “Ne sikim dönüyor burada.” Yi Tian ve Mu Ran medyada yer almamıştı. He Xudong da ciddiye almamıştı, bu yüzden Xu Ran hiçbir şey bilmiyordu.
He Xudong kulaklarını tutan el yüzünden mızmızlandı. “Karım, böyle şeyler yapma, dışarıdayken bana acı verme.”
Liao Fei yan tarafında olanlarla eğleniyordu. Ancak yüzü hala ifadesizdi. He ailesi ve Bayan Xu’nun iki oğlu hakkında hikayelerinden konuşacak olursak, onlar ‘efsane’ olarak kabul edilebilirlerdi.
İlk başta He Xudong, Wanhua çalısındaki bir yaprağın vücuduna dokunmadığını düşünüyordu. Ayrıca kıyafetleriden çok değişik bir kadın olduğunu düşünüyordu. Her gün bekarlığını desteklerdi. Dünya aşkında sadece **** olduğunu söyleyerek, evlilik mezarlarına yürüyen çoğu kişiyi hor görürdü. Daha sonra He ailesinin babası kızmış ve onu kör randevuya zorlamıştı. Gittiğinde ise Xu ailesinin en küçük kızı Xu Ran ile karşılaşmıştı.
Xu Ran geleceği parlak biriydi. A ülkesindeki en ünlü üniversitede psikoloji derecesi almıştı. Okumaya devam etmek istedi. Sonuç olarak Xu’nun ailesi çalışmayı bırakmıştı. Buraya geldiğinde Xu Ran için kör randevu ayarlamışlardı ve gürültücü He Jiagong ile tanışmıştı.
He Xudong, çocukluğundan beri güzel bir kız görmemişti. Giyinme konusunda çok spesifik olmayan Xu Ran’ı görünce, üç işaretçiyi (evliliği) reddetti, ancak görünüşü ve nezaketi son derece iyi sürdürmüştü. Zengin bir hanımla değiştirirseniz, muhtemelen yakışıklı beyefendisi tarafından tekrar karıştırılacaksınız. Ama Xu Ran uzun yıllardır psikoloji boşuna okunmamıştır, He Xudong’un göz hareketlerindeki hafifliği onu açıkça ortaya koymuştur.
(Paragraf biraz anlamsız oldu ama üzgünüm anca bu kadar düzeltebildim)
İkisi arasındaki birkaç günlük temastan sonra He Xudong, Bayan Xu’nun zarif, asil, güzel ve gökyüzündeki ay kadar parlak olduğunu söylemek için ilk adımı attı. Lu Fu buna layık olmadığından sonra Xu Ran da gülümsedi ve çıplak olduğunu söyledi. Üreme için her yerde açık olan erkek tavuskuşu ilgilenmiyordu.
He Xudong o sırada sersemlemişti ve o kadar öfkeliydi ki ciğerleri patladı.
Bu şekilde ikisi de resmi masaya oturmuşlardı, bu da torunu He’yi taşımanın doğru olmadığını, Lin Han’ın sözleriyle, bir gün Xu Ran tarafından temizlenmekten rahatsız olduğunu söyledi. O Xudong, ekildiğini bilerek, aptal değildi, sadece romantik borçlarını düzenler, rafa koyar ve ciddi şekilde takip eder.
Sonunda, karısı yakalandı ve adam bile tamamen karısı ve kölesi oldu. (adam karısı olmuş)
Xu Ran neredeyse ifadesiz olan Liao Fei’ye baktı ve öksürdü, ellerini gevşetti. He Xudong kırmızı kulaklarını ovuşturdu ve karısının gerçekten onun karısına zorbalık etmesinden nefret ettiğini mırıldandı.
Ç\N:beynim yandı…
“Artık beni sevmiyorsun.” Bu çocukça sözler, Xu Ran’ın gözlerine devirmesine yol açtı. Onunla ilgilenmek için uğraşmadı bile. Xudong dudaklarını sarkıttı, Xu Ran’a Yi Tian ve Mu Ran hakkında bilgi vermek üzereyken, Mu Ran uyandı.
Xu Ran, Mu Ran’ın gözlerine baktığında, adamda yanlış bir şeyler olduğunu anlamıştı. Sadece He Xudong ve Liao Fei’yi uzaklaştırdı, onu ve Mu Ran’ı odada yalnız bırakmaları ve kimsenin içeri girmemesi konusunda uyardı. Yi Tian hastaneye gelene kadar orada kimse yoktu.
Yi Tian, Liao Fei’nin açıklamasını dinledi ve duvara karşı sessizce sigara içerken bir şey söylemedi. He Xudong onu böyle gördüğünde endişeliydi, “Seninle neler olduğunu söyledim, onun gerçek aşkın olduğunu öğrenene kadar söyleme! Lin Han denen çocuk seni öldürmeli!”
Lin Han, Yi Tian’ı sever. Bu herkesin bildiği bir sırdı. Uzun yıllar boyunca Lin Han, Yi Tian’la dolaşmıyordu çünkü evlenmelerini ve bir aile kurmaları gerektiğini biliyordu. Diğer insanlarla yatağa gidebilirsin, oynayabilirsin, ama kardeşler oynamadığında geri dönemezsin.
Lin Han uzun yıllardır bu kadar kısıtlanmış durumdaydı. Ortada bir Jane Ning olmasına rağmen, nihayet Yi Tian ile ilgisi yoktu. Başka bir Mu Ran’ın yarıya kadar öldürüldüğünü bilen ve böyle çılgın bir araç kullandı, Lin Han bu kişiden nefret ediyordu.
“Bilmiyorum.” Uzun bir süre sessiz kaldıktan sonra Yi Tian ifadesizce tek kelime bıraktı. Yakında kalp krizi geçireceği sırada Xudong başka bir cümle daha ekledi. “Belki onun için suçlu hissediyorum.”
Mu Ran’ı sevmesi imkansız, kasıtlı olarak sana yaklaşmaya çalışan birini nasıl sevebilirdin ki? Yi Tian alayla gülümsedi, bu kişi nasıl basit ve zararsız görünüyordu? Yi Tian şimdi onun şaka olduğunu düşünüyordu. Bir süreliğine bu kişinin görünüşü tarafından aldatılmıştı ve nerdeyse bu alçak ve pis farenin başkalarından yemek çalmayı sevdiğini unutacaktı. Bu yüzden Yi Tian onu hayatta tutmaya karar verdi, amacını görmek için bekledi ve gerçek yüzünü göstermesini istedi. Diz çökmesini izledi Gözyaşları akarken yalvarıyordu.
Kim bilebilirdi ki üç yılın geçtiğini. O kişiyi ne kadar azarlarsa azarlasın ya da hakaret ederse etsin, ondan ayrılmamıştı veya bir kuruş bile istememişti. Yi Tian sarsıldı, Mu Ran’ın neden öyle olduğunu anlamıyordu. Bu aşk gibi değildi. Bu şeylere inanmıyordu.
“Kendini suçlu hissedersen ona biraz para gönderebilirsin. Ona kendini adamış gibi hala ona bakıyorsun? Eğer ölecekse ölmesine izin ver, öldüğünde mutlu olacak.” Bir sigara yaktı ve duvara yaslandı.
Yi Tian ne söyleyeceğini düşünürken kaşlarını çattı. Xu Ran kapıyı açtı ve elindeki tıbbi kaydı çevirirken Yi Tian’ın önüne doğru yürüdü. Başını kaldırmadan, “halüsinasyonlar, halüsinasyonlar, yavaş düşünme, iletişim engelli, horlama psikozu. İnsanların ölmesini, yaşamasını ya da delirmesini mi istiyorsun?” Dedi.
Yi Tian’ın Xu Ran’a cevap vermesini beklemeden önce konuşmasını hızlandırdı ve “Deli olmasını istiyorsan, onu akıl hastanesine gönder. Eğer ölmesini istiyorsan, onu yatağa at. Bir saat içinde onu kimse gözlemesin. Bu dileğini yerine getirmene yardımcı olacaktır.” durakladığında sesi gülünçtü. ” Eğer yaşamasını istiyorsan, onu soy ağacına kat ve evine götür.”
Kimse konuşmadı.
Yi Tian, Xu Ran’a sersemlemiş şekilde bakıyordu. He Xudong konuşmayı bölmek için elini kaldırdı. Xu Ran elini sertçe salladı ve öfkeyle, “Anlayamıyorum. Yaptığı şeyi yaptı, ama son üç yıl içinde sana zarar verdi mi? Seni ne kadar suçladı? Gerçekten nefret edersen o kadar çok insanı üç yıl önce temizledin. Onu kasıtlı olarak işkence etmeye ve insanların neredeyse çökmesine neden olmaya karar verdin mi? Büyük bir zevk veya başarı duygusu hissediyor musun?”
Xu Ran, makineli tüfek gibi bir ciyaklama ile bir çok şey söyledi, sonra He Xudong, bir grup aptal insanla Yi Tian’ın yüzüne bakmak için geri döndüğünde, koştu ve Xu Ran’ı çekti. Koştuğu için kendini rahatlatmak zorunda kaldı: “karıcım, sakinleşmeme izin ver.” Kahretsin, Xu Ran Birkaç yıl önce Yi Tian’ı tanıdıysa… ….Sarhoş bir grup genç, Mu Ran’ı kandırıp kulübe götürmüş, ağzını bağlamış ve odaya atmıştı. O gece, Yi Tian’ın kulübündeki bütün çarşaflar yerlerdeydi…He Xudong bir anlığına dondu. Xu Ran ölene kadar bunu bilemezdi!
——————————————————
——————————–
❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀
