29. Kader
₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪
Shen Zechuan, “Oh.”
Xiao Chiye, istediği cevabı alamayınca ona baktı ve “Neden karşı çıkmıyorsun?” diye sordu.
Shen Zechuan şemsiyeyi açmak için ellerini kaldırdı ve “Evde babam ya da erkek kardeşim yok. Tanıdığım da yok. O halde geri dönmenin ne anlamı var?” dedi.
Xiao Chiye ensesindeki suyu silmek için mendili aldı. Ayağa kalktı ve konuştu, “Ah doğru. Jianxing Prensi’nin Dunzhou’daki Konutu çoktan temizlendi. Kimliğinle, geri dönersen olacak tek şey herkes tarafından lanetlenmek.”
“İşte bu yüzden kader söz konusu olduğunda,” Shen Zechuan devam etmeden önce sessizce Xiao Chiye’ye baktı, “iyi bir hayata reenkarne olmadığın sürece, acı çekersin.”
Xiao Chiye, alnındaki yağmur damlalarını silmek için kolunu kaldırırken ona bakmadı. “Öyleyse neden hâlâ yaşıyorsun?” dedi.
Shen Zechuan gülümsedi, “Milyonlarca insan ölmemi istiyor. Ama başkalarının isteklerini yerine getirirsem kendimi nasıl rahat hissedebilirim?”
Xiao Chiye, “Hayatta kalmanın yolu Zhao Zui Tapınağı’nda kalmaktır,” dedi.
Shen Zechuan yerdeki su birikintisini geçmek için iki adım attı ve “Eğer Zhao Zui Tapınağı’nda kalırsam, o zaman başım kesilerek idam edilmem gerektiğini düşüneceksin. Xiao Chiye, saklamak için elinden geleni yapsan bile yukarıdan aşağıya bakmaya alışmışsın. Bugün sana tepeden bakan insanlardan farkın yok. Ve üzerindeki tüm o gözler şimdi canını sıkıyor.”
Yüksek sesle güldü ve Xiao Chiye’nin sırtını avuç içiyle sıvazladı.
“Ben yaşamak için uğraşıyorum. Sen ise ölmek. Xiao Klanı bir zamanlar beni tuzağa düşürmüştü ve şimdi Li Klanı aynısını sana yapıyor. Dünya bir garip değil mi? Kafesteki kuş eski ormanını özlerken, göletteki balık derinleri özlüyor.* Hayattaki yerin başından beri aşikardı. Eğer geri dönemiyorsan, yüksek emelleri olup faaliyete geçmeyen bir kaybedenden başka bir şey değilsindir. Bu dünyadaki en üzücü şey, bir kurdu köpeğe dönüştürmektir. Dişlerin Qudu’da ne kadar keskin kalabilir?”
*羁鸟恋旧林,池鱼思故渊. Kafesteki kuş eski ormanını özlerken, havuzdaki balık derinleri (havuzu/denizi) özler. Tao Qian ve Tarlaların Şairi olarak da bilinen Çinli bir şair olan Tao Yuanming (陶渊明) tarafından yazılan “Doğaya Dönüş (veya Tarlalar) Bölüm 1”《归园田居•其一》‘den.
“Güz Avı sırasında beni takip ettin,” Xiao Chiye ona bakmak için kafasını çevirdi, “ve sırf şu anki zevki tatmak için mi hayatımı kurtardın?”
“Ben değersiz bir kimseyim.” Shen Zechuan yumuşak bir sesle konuştu, “Ben gelmeseydim bile sen yaşayacaktın,” dedi.
“Tam olarak ne,” Xiao Chiye’nin sarhoşluğu geçmişti, “peşindesin?” diye sordu.
“Minnet borcunu ödeme peşinde.” Shen Zechuan’ın şemsiyesinin siperliği Xiao Chiye’yi koruyordu—Ona işte bu kadar yakındı. “Beni öldürmediğiniz için gösterdiğiniz merhametin karşılığını hepinize ödüyorum.”
Xiao Chiye aniden Shen Zechuan’ı yakasından tuttu ve “Pişman olduğunu ve daha iyi bir insan olmak için yeni bir sayfa açtığını düşünmüştüm,” dedi.
“Neyi yanlış yaptım?” Shen Zechuan’ın gözlerindeki parıltı bu sonbahar yağmurundan bile daha soğuktu. Bir adım daha yaklaştı, neredeyse Xiao Chiye’ye yapışmıştı, “Suçum ne?” diye sordu.
“Chashi Obruğu’ndan çıkarken Duanzhou’nun çeşitli şehirlerine bakmadın mı?” Xiao Chiye tutuşunu sıkılaştırdı. “Sekiz şehirdeki herkes katledildi. Atların toynakları şehrin kapılarından geçtiğinde, sıçrayan tüm kan insanların kanıydı.”
“Shen Wei’nin birlikleri yenildi.” Shen Zechuan sonunda maskesini çıkardı ve şiddetli nefretini açığa vurdu. “Zhongbo’dan 40.000 kişi Chashi Obruğu’na gömüldü! O gün ağabeyimi ve shiniang’ı* kaybettim! Benim suçum bunun neresinde?”
* Birinin efendisinin karısı (shifu/shizun’un karısı)
“Shen Wei öldürülmeyi hak ediyor!” Xiao Chiye de sabrının sonuna ulaşmıştı. Aniden Shen Zechuan’ı duvara dayadı, “Shen Wei idam edilmeli! Sen de bir Shen’sin! Peki nasıl masum olabilirsin?!”*
* Oğlunun babasının borcunu ödemesi gerektiği anlamına gelen bir Çin atasözü vardır, 父債子還. Böylece Shen Wei’nin suçları, Shen Zechuan’a yüklendi.*
Yağlı kağıttan şemsiye, Xiao Chiye, Shen Zechuan’ı duvara çarpıp ayak parmakları zemine zar zor değecek kadar yukarı kaldırdığında yere düştü. Shen Zechuan, Xiao Chiye’nin göğsüne vurmak için bacağını kaldırdı. Xiao Chiye acı içinde birkaç adım geri çekildi ama Shen Zechuan’ı yakasından tutup yere fırlatırken tutuşunu bırakmadı.
Pıtırdayan yağmur aniden şiddetlenmiş ve sağanak halinde yağmaya başlamıştı. Devrilen ıvır zıvırlar ayaklar altında ezilirken, karanlık dar sokaktan parçalanma sesleri çınladı.
Xiao Chiye’yi bekleyen Xiangyun Köşkü’nün cariyeleri kargaşa karşısında irkilmişlerdi. Hepsi bakmak için ellerinde tahta takunyalarla kapılara tutundular.
“Neden kavga etmeye başladılar?” Xiangyun, hızla gitmek için, aceleyle üstünü ve dış giysilerini giydi ve takunyalarını ayağına geçirdi. “Sevgili efendilerim! Söyleyecek bir şeyiniz varsa konuşun. Bu kavgaya değmez!”
Shen Zechuan, Xiao Chiye’nin üstüne çıktı ve Xiao Chiye’nin kafasını yumrukladı. Xiao Chiye, Shen Zechuan’ın bileğini tuttu ve onu sertçe kendine doğru çekti. Dilinin ucuyla dişlerinin arasındaki kanı yalayarak, “Sen de ben de rahat olmayı düşlemeyeceğiz!” dedi.
Xiangyun çoktan uşakları yardıma çağırmış ve her iki adamı da ayırmak için güçlerini birleştirmişlerdi. Xiao Chiye kolunu çekti ve bu uzun boylu ve cılız uşaklar, baş ve işaret parmakları arasındaki dokunun uyuştuğunu hissettiler. Ancak Xiao Chiye tekrar saldırmadı. Yüzündeki yarayı silmek için parmaklarını kaldırdı ve “Siktir git,” dedi.
Durumun iyi olmadığını gören Xiangyun, uşaklara, yardım çağırmak için prensin evine acele ile gitmeleri gerektiğini söyledi.
Xiao Chiye’nin, “Babamı uyarmaya cüret edenin bacaklarını kıracağım!” demesini kim beklerdi ki?
Xiangyun’un sesi yumuşadı ve fırsatı değerlendirerek “Sorun nedir? İkinci Genç Efendi her zaman daha nazik cinsiyete karşı hassasiyet göstermiştir. Bu gece hanımları neden korkuttunuz? Beylerin bir süre içtikten sonra kadınları değiş tokuş yapmaları yaygındır. Hadi unutalım ve kılıçlarımızı gülümsemelerimizle değiştirelim, tamam mı?”
Xiao Chiye ayağa kalktı, kirli cübbesini çıkardı ve Xiangyun’a fırlattı. “İçeri gir,” dedi.
Dış cübbesini tutan Xiangyun, onu ikna etmeye çalıştı. “İkinci Genç Efendi, dışarısı çok soğuk…”
Bir çıt bile çıkarma cesaretini kaybederken sesi kısıldı. Fahişelere sessizce elini salladı ve onları içeri geri götürdü. Ancak kapı bu sefer sıkı kapanmamıştı. Tüm fahişeler bir göz atmak için kapı ve pencerelerin kenarlarına yapıştılar.
Shen Zechuan şemsiyeyi aldı. Her tarafı o kadar kirliydi ki zar zor ayırt edilebiliyordu. Yağmurdan sırılsıklam olmuştu ve saç telleri yanaklarına yapışmıştı. Siyahın beyaz üzerindeki zıtlığı onun açık tenini daha da beyaz gösteriyordu.
“Bir dahaki sefer,” dedi Shen Zechuan, “Beni aramak istiyorsan direkt kapıma gel. Bu ara sokaktan sekiz yüz yıl geçse bile geçmeyeceğim.”
Xiao Chiye, “Geçeceğini bilseydim, içime kussam bile buraya gelmezdim,” dedi.
Shen Zechuan alaycı bir şekilde gülümsedi ve “O halde düşmanlar bu kadar dar bir yolda karşılaştığına göre gerçekten de dünya küçük bir yer olmalı,” dedi.
Xiao Chiye ona doğru yürüdü. “Bundan sonra seni yakından izleyeceğim.”
“Kendine dahi bakamadığın halde benim için endişelenmek mi istiyorsun?” Shen Zechuan şemsiyesini kaldırdı ve aralarındaki mesafeyi açtı. “Eski kurumlar zor ölür. Sadece bir Güz Avı ve Hua Klanı’nı dizlerinin üstüne çöktürmek istiyorsun. Gerçekten hayalperestsin.”
“Hayatını korumanın bir yolunu bulsan iyi olur.” Xiao Chiye göğsünü şemsiyeye dayadı ve ona yan gözle baktı. “Dul İmparatoriçe’nin desteği olmadan ne kadar yaşayabilirsin?”
“Zaten İmparatorluk Mahkemesinde oturan yeni bir efendi var,” Shen Zechuan konuştu, “Senin de hafife aldığın tüm bu varsayımları değiştirmenin zamanı gelmedi mi?”
“Hiçbirini öldüremezsin,” dedi Xiao Chiye, “Sana borçlu olanlar Biansha Süvarileri ve Shen Wei.”
“Sen ne dersen.” Shen Zechuan o sıkıcı dış cübbeyi tekrar üstüne aldı.Şemsiyesini kapattı ve nazikçe Xiao Chiye’ye, “Seni dinleyeceğim, tamam mı?” dedi.
Xiao Chiye’nin içindeki o tarif edilemez öfke aniden kabardı. “Tabii,” dedi. “O zaman bu gece benimle kalacaksın.”
“Tatlı, narin bir hanımın yatak örtüsünün altında uyuyorsun,” diye konuştu Shen Zechuan, “Ve bir de yatağını başka bir erkekle paylaşmak gibi bir fetişin mi var? Üzgünüm ama istemiyorum.”
Xiao Chiye ona nasıl bakarsa baksın şimdi hiçbir işe yaramıyormuş gibi görünüyordu, bu yüzden, “Neden utanıyorsun? Ben ne dersem demedin mi?!” dedi.
“Sen,” Shen Zechuan başını işaret etti, “aklını mı kaçırdın?”
Xiao Chiye, “İmparatorluk Korumaları’nın tüm aylakları İmparatorluk Ordusu’na atandı. Peki aklını kaçıran kim?” dedi.
Shen Zechuan bir an duraksadı ve “Naip benden ne yapmamı istiyor?” diye sordu.
Xiao Chiye’nin yanağında hâlâ kırmızı bir iz vardı. Kaşlarının arasındaki kin dağıldı ve tembel bir haylaz görünümüne büründü. Saçakların altındaki verandaya oturmak için döndü ve kendi çizmelerini işaret etti.
Shen Zechuan acele etmeden dudaklarının kenarlarını ona doğru hareket ettirdi ve “Tabii,” dedi.
Ertesi gün sabah erkenden Chen Yang onu almaya gelmişti ve Shen Zechuan’ın Xiangyun Köşkü’nün girişinde Langli Kılıcı’na sarıldığını görünce afallmıştı.
Kapıya yaslanmış olan Shen Zechuan, vücudunu düzeltti ve Chen Yang’a selam verdi.
Chen Yang bir an için kötü bir önseziye kapıldı ve “Shen… Kızıl Süvari* neden burada?” diye sordu.
*缇骑 tiqi; İmparatorluk Muhafızlarının bir astı. Kırmızı üniformalar giyen İmparatorluk Muhafızlarının süvarileri ve genellikle bir yetkilinin maiyeti veya maiyetinin koruma altındaki eşlikçileridir.
“Ji Lei hâlâ hapiste ve henüz hüküm giymedi,” dedi Shen Zechuan, “İmparatorluk Korumaları, Naibin gözetiminde geçici olarak İmparatorluk Ordusu olarak hizmet ediyor.”
Chen Yang sakin yüzüne baktı ve omurgasında bir ürperti hissetti. Başını hafifçe salladı ve merdivenleri hızla çıktı.
Shen Zechuan onun yukarı çıkmasını izledi. Aynı zamanda, Xiangyun eteğinin kenarını kaldırırken merdivenlerden iniyordu. Şefkatle konuştu, “Henüz yemek yemediniz, değil mi? O kirli kıyafetlerinizi de değiştirmediniz. Ling Ting—”
Üst kattaki fahişe yorgun bir ifadeyle korkuluğa yaslandı ve şöyle dedi: “Madam* neden hâlâ Ling Ting’i arıyor? Küçük kızın kurtarıldığını hep unutuyorsun.**”
*妈妈 Mama (anne) veya Madam, bir eğlence evi veya genelev işleten satıcının hitabı
**赎(身) ücretini verip kurtarmak (bir kişi); belirli ticaretlere satılanların özgürlüğünü “satın almak” için bir bedel ödemek, ör. köleler ve fahişeler
O zaman Xiangyun aydınlandı ve “Ona seslenmeye alıştım! Git ve bu Ekselansları Kızıl Süvari için biraz yiyecek getir,” dedi.
Chen Yang içeri girdiğinde Xiao Chiye’nin hâlâ kanepede uyuduğunu gördü. Etrafta onunla ilgilenen kimse yoktu, bu yüzden Chen Yang öne çıktı ve ona yumuşak bir sesle, “Naip, Naip?” diye seslendi.
Xiao Chiye yorgun bir şekilde yüzünü gömdü ve biraz daha uyudu. Aniden doğruldu ve sordu, “Neden sensin? Shen Lanzhou nerede?”
“Aşağıda nöbet tutuyor. Naip… Yüzüne ne oldu?” Chen Yang şaşkınlıkla sordu.
“Avlanırken yumruk yedim.” Xiao Chiye kanepeden kalktı ve omuzlarını ve kollarını hareket ettirdi. “Benim için gelmeni Dage* mı istedi?” diye sordu.
*En büyük ağabey.
“Prens Hazretleriydi,” dedi Chan Yang, “Sabah erkenden bilgi aldık. Shaqiu* Karşılıklı Ticaret Pazarı dün gece Biansha Süvarileri tarafından yağmalandı. Daha sonra bu konuyu ayrıntılı olarak tartışmak için saraya gitmemiz gerekiyor. Kıdemli Kâtip Hai, Savaş Bakanlığını ve Maliye Bakanlığını bir toplantı için çağırdı. Biz Libei birliklerimizi tekrar konuşlandırmalıyız.”
*沙丘 Shaqiu veya kum tepeleri
Xiao Chiye yüzünü suyla sildi ve hemen kapıdan çıktı. Aşağıya indiğinde Shen Zechuan’ı bir fahişeyle gördü. Birkaç adım aşağı indi, arkadan küçük tabağı kaptı ve ağzına bir hamur attı.
Shen Zechuan ona baktı, “Yavaş ye. Eğer boğularak ölürsen kimse seni zamanında kurtaramaz,” dedi.
Xiao Chiye yutup bitirdi. Shen Zechuan’a gülümsedi ve kolunu omzuna koydu. Onu dışarı yönlendirerek, “Lanzhou…” dedi.
Shen Zechuan ona baktı.
Xiao Chiye uçarı bir şekilde, “Neden hâlâ gecenin kinini besliyorsun? Uyuduktan sonra her şeyi çoktan unutmuştum. Hadi gidelim. İkinci Genç Efendi, eğlence aramak için seni de yanına alacak…”
Shen Zechuan kılıcının kınıyla elini savurdu ve “İkinci Genç Efendi, boynumun arkasına dokunma fırsatından yararlanma,” dedi.
◈ ◈ ◈
Birçok kişi Mingli Salonu’nda toplanmıştı. Li Jianheng, Ejderha Tahtında oturmaya devam ediyordu, hareket etmeye cesaret edememişti. Önce gözleriyle Hai Liangyi’nin ifadesini anlamaya çalıştı, ardından ağırbaşlı ve heybetli görünmek için elinden gelenin en iyisini yaparak gözlerini diğerlerine kaydırdı.
“Tören Dairesi Başkanlığı’nın fırça sahibi pozisyonu boş olduğuna göre, bu yaşlı kulunuz, çeşitli bakanlıkların hesaplarını, imzalamadan önce Büyük Sekreterliğe gönderildikten sonra Majesteleri’ne sunacak.”
Hai Liangyi önce Li Jianheng’e, “Majesteleri dün geceki hesaplar hakkında ne düşünüyor?” dedi.
Li Jianheng dün gece kollarında güzel bir kadınla pipa dinliyordu. Bu yüzden Hai Liangyi ona yaltaklandığında, vicdan azabıyla hemen kalçasını kıpırdattı ve “Tamam, tamam!” dedi.
Hai Liangyi’nin arkasında diz çökmüş olan Xue Xiuzhuo, başlangıçta nötr bir ifadeye sahipti. Ama bu sözleri duyunca kaşlarını çattı.
Hai Liangyi bir süre bekledi. Ama Li Jianheng’ın daha fazlasını söylemeye niyeti olmadığını görünce, “Sonbahar şu anda soğuk ve ayazdır. Libei birlikleri konuşlandıracaksa, ödenecek askeri maaşları ve erzakları Qudu’ya önceden bildirmeleri gerekir. Lord Hazretleri, bu sefer ne kadara ihtiyacınız var?”
Xiao Fangxu gülümsedi ve konuştu, “Uzun zamandır hastayım ve görevden uzak kaldım. Tüm askeri işler uzun zamandır Jiming’e emanet edilmişti. Jiming, Kıdemli Kâtip Hai’ye kaç paramızın eksik olduğunu söyle.”
Xiao Jiming eğildi, “Biansha On İki Kabilesi, kış karı yağmak üzere olduğu için şu anda pazarı yağmaladı. Muhtelif Biansha Kabileleri’nin tahıl arzı tükendi, bu yüzden sadece karşılıklı ticaret pazarını yağmalayabildiler. Bu geçmişte olsaydı, Libei’nin askeri alanları kendi ihtiyacını sağlayabilir ve ordu malzemeleriyle yardıma ihtiyaç duymazlardı. Ancak eski İmparator bu yıl vefat etti, bu yüzden Biansha On İki Kabilesi, şu anda savunmasızlığımızdan yararlanmayı düşünüyor olabilir. Eğer birlikleri harekete geçireceksek, onları sadece topraklarımızdan çıkarmakla kalmamalı, aynı zamanda onu korumak için birliklerimizi oraya yerleştirmeliyiz. Gerekli tutarı zaten Maliye Bakanlığı’na gönderdim.”
Yeni atanan Maliye Bakanı bildiriyi çıkardı. Shuanglu onu Li Jianheng’a sundu.
Li Jianheng bir an bildiriye baktı ve “1.2 milyon tael. Bu kadar zor olan ne? Yeter ki askerler üşümesin ve aç kalmasın,” dedi.
Maliye Bakanı Qian Jin biraz utanmıştı, “Majesteleri bunu bilmiyor ama… geçen yılın eksiğini henüz telafi edemedik. Devlet Hazinesi bu kadar kısa sürede bu kadar paraya sahip değil.”
Li Jianheng, “O zaman 1 milyon tael iyi olur, değil mi?” dedi.
Qian Jin eğildi ve “Güz Avı sırasında Sekiz Büyük Eğitim Bölüğü’nün seferber edilmesi bize 230.000 tael’e mal oldu ve eski İmparator… 540.000 tael harcadı. Devlet Hazinesi’nde kalan paranın hâlâ tüm üst düzey ve alt düzey yetkililere ödenmemiş maaşlarını ödemek için kullanılması gerekiyor. Yakında yıl sonu gelecek ve sivil yetkililerin hepsinin Yeni Yılı kutlaması gerekiyor. Kesinlikle 1 milyon taelimiz yok. Majesteleri, Libei’nin Zırhlı Süvarilerine sadece 600.000 tael tahsis edebiliriz.”
Li Jianheng, bir İmparator olarak fakir olacağı bir gün olmasını gerçekten hiç beklemiyordu. Libei’ye bir iyilik yapmak istemişti ve bunu yapmak Xiao Chiye’yi de yatıştırabilirdi. Parasının olmayacağı kimin aklına gelirdi ki? Bu onu birdenbire öyle garip bir duruma sokmuştu ki masanın altını kazmayı istemişti. Bunun yerine, sadece birkaç belirsiz teşekkür sesi çıkardı.
Mingli Salonu bir an sessizleşti.
Xue Xiuzhuo aniden konuştu, “Majesteleri, bu mütevazi kulunuzun bir yolu var.”
Kurtarıcısını görmüş gibi, Li Jianheng, “Lütfen konuşun. Söyle bana,” dedi.
Xue Xiuzhuo, “Hua grubu iktidardayken, bazı ense işlerine bir fiyat koydular ve ödeyebilecek herkesi memnuniyetle karşıladılar. Her yıl topladıkları “buzla riayet”* büyük meblağlardı. Sonra, bariz bir şekilde servet biriktirmek için tedarikteki boşluklardan yararlanan Pan Rugui var. Her iki adam da şimdi hapiste. Neden hem Hualar’ın hem de Pan’ın konutlarını arayıp askeri fonları desteklemek için mallarına el koymuyorsunuz? Xi Klanı’nın İkinci Genç Efendisi Xi Hongxuan, şimdiden düzeltme yaptı ve dün, Xi Gu’an’ın kendi kişisel ordusunu özel olarak yetiştirdiğini bildirmek için Adli İnceleme Mahkemesine bir belge sundu. Hatta Xi Gu’an görevdeyken Sekiz Büyük Eğitim Bölüğü’nün boş hesaplarını ödemek için Xi Klanı’nın Qudu’daki ikametgahını kiraladı.”
*冰敬 Kelimenin tam anlamıyla, “Buzla Riayet” (ya da yaz aylarında “buz” ile saygı gösterilmesi), “Kömürle Riayet” ve “Veda Riayeti” ile birlikte Qing Hanedanlığı döneminde “Üç Riayet’in” sakıncalı uygulamalarından biridir. ‘Buzla Riayet, Başkent’teki yetkililere yaz aylarında rüşvet vermek için kullanılan Başkent dışındaki rüşvet görevlilerini ifade eder.
Li Jianheng, konutlara baskın yapacaklarını duyduğu anda, anında ilgi gösterdi. Denemek için can atarak, “Tabii! Ben… Ben* de bunu düşünüyordum!”
*Li Jianheng, bu cümlede ilk “Ben” için “我” kullanıyor, ikinci “Ben” için “朕” ile değiştirildi. İngilizce cümlede belirgin değildir, ancak “朕” veya zhen, İmparator’un kendisine atıfta bulunmak için kullandığı “Ben” için özel bir imparatorluk terimidir. Metinde daha kolay okumak için sadece “ben”, “benim” vb. kullanacağım, ancak İmparatorlar genellikle kendinden bahsederken “zhen” kullanır. Li Jianheng’in otomatik olarak “我” kelimesini kullanması, ilk olarak onun hâlâ bir İmparator olmaya veya rolüne girmeye henüz alışamadığını gösteriyor.
Hai Liangyi bir an tereddüt etti, sonra, “Bu uygun değil. Yargıtay’ın yeniden yargılaması henüz sonuçlanmadı. Yasayı nasıl atlayıp cezayı doğrudan bir şekilde uygulayabiliriz?”
Xue Xiuzhuo, “Acil bir durum. Başka seçeneğimiz yok. Qudu yeniden yargılanmayı bekleyebilir, ancak Biansha Süvarileri beklemeyecek. Libei’nin Zırhlı Süvarilerinin aç karnına savaşmasına izin veremeyiz,” dedi.
Hai Liangyi hâlâ tereddüt ediyordu ama Li Jianheng onayını vermek için masaya vurmuştu bile.
Dışarı çıktıklarında, Xiao Jiming, daha önce sessiz kalan Qi Zhuyin’e, “Bianjun Komutanlığı nasıl dayanıyor?” dedi.
Qi Zhuyin saçakların ötesindeki yağmura bakmak için başını kaldırdı ve “Lu Guangbai hâlâ Bianjun’da, bu yüzden Biansha On İki Kabilesi doğal olarak bir hamle yapmayacak. Ancak Libei’de bir baş komutan yok; bu sizin için kaçınılmaz olarak zorlaştırıyor.”
Xiao Jiming bir an durdu ve içini çekti, “Askeri yeteneklere sahip adamların gelmesi zor. Bunları bulmak kolay değil.”
Qi Zhuyin konuştu, “Qudu’da durum nasıl değişirse değişsin, vatanını korumak ve vatanını savunmak komutanların ve generallerin görevidir. Jiming, askeri yetenekler bulmak zor ve onları beslemek ve eğitmek kolay değil. Libei, Dazhou’nun sınırında yoğun şekilde tahkim edilmiş bir arazidir. Hâlâ bir halef seçmezseniz, bu sadece Libei için zararlı olacaktır.”
Her birinin bir tarafın yiğit generali olması ve Dazhou’nun zaptedilemez bir kalesi olması asıl arzusuydu. Ancak, bir insan en sonunda yaşlanırdı.
Tüm bir ordunun hayatını tek bir kişiye emanet etmek ve bağlamak, sadece birkaç yıl için olsaydı gözden kaçabilirdi, ancak on yıldan fazla, hatta birkaç on yıl devam etmesine izin verince Libei’nin Zırhlı Süvarileri, Xiao Jiming olmadan bir şey yapamayan bir süvariye dönüşecekti.
Eğer bir gün Libei’nin Zırhlı Süvarileri Xiao Jiming’i kaybederse, o zaman on yıllardır savaş alanında ününe hiçbir leke düşmeden hüküm süren orduya ne olacaktı?
“A-Ye için büyük umutların olduğunu biliyorum.” Qi Zhuyin merdivenlerden indi ve acele etmeden başını geri çevirdi. “Ama kaderinde Qudu’dan asla uçmamak var. Gözlerini ona diktin. Sen bundan hiç bahsetmemiş olsan da bunca yıldır hiç fark etmediğini mi sanıyorsun? Ondan ne kadar çok beklentin olursa, o kadar çok ıstırap çeker. Libei onun kanatları değil, kafesidir. Jiming, sen ve ben yıllardır arkadaşız. Sana bir tavsiye vereyim. Başka birini seç.”
Uzaktaki saray saçaklarının tamamı sisle kaplanmıştı. Yalnız bir karga birkaç kez gakladı ve bir kez daha sessizlik çöktü.
₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪
