Wen Qing ertesi gün yürüyüşe çıktı.
Sabah kitap kafeye gitti ve öğleden sonra sinemaya gitmeden önce puzzle çözerek oyalandı.
Ama sinemaya gitmedi. Onun yerine 90’lı yıllarda video kaset oynatan dükkanlara benzeyen bir yere gitti.
Film seçip kendine oda tutuyordun.
Yirmi sene önce video kaset dönemleriydi.
Yan odada genç bir çift vardı. Hangi filmi izlediklerini bilmiyordu ama arada sırada Avrupalı ve Amerikalı vahşi inleme sesleri, birkaç belli belirsiz ‘Aman Tanrım’ sesleriyle karışarak yankılanıyordu.
Daha sonra bu sesler, çıkarılan pantolon ve birbirine çarpışan vücut sesleriyle bastırıldı.
Wen Qing bir sigara yaktı.
İçine büyükçe bir duman çekti ve yavaşça dışarı verdi.
Ekrandaki erkek kahraman otobüsü kovalıyordu. Wen Qing ağzının kenarlarını kaldırdı ve bir kahkaha attı. Ne kadar da gençti.
Eve dönerken, yol üstündeki markete uğrayıp alışveriş yaptı.
Kendisi akşam yemeği yemek istemiyordu, Yan Han için almıştı.
Yan Han eve gelip masanın üstündeki yemekleri görünce, Wen Qing’e sevgiyle gülümsedi.
“Akşam yemeğinde evde olacağımı nasıl bildin?”
“Tahmin ettim.” Wen Qing masadaki diğer sandalyeye oturdu ve bir sigara yaktı.
“Kalplerimiz ve zihinlerimiz birbirine mi bağlı acaba?” Yan Han bir kaşını kaldırdı.
Wen Qing kafasını birkaç kere salladı ve sigarasını söndürdü.
Yan Han’ın çok yakışıklı olduğunu itiraf etmesi gerekiyordu. Yaptığı her hareket yetişkin bir adam karizması yayıyordu.
O kadar yıldan sonra bile ona bakmaktan bıkmamıştı. Birbiri ardına kendini Yan Han’ın üstüne atan genç erkekler olmasına şaşmamalıydı.
Wen Qing bir sigara daha çıkardı ve yaktı.
Yan Han, Wen Qing baktı, “Sen yedin mi?”
“Evet.”
“Sigara bağımlılığı gün geçtikçe kötüleşiyor.”
“Sanırım.”
“Azaltmaya başlasan iyi olacak. Önceleri sigarayı bırakmam için bağırıp duran sendin. Nasıl oldu da tam ben içmeyi bıraktıktan sonra sen başladın?”
Wen Qing gözlerini kıstı ve sigarasını içmeye devam etti. Sessiz kalmıştı.
Yan Han iştahı çok açık biriydi. Masadaki neredeyse tüm yemekleri yemişti.
Yan Han’ın yemek çubuklarını bırakmasını bekledikten sonra, Wen Qing ayağa kalktı ve kalan yemekleri çöpe attı.
