Bölüm 47 – O Zaman Sana Baba Demeye Başlayabilirim
Birkaç gün göz açıp kapayıncaya kadar geçti.
Eğer Cui Buqu ve Feng Xiao, daha önce Qiemo’yu destekleyen iki güce aşina olmasalardı, o zaman doğum günü partisi günü, Xing Mao’nun şehirde sahip olduğu etkiyi kendileri için tam olarak gördükleri gündü.
Daveti aldıkları günden itibaren şehir fenerler ve dekorlarla süslenmeye başlamıştı. Birkaç kısa gün içinde tüm şehir büyük kırmızı fenerler ve kırmızı kurdelelerle doluydu.
Qiemo çok büyük olmasa da, bu harcamalar ancak zengin ve varlıklı bir aile tarafından karşılanabilirdi.
Başarılı bir iş, Xing Mao’yu tanımlamak için yeterli değil, çünkü Shanshan Kralının soyundan gelen Shanshan Krallığı yok edildiğinde, Shanshan Kralı hayatta kalan dört bin kişiyi aldı ve Qiemo’ya kaçtı. Ayrıca Shanshan Krallığı’nın ulusal hazinesini bu yere taşıdı ve üç nesil sonra Xing Mao’nun işi sadece Qiemo’ya değil, aynı zamanda Altı El Zanaatları Şehri’ne de yayıldı, hatta Sui imparatorluğu’nun başkentine ve birkaç şubesinin faaliyet gösterdiği Güney Hanedanlığı’na kadar ulaştı.
Birinin parası olduğunda, hazinelerini korumak için doğal olarak daha da büyük bir insan gücüne ihtiyaçları olacaktır. Xing Mao beş yaşındayken yetenekli bir dövüş sanatçısının ailesindekilere eğitim vermeye davet edildiğini söylüyorlar. Xing Mao’nun yeteneklerinin eh işte olması üzücü, şimdiye kadar sadece üçüncü kademe bir dövüş sanatçısıydı, ancak yanında korumaları yoktu ve her biri gittiği her yerde onu takip ediyordu, inanılmaz bir manzaraydı.
Feng Xiao ve Cui Buqu, Xing malikanesi’nin kapılarına vardıklarında, çoktan hayal gücünün ötesinde kalabalıktı. Xing malikanesi’nin korumaları kapılarda tek sıra halinde dizilmişlerdi, tüm Xing malikanesi’ni ağır bir şekilde korudu ve onu neredeyse aşılmaz bir kaleye dönüştürmüştü. En son gördükleri üçüncü görevli, misafirleri ağırlamak için kapının dışında durdu, arkasında da iki koruma vardı.
Cui Buqu bunu görünce gülümsedi, “Bu tür bir manzara, başkentten ayrıldıklarında Veliaht Prens veya Prens Jin’inkenden pek farklı değil. Uzak bir ülkede bir kraldan beklenir bir şey.
Xing Mao artık Shanshan Krallığına sahip olmasa da, yine de bir kral gibi davranıyor.”
Feng Xiao çenesine dokundu “Diyorlar ki, astları gerçekten onun önünde ona ‘Majesteleri’ diyorlarmış.”
Etraflarında birkaç at arabası durdu ve aralarında hiçbiri güzel ya da zarif değildi. Bir handan gelen ve yanlarında koruma getirmeyen tek misafirler onlardı. Xing Mao’nun annesine doğum günü dilekleri dilemeye gelenler, çoğunlukla şehirden ünlü ve prestijli insanlardı. Hatta Xing Mao’nun Jianghu eyaletinden tanıdığı insanların da aralarında olduğu söyleniyordu. Bu durumda, Cui Buqu ve Feng Xiao’nun her ikisi de oldukça nahoştu, çünkü getirdikleri hediyeyi kendi elleriyle taşımak zorundalardı.
Xing Mao’nun davet ettiği kişi Kucha Kralının yeğeni, Jin Lian bir araya gelseydi hizmetçi kılığına girmesi uygun olmazdı ve ona uygun herhangi bir kimlik düşünemezlerdi. Cui Buqu, Fo Er’e onu öldürme şansı vermemek için ve onu korumak için Qiao Xian’ı geride bırakmıştı. Yine de bu nedenle, sadece kendisi ve Feng Xiao ile, etraflarında hizmetçi olan diğer misafirlere kıyasla, daha da fakir ve nahoş görünüyorlardı.
Etraflarındaki bakışları görmezden geldiklerinde, kalın derileri faaliyete geçti. Hiç utanmadan herkesin arkasında sıraya girerken çok doğal davrandılar, bunun karşılığında başkalarını gözlemleme şansını kullanmakla ilgilendiler.
Herkes irili ufaklı hediyeler getirmiş, hatta bazıları altın ve gümüşle asılmış yetişkin bir adam kadar uzun bir ağaç taşıyarak göze çarpacak bir şey hediye vermişlerdi. Bu, şok edici ve şaşırmış eğlencli iç çekişlerini kendine çekmişti. Ancak Cui Buqu, yalnızca eli dirseğine kadar olan bir kutuyu taşıyordu.
Belki de sorumlu üçü görkemli ve paha biçilmez hediyeler görmeye alışmışlardı, bu hediyenin sokaklardaki küçük, bilinmeyen bir yerden alınmış gibi göründüğünü görünce bir an şaşkına dönmüş görünüyorlardı.
Daveti gördüklerinde, bu konuğun kim olduğunu biliyorlardı. Kucha Krallığı metal üretiyordu, temelleri sağlam ve zenginlik doluydu ve fakir olan küçük bir ülke değillerdi.
Yine de Cui Buqu ve Feng Xiao’nun kıyafetleri, çok fakir görünmese de, sorumlu üçüncünün hayal ettiği lüks ve ipekten hala uzaktı.
Sürprizlerini biraz nasıl gizleyeceklerini biliyorlardı, ancak yanlarındaki hizmetçiler bakışlarını geri çekmeyi başaramadılar.
“Dur!” Cui Buqu hoşnutsuzluk içinde, “Bunu böyle kabul etmene kim izin veriyor?”
Hediyeyi alan hizmetçi ona bakmak için arkasını döndü.
Cui Buqu gururla konuştu, “A-Feng, kutuyu aç ve onlara hangi hediyeyi getirdiğimizi göster.”
Herkesin gözü önünde, Feng Xiao’nun itaatkar olması nadirdi, kutuyu hizmetçiden aldı ve kurdeleyi dışarı çıkararak çok sıradan bir kısa hançer çıkardı.
“Dikkatle bak.” Feng Xiao söyledi.
Hançeri kılıfından çıkardı ve tüm izleyiciler sanki etrafını buz ve kar sarmış gibi sadece hançerin beyaz parlamasını görebiliyordu.
Sadece Feng Xiao’nun elini hafifçe kaldırdığını gördüler ve bir haraket ile hizmetçinin kıyafetlerini toza dönüştürmüştü. Hizmetkar henüz cevap verememişti.
Kadınların haykırışlarını duyunca, sadece bilinci geri geldi. Hızla kaçarken yüzü utanç ile kızardı.
Cui Buqu gülümsedi ve “Usta Xing yeterince inci ve
altın gördü. Kim olduğumuzu düşünüyorsunuz ve nasıl basit bir hediye verebiliriz ki? Eğer öyleyse, o çiftçilerden veya başıboş kedi ve köpeklerden nasıl farklı oluruz?”
Herkes hançerin gücünü görmüştü ve Kucha yeğenine yapılan davetiyenin kesinlikle bir söylenti olmadığını kendi aralarında mırıldanıyorlardı ve Cui Buqu ve Feng Xiao’yu hor görmeye cesaret edemediler.
Üçüncü görevli kendine geldi, hızla iki eliyle hançeri aldı ve dikkatlice yanındaki bir hizmetliye verdi ve gülümseyerek, “Kabalığım için özür dilerim ve Lord hazretlerini geciktirdim. Efendimin annesinin doğum günü olduğunu görerek çıkarcı davranmamanız için merhamet ve cömertliğinizi rica ediyorum. İkiniz için de bir yer ayarladım, şimdi size orada rehberlik edeceğim. Lütfen gelin!”
Herkes hizmetçiler tarafından yönlendirilmişti ve yalnızca Cui Buqu ve Feng Xiao özeldi, çünkü sorumlu üçüncü kişi tarafından yönlendirildiler.
Xing malikanesinin ne kadar geniş olduğunu tarif etmeye gerek yoktu. Bugün gelen misafirler her zamankinden daha fazla olduğu için hepsinin aynı salonda oturmasını sağlayamadılar. Xing malikanesini dış salona ve iç salon olarak ayırmaktan başka çareleri yoktu. İçeride oturanlar fazla değildi ve daha ferah ve daha az kalabalık görünüyordu, çünkü içeride oturanların hepsi Xing Mao’nun önemli misafirleriydi. Dışarısı içeride oturanlara göre çok daha kalabalıktı, önemi belli ki biraz daha azdı.
Cui Buqu, sorumlu üçüncü kişi tarafından yönlendirilse de, yine de iç salona giremediler. Sadece iç salona giden salonun yakınında bir yerde kalabilirlerdi.
Belki de burası çokta kötü bir yer değildi, Cui Buqu başlangıçta koltuklarının arkada oldukça uzakta olması gerektiğini biliyordu, ancak şu anda yaptıklarından dolayı, yalnızca üçüncü yetkili onları ileriye almıştı.
Sonra her iki ev sahibinin koltukları ve sol ve sağlarındaki dört koltuk dışında iç salona baktı, toplamda çok önemli sekiz misafir vardı ve bunlardan biri Duan Qigu olmalıydı.
Cui Buqu hoşnutsuz bir bakış attı ve sordu, “Neden? Bu kimliğimle bile iç koridorda oturamaz mıyım?”
Sorumlu üçüncünün gülümsemesi sarsılmadı, sırtını eğdi ve şöyle dedi: “Özür dilerim Lordum, bu sekiz koltuk Efendimin yıllardır tanıdığı insanlara ait, bir kişinin rütbesine göre düzenlenmemiş. Dışarıdaki salonda bulunanlar arasında Qionghai Sektinin Sekt Lideri, Guanzhong Wei Sektinin öğrencileri ve Xianlin Sektinin Sekt Lideri var, ikinize kıyasla koltukları çok geride!”
Cui Buqu sabırsızmış gibi davrandı ve elini salladı, “Tamam, tamam. Yaşlı kadın altmışıncı yaş gününü kutluyor, bu yüzden seninle hesaplaşmaktan kaçınacağım!”
Üçüncü yetkili gülümsedi, “Efendim gerçekten cömertsiniz!”
Hala diğer misafirler ile ilgilenmesi gerekiyordu, bu yüzden hemen onlara veda etti. Feng Xiao, oturması için onu yönlendirirken Cui Buqu’yu tuttu, sonra masadan iki üzüm aldı ve çevreyi gözlemlemeye başlamadan önce ağzına attı.
Konukların hepsi gelip koltuklarına oturdu. İç salondaki sekiz koltuğu zaten dört kişi işgal ediyordu. Feng Xiao, onlardan birini bile tanımıyordu, bu yüzden,
“İç salonda biri var, görünüşüne bakılırsa, o Guanzhong Wei Sektinden Wei Huofang olabilir. Diğerlerine gelince, ben de onları tanımıyorum, Jianghu eyaletinden olmayabilirler.”
Feng Xiao, “Xing Mao, ateşkes konusunda ciddi olduğunu ima etmek için Duan Qigu’nun koltuğunu kesinlikle kendi altında olacak şekilde ayarlayacaktır. Şimdi hala ondan biraz uzaktayız, bir şey yapmak istesek bile hiçbir şey bizim için rahat olmazdı.”
Cui Buqu, “Parti başladığında anlaşırız. Lafı açılmışken, bu kadar keskin bir hançeri nereden buldun?”
Feng Xiao bir üzüm dalını bitirmişti, sonra gümüş bir çatal kullanarak bir parça tatlı balsıra* alıp ağzına attı, bunu duyunca gülümsedi, “İç gücümün bir kısmını bıçağa verdim. Bırakın metali kuma dönüştürebilecek bir hançeri, dağları bölmek için kullansanız bile işe yarayabilir.” Balsıra*Tatlı bir özsuy, çam balı vari**
Cui Buqu şüpheyle sordu, “Ama hançeri çıkardığında beyaz bir parıltısı yok muydu?”
Feng Xiao güldü, “Haha. Bu hançer karda üç ila dört ay bekletildi, biraz içsel güçle eklendi, beyaz bir parıltısı olması normal değil mi? Bu şeyi son yolculuğumda şehrin batısındaki bir tezgahdan aldım. Sadece üç yüz sikke ile böyle büyük bir zevk aldık, buna inanılmaz değer!”
Bir anlık sessizlikten sonra Cui Buqu, “Jiejian Bürosu o kadar fakir mi ki şimdi uygun bir hediye bile getiremediler?”
Feng Xiao, “Bir vakayı araştırmak için burada birkaç bin mil yol kat etmek için paraya ihtiyacımız yok mu? Kenar mahallelerde kuvvetli kum fırtınaları
ve rüzgarlar var, çiçek ve saç yağı almak için para harcamam gerekmiyor mu? Yoksa yüzümün ve saçımın saygınlığını ve zarafetini nasıl koruyabilirdim? Qiao Xian’ın çok kurnaz. Ondan bana biraz saç yağı almasını istemek, benim için hayatını riske atmasını istemek gibi, bu yüzden elbette kendi paramı harcamak zorundayım.”
Cui Buqu: ……
Feng Xiao bir kadın gibi davranıyormuş gibi yapsaydı, yine de dalga geçerek onunla alay edebilirdi ama diğeri garip davranmıyor gerçekten ciddi ve kararlı görünüyordu. Cui Buqu, Feng Xiao’nun dizlerini ‘L’ şeklinde birbirinden ayıran, odada oturan, bir yandan bıyığını tıraş eden, diğer yandan saçına saç yağı süren bir manzara hayal ettiğinde, yüzünün ekşimesini engelleyemedi.
Feng Xiao ona ciddi bir ses tonuyla uzun bir öğüt çekti, “Sakın erkeklerin görünüşlerini önemsemelerine gerek olmadığını düşünmeye cüret etme. Benim gibi böylesine eşsiz bir güzelliğe ve zarafete sahip olan biri, görünüşümü önemsemeseydim, Cennetin üzerimdeki nimetine ihanet etmez miydim? Benim gibi olmasan da, yine de hoş görünümlü sayılırsın, ancak vücudun zayıf ve sıklıkla hastalığa yenik düşüyorsun, bu doğal olarak diğer erkeklerden daha hızlı yaşlanacağın anlamına gelir. Eğer hala görünüşünü korumayı reddediyorsan, korkarım ki iki yıl sonra…”
Usulca kıkırdadı.
Cui Buqu iyi bir şey düşünmediğini biliyordu ama yine de derin bir ses tonuyla sordu, “Ne var?”
Feng Xiao, “O zamana kadar sana gerçekten ‘Baba’ diyebilirim.”
Cui Buqu bir an önündeki meyve tabağına baktı. Daha fazla dayanamayacağından gerçekten korkuyordu ve Feng Xiao’nun yüzüne meyve tabağını geçirecek ve yüzünü her yerine bulaştıracaktı.
O anda bir ses tehlikeli düşüncesini dağıttı.
“Ben Chen Ji, bu nezih kişinin ve beyefendinin adını sorabilir miyim?”
Cui Buqu başını kaldırdı.
Chen Ji adındaki genç adam Feng Xiao’nun yanında oturuyordu. Sözleri açıkça Feng Xiao’ya yönelikti ve Cui Buqu’dan bahsetmek sadece bir kolaylıktı.
“Ji, ‘Ji’ hangi karakter?” Feng Xiao, az önce Cui Buqu ile tartışırken sahip olduğu yaramaz gülümsemeyi kaybetmişti.
Bunun yerine, utangaç görünümlü bir gülümseme sundu ve bilerek Chen Ji’de isteksiz bir merak uyandırdı. Feng Xiao’nun göz kapakları sanki Chen Ji’ye göz kırpmış gibi kapandı.
Bu ifade Cui Buqu’ya karşı işe yaramazdı, ancak gerçek kimliğini bilmeyen erkeklere karşı oldukça etkiliydi.
En azından Chen Ji açıkça ilgileniyordu. Feng Xiao’ya bakışları daha tutkulu hale gelmişti.
“Yağmurdan sonra, gökyüzü bir kez daha temizlendiğinde anlamına gelen ’Ji’.”
Chen Ji.
Cui Buqu bu ismi hafızasına kazıdı ve çok çabuk bu kişinin hatıra denizinde kim olduğunu buldu.
Guanzhong’un Xianlin Sekt Liderinin oğlu.
Xianlin Sekti, Tiantai Sekti gibi eşsiz bir Sekt değildi, ancak Jianghu ilinde oldukça popülerdi. Chen Ji’nin dövüş sanatları pek iyi değildi ve Yandang SektindenLin Wei’ye benzer özgür ruhlu bir adamdı. Belki de küçüklüğünden beri şımartılmış ve nazlı biriydi, hiçbir zaman herhangi bir zorluk yaşamamıştı.
Dövüş sanatları olağanüstü olmasa da, hala bir Sekt lideri babası vardı, bu yüzden Xing malikanesi ona Cui Buqu ve Feng Xiao’nun hemen yanında bir koltuk vermişti.
İç salondaki insanlara baktılar, ev sahibi ve tüm misafirlerin hepsi gelmiş gibi görünüyordu.
Duan Qigu, Gao Yi, Xing Mao’nun solunda ve sağında oturuyordu ve Xing Mao’nun yanında yaşlı bir kadın da vardı, bu doğum günü partisinin onun için olduğunu tahmin ettiler.
Cui Buqu hala Duan Qigu’ya yaklaşmanın yollarını düşünüyordu ve şimdi Chen Ji burada olduğuna göre kafasında bir plan belirdi.
Sanki Feng Xiao ne düşündüğünü biliyor gibiydi, gülümsedi ve ona göz kırptı, sonra masadaki meyve tabağını Cui Buqu’nun önüne doğru itti.
Cui Buqu, diğer adamın gözlerinin önünde ortaya çıkan ilginç bir şovu görme heyecanını ve sabırsızlığını hissetti, bu yüzden meyve tabağını hemen havaya kaldırmadan önce gözlerini devirmeden edemedi.
Şak, şak, şak!
Sadece tabak bin parçaya bölünmekle kalmadı, meyveler de yere düştü.
Bu sahnenin herkesin dikkatini çekmesi zor değildi. Tüm salon sessizliğe gömüldü, Xing Mao ve adamları bile Cui Buqu’nun olduğu yere baktılar.
